Alle inzendingen over die berg komt er

De maan tipt hoge lichten op de pannen van de schuur, in bad van licht beeft natte rododendron, door kale takken van de klimroos aan de muur zoekt nevelsluier weg naar verre lichtbron. De lichtbaan reikt van mij naar ’t andre kussen, glijdt naar die mond in ’t nu zo vreemd gezicht, verlicht de donkre holten…

De zee was het doel van de fietstocht, en zalig zoel waaide de wind, je duwde me aan toen ik moe werd, ’t ging regenen, ’t werd ander weer, ken je me nog van die keer? Ken je me nog, van die keer waarop je zo zacht naar me lachte, ik vast in je woorden geloofde, je loog nooit was wat je beloofde, ken jij je nog van die keer? Ken jij ons…

Uit verre wei komt klacht tot hier: de stier.…

Een zware dreun. De appelboom begraaft zichzelf. De zon blijft schijnen maar de vlammende trompetten buigen zich neer, resten verhullend met een groen gewelf, lijken daarmee het zicht op rotting te beletten. De jonge klimster hielp hem ’t leven wat te rekken, gaf hem een jeugdig aanzien, maar zijn hart ging dood: haar vrolijke oranje dekte wel…

Tollende bladeren klimmen en draaien, zichtbaar gemaakte kracht van de wind. Kleuren op tilt -als een dans in een feestjurk, jacht op de liefde door levensblij kind - vallen na werveling neer op het grasveld, juist op de plek waar het spel net begon. De regen plenst, maakt eind aan ’t dolle feest,…

De mensen gaan naar huis, het eten wacht. Ik blijf nog liggen , ’t is zo heerlijk buiten, al koelt het duinzand af tegen mijn huid. ‘t Strand wordt weer zand, en de zee weer water. Langs vloedlijn slentert man alleen naar later, keurt onderweg gevonden schelp of schat. Loom wacht ik op het opgaan van de maan. ’t Wordt donker nu, op zee…

Fluister mij in slaap, ik leg mijn oor te luisteren, opdat ik uit jouw woorden raap de sterren in het duister en Fluister mij in niemandsland en volg mij in mijn dromen, zodat, als slaap jou overmant, jij weer bij mij kunt komen. Bij jou ben ik bevrijd van pijn, van meesters, die de klare wijn schenken, alsof het kenners zijn. Jij bent…

Ik heb geen zin meer, geen zin meer, geen zin meer. Ik zeg dit elke keer maar weer en weer. Ik heb geen zin meer. Terwijl het leven aan mij voorbij raast, Terwijl oude bekenden de muziek iets harder zetten, Terwijl de lucht in mijn longen blaast. Ik heb geen zin meer, geen zin meer, geen zin meer. Ik zeg dit elke keer maar weer en weer.…

Geloof is het mooiste wat er is, tussen mensen. Geloof in elkaar en geloof voor elkaar. Mensen zijn er om gevoelens te delen met elkaar positief als negatief. Mensen kunnen elkaar steunen: een heel leven lang! Nooit zal de band tussen twee mensen verloren gaan, geloof ik als ze bestond, en mag bestaan in oprecht geloof. Door jou te…

Het begint en eindigt in bed de hele dag door ben ik aan zet Vaak heel nauwkeurig doordacht of op de automatische piloot soms door een impulsieve kracht. Een keuze uit angst of beleefdheid voor iets nieuws Of voor de zekerheid. Niets of veel te verliezen. Ik heb geen keus, ik zal moeten kiezen…

Alsof de kosten om te kunnen leven, Inmiddels niet gestegen zijn ten top, Doet Brussel er een schepje bovenop, Weer worden méér belastingen geheven. En binnenkort gaat de EU bepalen: De burger krijgt een taks op ademhalen!…

het leven is zo bijzonder alledaags - een simpel gegeven of je wil of niet ieder gaat het op zijn manier beleven de een beklimt bergen de ander loopt er om heen de een neemt anderen bij de hand en de ander loopt liever alleen voor elk komt het ongelegen een overschot aan verdriet de ander komt amper ellende tegen huppelt door het leven…

je klimt over bergen zwemt in rivieren bezoekt stad en land ziet de wijde zee waar komt toch je gulzige zoektocht eindelijk tot rust? steeds wisselt het decor van alle aardse dromen…

