Alle inzendingen over dichter OR barst OR poezie

in Utrecht eens per jaar een hoogtepunt voor dichters, excentriek of juist gewoon om in de zaal of bij de microfoon te zorgen voor gehoor of voor een stunt je praat met hem met haar, met die en die in Vredenburg, de Nacht der Poëzie…

hier slaapt een dichter dromen woorden verzen verzuchten regels stilte buiten jakkeren de beelden daar gutsen buien ideeën stormen emoties aan zee gieren zenuwen het land hier rust een dichter lijmen gedachten zinnen bindt poëzie het papier…

Een dichter uit ‘s Hertogenbosch Dicht dagelijks met dichterlijke pathos Haast elke situatie Geeft je inspiratie Prikkelt jouw ethos. Als autodidact Dicht je het liefst abstract Deze soort poëzie Geeft je veel energie Een duivelspact. Maar onderbelicht het ultieme dicht is toch het sinterklaasgedicht.…

Zijn niet de rozen rood van liefdelust? En trillen niet, gebaad in maneglansen, De hoge popels, die het meer omkransen, Wanneer de wind hun smachtend love kust? Zoekt niet de vlinder heil- en honigkansen Bij elke bloem, waarin hij zalig rust? En tintlen niet, hun godd'lijk schoon bewust, Doorgloeid van zonnevuur, de blauwe transen? -'Natuur…

in hem, Het maakt hem tot visionair, Waarachtige poëzie is de neerslag Van het innerlijk oog…

meesterlijk zonder twijfel de welving van je borst die ik verlang en ’t leven stroomt iedere morgen dans ik mij dichter- bij het dal dat jouw schoot op mijn buik vormt barst blindelings open - ik wil ons elke dag.…

Spelend met de klei van onze taal viel me op dat je de naam ‘Komrij’ met een simpele maar slimme omhaal kunt kneden tot het woord ‘Korijm’ En als ik dan wat verder tover - met zijn Hollandse voornaam erbij - hou ik enerzijds ‘Geri’ over maar heb ik anderzijds wel ‘Kortrijm’ Na wat gepuzzel en wat gemijmer leent deze veelzeggende naam zich…

Zo denkt de vogel die de dichter is en zich op zíjn beurt warmt aan dat gemis. Waaruit hij weeral een nieuw lied kan slepen: onkansen worden lieflijk aangegrepen.…

Soms kriebelt het ergens voel je een heftige drang tot kladders ophoesten de ene mens snottert mee een ander blèrt mogelijk hánd voor de mónd of laat zich preventief tegen-enten. Wat kan het schelen leuteren schijnt ook in de vingers te zitten al dan niet genetisch bepaald. Of het besmettelijk is werd nooit beschreven, alhoewel…

Mensen zijn dichters, hun halve zinnen scheppen -- nieuwe verbanden.…

De golven hielden een beraad, Wie moet het land regeren? Men wilde democratisch zijn en geen van hen negeren. De Griepgolf zei: Laat ik het doen, hoewel er doden vallen, moeten er toch ook injecties zijn, dat loopt in miljoentallen. Nee, zei de Hittegolf, neem mij, anders wordt het een ramp, want na twee dagen is het land een groot nudistenkamp…

poëzie laat zich niet sterven als de reis ten einde is schrijft in alle talen waar de dood te stil is om het te verbieden poëzie houdt niet op als het keerpunt eenzijdig het lichaam neemt, want de geest van een dichter is de jeugd die altijd blijft poëzie is de adem van de schrijvershand, het typt het zwart van inkt met gele stippen…

het pierement speelt het oudjespaar danst een zomerregen valt de dichter is moe zijn laatste ballade een weg naar berusting op het lelieblanke blad het woord 'EINDE' als ultieme poëzie met slotstuk…

Lucas Rijneveld Is dichter, maar ik zag de dichteres Als Nacht der Poëzie performeres Ik heb haar nu meteen maar eens gebeld "Wat was was, eer was was was, honingbij?" "Bekijk me dan, 'k ben nu een man!" zei zhij…

schone en trieste melodieën rozengeur en passiflora hangt in 't wonderbaar licht waar we de liefde voelen stromen in dichterlijke aandrift met wenende ogen zich baant een weg door ruimte en grotten waar ze de poëzie door 't trots gemoed bespotten het regent klachten die op beredeneren wachten verloren voor de poëzie…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

m'n god alweer zo'n moeilijk stukje tekst waarmee men iets van poëzie wil duiden de dichter maakt in taal geluiden waarvoor hij naarstig woorden zoekt... men stuit op wrange hindernissen en breekt de tong op lettergrepen weerom blijft men als lezer in 't ongewisse en de dichter onbegrepen…

19 dias y 500 noches "de genezende werking van de poëzie houdt mij op de been" aldus de zanger/dichter herstellende van een ernstige hersenbloeding sprak hij deze helende woorden als een ternauwernood aan de dood ontsnapte matador kreeg hij weer vat op het bestaan blijkt dat de poëzie de mens sterker maakt dan men ooit voor…

hoe wij dan toch over veel vertelde tijd taal ophangen aan vingers en ze uit haar voegen wrijven tot ze barst. zoals betekenis nu dichter bij letters kruipt zo ook wij zo ------------------------ uit: 'Op het oog', 2004.…

Pasen als poëzie, door de tijden, hard of zacht, altijd verteerbaar. Opengevouwen openbaring van de spijs, kleurt dichters brood. Verhaal blijft drinkbaar evaluerend prisma in glas, vol gedecanteerd.…

er zijn mij uit de poëzie twee esdoorns bekend de eerste ontdekte ik in het werk van de dichter C.Buddingh' de tweede onlangs in de nieuwe bundel "toen ik dit zag" van Rutger Kopland...…

er bestaat van Abe's hand waarschijnlijk geen enkel gedicht wel weet ik dat de dichter Kopland een vers over hem heeft geschreven een goed gedicht uiterst gedegen daarin was de dichter zeer bedreven omdat Abe met de hand geen verzen schreef moesten zijn voeten het maar doen en dat deden ze in elke wedstrijd "de poëzie ten voeten uit…

Een dichter is gestorven zijn leven werd ontkracht doordat het einde onverwacht z’n laatste adem heeft verworven de man nam alle woorden mee die hij door zin verheven poëzie had willen geven maar helaas het is passé de mensheid leest gerichter zijn nalatenschap; zijn werk en concludeert: dat is toch sterk van verre is hij zelfs nog dichter…

Wat ís poëzie?…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

onlangs op een bijeenkomst met andere dichters tot m'n spijt weer eens gemerkt hoe weinig collegiaal de meeste dichters zijn elkaars werk lezen blijkt voor de meeste van hen een taboe terwijl goed luisteren naar andermans verzen al helemaal uit de boze is het lijkt waarempel broodnijd ware het niet dat er met poëzie geen droog brood…

de dichter zat op een verhoging in de kroeg bij een dichtwedstrijd de ene na de andere dichter beet in het stof duidelijk te braaf of veel te amechtig hij schudde met zijn hoofd en maakte aantekeningen voor de finale maar in de pauze stond hij op en schreeuwde heel hard iets van poezie over ons heen hij was ook wel behoorlijk…

de dichter echter hij zwicht en klampt amechtig aan…

(en de minachting ervoor) het kan ook ingetogen zonder luidkeels je stem te verheffen er bestaan zelfs gedichten die nooit worden gelezen hetgeen niet wil zeggen dat dit aan het gedicht of de dichter ligt in veel gevallen is het dikwijls meer een vorm van minachting van niet lezers van de poëzie…