Alle inzendingen over dek

verder dan vandaag lijkt deze ochtend niet op die van gisteren vooruitlopend op de volle ruimte die nodig is om twijfel in toom te houden later zal iemand begrijpen wat nu onbeschreven als een rolmaat ligt opgerold de dag prijzend in het holst van de avond zo kenmerkend viel het duister niet eerder in laten we nog een stukje lopen…

droomt daar de stille taal van de dood onder de blauwe deken…

De nacht heeft mij Met niets ontziend Mededogen tot rust Gebracht - donker Dat als een deken Mijn onrust heeft Toegedekt - en als Ik wakker word is Mijn deken vervangen Door een dun laken Van lichtvoetigheid Gewichtloos gemaakt Door kunstig geweven Gesponnen zilverwerk…

Vader, Ik wil een nieuwe naam Zoontje, Dan slaap je alle nachten zonder deken Vader, Ik wil een vest met een medaille Zoontje, Slaap dan volle winters zonder deken Vader, Er hangen pegels uit mijn ogen Ik lees je een verhaaltje voor Over de maanvis…

Maar de kou die deert mij niet, de golven zullen mijn deken zijn. Een deken waaraan geen einde lijkt te komen, die verhult mijn zielenpijn. En ik kijk vooruit over mijn zoute deken, de zee en als het koude water zich terug trekt neemt het mijn zorgen mee.…

mijn lichaam schoon en naakt gezien door zijn hunkerende bewonderende ogen er is geen valse schaamte dek me toe, straks als we hebben liefgehad….als de hartstocht heeft plaatsgemaakt voor serene rust dek me toe met een deken warm van liefde en passie het geluk dat we samen mogen delen is zo groot we hebben nauwelijks woorden nodig…

Kat op de deken Hij vindt het vanzelfsprekend oneindig aaien…

Witte pluiswolken blauwtinten op achtergrond als warme deken.…

Dauw op de velden een deken vol pareltjes doorweekte schoenen.…

onvolmaakt de moeite waard ont dekken de eigen aard…

Troost, een zielekus die als een zachte deken het koude hart warmt…

Winter zo wonderschoon en de sneeuw bedekt de omgeving met een deken van ongerepte schoonheid. Een wereld van verschil.…

leg je hand op mijn schouder trek het deken weg laat me door de kou heengaan maar leg je hand op mijn schouder leg je hand op mijn schouder trek het deken weg laat me naar de einder gaan maar leg je hand op mijn schouder alleen maar met jouw hand op mijn schouder ------------------- uit: 'Hawwa', 2003.…

deken over de dag, zacht maar zeker de knop om en ik slaap, wel licht…

een witte deken van onschuld vertoont smetten dooi doet zijn intrede…

rustige deken valt als aarde luchtig neer waterval van rust…

mars regeert en thialf paradoxaal Gott mit uns rijp op de deken…

Moederliefde is eindeloos Een warme deken om je heen In gedachten altijd bij je Daarom ben je nooit alleen…

Verder Met leren Een eigen draai Aan mijn leven Te geven Mijn eigenheid Ont-dekken…

Nog steeds dek ik voor ons twee Omdat het altijd zo gegaan is 'k kan niet wennen, o nee Lief, kan je niet zeggen, hoe Ik je zo vreselijk mis! Dus blijf ik dekken, ook voor jou Tot in lengte der dagen Want er komt een dag dat Ik bij je ben en niet meer hoef te vragen Maar ik MIS je zo.…

Sponsae aeternae* Ik weet dat gij mij nog verschijnen zult, Zo zeker als de bloemen wederkomen: Der dingen dove dek hebt gij genomen, Het donkre leven dat de steden vult, De winterwind die klaagt door dorre bomen, Ten sluier die uw eeuwge glimlach hult...…

Haar warme hart gaat ons verlaten koude lucht ontneemt haar adem een witte deken om haar huid trotseert de kou zoals mijn lichtgebrek en de klok die bevroren achteruit loopt ik hoop dat ze haar deken uitschudt me dompelt in decembermaanden kan iemand ervoor zorgen dat zij niet meer zal verdrinken door valse warmte in verdriet als…

Je ligt naast me, steeds verder weg de deken is te klein, je hebt het steevast koud het bed blijft even lang maar lijkt almaar breder vroeger hadden we seks, maar daarvoor zijn we nu te oud Je ligt naast me, dicht tegen me aan een deken is niet nodig, we hebben het altijd warm het bed is studentikoos een twijfelaar, we gebruiken de helft moe…

de wind fluistert niet meer maar vlaagt de bomen kaal wolken donkeren tot het diepste zwart regenen leeg uit een vol hart en ik trotseer de dovende kleuren van de herfstgloed accepteer verrotting en de dood met hoop op verder leven laat de witte deken van de schepping mij met rust en stilte dekken ik zal wachten tot een nieuwe…

De stilte van de nacht valt als een zware zwarte deken om heen. Zou dit het zijn, de eenzaamheid van de dood? Vertrouwd alleen....…

zonbeschenen schapenwolken warmen mijn gedachten als een wollen deken herinneringen aan jou gezwachteld in vreedzaam wit…

Tot het vertederende moment dat zinnen beginnen te zwijmelen en woorden gebogen tuimelen, zodat de geest weer ademt en de deken krenkt.…

De warme Kerst in ons aldaar, onder een witte deken, ieder jaar.…

Dobberend op zilveren rust bergdekens die heerlijk vaag opduiken langs de zwoele kust het is de mooiste dag vandaag De zee blauwer dan blauw net als die twee ogen aan boord die twee ogen zijn van jou we staren…zeggen geen woord Op het dek onder een deken kabbelend water aan onze zij genoeg naar de sterren gekeken welterusten, lieve schat…

Was er maar een hol of grot Om in winterslaap te gaan Mijn hoofd onder een deken Geen besef van het bestaan Geen dagen of lange weken Geen gedachten aan ……