Het kost natuurlijk minstens tig miljoen, Maar desondanks verkondigt Bush te hopen Dat straks op Mars een yankee rond zal lopen, Al snap ik niet wat iemand daar moet doen. Toen ik de foto's zag, dacht ik meteen: Daar wil ik zelfs voor geld toe nog niet heen.…

als je onder vier ogen, intiem, verder praat zwijg je over 't weer.…

De duurste kaarten zijn zelfs uitverkocht Alle plaatsen zullen dan ook bezet worden voor Die eenmalige jaarlijkse opvoering van de Troonrede Deze krijgt eindelijk de plek die het verdient in De Hollandse Schouwburg, op het Toneel Een stuk met één akte, op- en afgang Maar zonder applaus, wel een driewerf hoera Met in de hoofd- en bijrollen…

Kronkelende paden, met zijwegen naar het niets, lopen langs de bergen van Emotie. In het land waar zielen eenheid vormen en harmonie bewaren als een schat van duizend prachten, komt het pad met de waarheid als doel, tot een einde. Haar zijwegen sterven af als een roos onder de wintermaan. Volmaaktheid is bereikt.…

Ouder worden is niet erg ook al zie je er tegen op als een berg weer een rimpel er bij de zoveelste op een rij allemaal grijze haren dat komt zo met de jaren het is voor mij geen hinder een walletje meer of minder ouder worden heeft ook zijn charme op je schouders rust een paar armen en je zegt tegen elkaar hopelijk mogen wij samen nog een…

Hij beklom een berg. Bereikte de top en keek nog verder omhoog.…

een laatste droom in het verschiet de berg te hoog een leeg vergiet door deze zeef is het gegaan het klein geluk uit je bestaan 't vloog zo weg met het vergeten je zag het aan hebt 't geweten het komt niet weer dat is een feit verdween voorgoed in eeuwigheid…

Voor Achmed was het nieuwe-burgersdag: Al was het hemd hem van het lijf gevraagd, Hij was met vlag en wimpel toch geslaagd En dus nam hij de Nederlandse vlag En trots hees onze nieuwe landgenoot Toen voor de eerste keer het blauw-wit-rood.…

Wanneer een leerling geen diploma haalt En ongediplomeerd de school verlaat Dan komt dit ongewenste resultaat Omdat het onderwijs weer heeft gefaald: In leren hebben leerlingen geen zin En daar spelen de scholen niet op in.…

Europa, het is eindelijk gelukt: Al heb ik dan ook niet voor u gestemd (Dan stond Jan-Peter nogmaals in zijn hemd) En bent u mij dus door de strot gedrukt Toch ben ik door dit volkslied uitverkoren Alsnog mijn stem voor u te laten horen.…

De trein reed als een lang lint door kant ene de van slingerde en bergen de van de berg naar de andere kant. ,denken je zou hand de aan Niks maar bergen horen in een polderland niet thuis .slingeren te niet ook dan behoren treinen en Bij nader inzien waren er geen bergen, trein een altijd nog er was wel maar die aan de bergen deed denken.…

het ziet er allemaal schitterend uit het komend etmaal vanavond en vannacht klaart zij op en later in de nacht die overgaat in dag wordt het wat nevelig en zij wat beverig temperatuur stijgt sterk geraakt door lente hitsigen er vlinders in haar buik…

Als je komt Weet je, toevallig woon ik aan de lijdensweg Dus...…

Hoe komt het toch dat bij het ouder worden vroeger steeds meer centraal gaat staan? Hoe komt het toch dat het verleden steeds meer opspeelt? Waar komt het door dat de jeugd bij ouderen steeds vaker het onderwerp van gesprek is?…

Hoe komt het toch dat heel dit machtig leven zo broos en breekbaar is en dat de zon toch telkens weer de moeite doet om over iedereen te schijnen? Geen plaats wordt overgeslagen, geen donkere hoek voorbijgegaan, geen droevige mens die toch niet heel even kan glimlachen.…

Mijn voetbalclub staat lelijk in z’n hemd, Want de play-offs gingen alsnog verloren, Maar wel heb ik toen woedend wraak gezworen En donderdag heb ik dus niet gestemd. Want mag mijn elftal niet Europa in Dan hoeft voor mij Europa evenmin.…

Barcelona, Madrid, Amsterdam en Milaan Let maar op: die aanvallende middenvelder van de D4 hij gaat ervoor, en komt eraan! Morgen moet hij thuis, ik zal er staan.…