Netgedichten

netgedicht (nr. 34.916):

herfstgedachten

weemoed en tegenweer
iets dat je weerziet
iedere keer...

een laatste droom
in het verschiet
de berg te hoog
een leeg vergiet

door deze zeef
is het gegaan
het klein geluk
uit je bestaan

't vloog zo weg
met het vergeten
je zag het aan
hebt 't geweten

het komt niet weer
dat is een feit
verdween voorgoed
in eeuwigheid