Alle inzendingen over diepte OR ineengekrompen OR alleen

in jouw hand leg ik dit water zie de zee hoe zij verlangt te meren aan jouw land zie het baken diep in jou daar licht haar liefste strand…

het antwoord balt vuisten, ongelijk en nog vroeger dan je had gedacht misschien zal je mij vertellen waar gemis faalt of in dit geval liefde maar ik ben niet sterk; nog vaker ben ik bang spreek mij moed in; in dat wat leeft in dat wat buigzaam overleeft langer dan een dag en de leugen van begeren jij draait je om…

ik volg de grelle lokstem van uw leden en uw lijf in brutale glooiing op mijn stee ongehinderd door fatsoen en diepte u bent een eindloos lekker wijf…

, Licht in haar hoofd is zij bij de val in de oneindige diepte, Oneindige diepte geen beeldvorming als er geen einde is, Geen einde als er geen begin is, Alles begint bij mij wanneer ik mijn hand reik naar het meisje dat valt in de oneindige diepte, Als een spin in het web vang ik haar, De klok der tijd begint te tikken bij de eerste aanraking…

Uit alle lagen van de bevolking haalde jij dorst ik heb er over gelezen in tijdschriften de tijd niet waard boeken die niemand anders wilde lezen je draaide je om keerde terug onder zon en zakte langzaam in grond om in diepte te dwalen ik kon je niet tegenhouden hield mezelf niet in bedwang bekende ook dorstig te zijn en hongerig…

angstig om jou En mijzelf in deze Diepte te verliezen…

Het diepste ik dat ik van jou ken laat mij hier weten wie ik nu ben onder maanlicht in de nacht en onbevangen het is de stilte in jouw zwijgen die ik in mijn hoofd herken als weemoedig nachtlied van verlangen het zijn dromen die dikwijls verschijnen wanneer de zomer gaat verdwijnen zonder wrange klank van droeve heimwee…

Accepteer alles wat je nu bent en ga door met jezelf leren kennen waar je jezelf nog niet kent en maak de meest zinvolle reis naar je eigen diepte…

weg zij, voor wie het leven niets bood en waar het leven uiteindelijk eindigde in een totaal onbelangrijke dood als schimmen bewegen ze zich voort vergeten door vrienden uit vroegere tijden afgedankt door de wereld, waardeloos verklaard door wat anderen over hen zeiden een voor een slaan ze de weg in allen ongelukkig en vol verdriet ineengekrompen…

Ineengekrompen op de tweezitsbank: een zeemeermin in nood, daar aangespoeld, te zwaar beladen met ballast, die stoelt op lucht, gebakken lucht, op stank voor dank. De zwarte wolken waarvan het krioelt, verdrijven zicht. Onaanhoorbaar de klank van mijn coryfee, die zo rank en blank de zee met tranen van onschuld doorwoelt.…

Je hebt ooit een bres geslagen tussen angst en liefdesleven afgrond om alleen te dragen in een diepte zonder streven zo bloedeloos alleen te zijn in vervorming van verlangen met bergen onverwerkte pijn om je ziel mee te behangen als slachtoffer van ongeloof draag ik jou getergd op handen vlieg naar jezelf over de kloof als bestaansgrond…

Ik keek in de diepte, Verdwaalde erin. Hapte naar adem, En kwam niet meer terug. Alles vervaagde, Ik dacht nergens meer aan. Alleen hoe heerlijk het voelde, Om zo de weg kwijt te zijn. Ik voelde de zoete dingen, Verdriet kende ik niet meer. Ik had toen moeten weten, Dat dit alles maar schijn was……

alleen dat je er heen gaat, na de dood zo opeens en onverwacht zo plots, in de diepte van de nacht heb je, je vleugels uitgeslagen om je ziel te laten dragen door de hemel, door de sterren en de maan maar niemand weet het zeker...…

Ik mis de mensen de mensen om mij heen Ik heb genoeg vrienden maar waarom voel ik mij dan zo alleen? Wat is het nou? De leegte in mijn hart? de diepte in mijn ziel ? Ik viel in een diep duister gat genoeg vrienden en dan toch alleen Ik voel me o zo eenzaam waar gaan mijn gedachten heen?…

De steen valt in de vijver, en verdwijnt in de diepte. De rimpels, dat zijn wij. De rimpels beginnen na te denken. Over wat menselijk is. Over wat mensen angstig maakt. Wat hartelijk. Wat blij. Narcisten kijken in het rimpelloze water. Zij zien alleen zichzelf. Harteloos als steen.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Veronderstel geheel de omtrek, van diepte en hoogte, van engte en breedte, horizon voor horizon, omtrek voor omtrek, diepte voor diepte, hoogte voor hoogte, engte voor engte, breedte voor breedte, Horizon voor horizon.…

Gesprekken als wajang, Schimmen zonder diepte Een scherm tussen schijn En werkelijkheid Een veilige projectie De schaduwkant belichtend En zo verduisterd Slechts de contouren zichtbaar Fragiele nuances Maken verschil Tussen zwart en wit, Iets wat alleen gevoel ziet…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Ik wandel Over het Zanderige Duinpad Het is Stil Alléén de rustgevende geluiden van de wind en af en toe een andere wandelaar die langs Loopt met hond Ik sta Stil op het hoogste punt in het duingebied Kijk de diepte in van de helder blauwe lucht en Laat me erin verdwijnen…

Soms, voel jij de diepten die je daalt met fouten en vergissingen die je vergeet in brieven die in woordenboeken zwemmen tussen jouw oren duikt mijn essentiële ik ik ben blij met jouw bestaan voor het eerst alleen in jouw leven zoals het voelt in liefde geven.…

Ben alleen onderweg Naar de hof van Eden, De plek waar alles kan, Probeer de eerste man Te zijn die over de wolken Lopen kan langs het pad Van de hemelse vrede, Maar zie onderweg Nog zo veel afgronden Waarin ik me verliezen kan, En vertrouw op de sterke arm Die me binnenhaalt Als ik aan de diepte Dreig onder te gaan…

Gebruikte je kramerslatijn Was daar de kamer waarin je verdronk Als je niet overging tot zelf leegpompen Buiten het weven van trijp en fustein Werd je aan het braziel raspen gezet Voor lakenindustrie, ineengekrompen Totdat ook jij geheel volgens de wet Een leeuw was met een Luctor et brevet…

Ik heb een oorspronkelijke geest, die nog het meest houdt van die ene man, zo eenvoudig en bescheiden, die van oorlog vrede maken kan.…

Mijn ogen kijkend in de diepte In die diepte daar sta jij De gevangen blik van liefde Jouw blik vol liefde voor mij…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

zachtjes maar zeker zie ik mezelf langzaam naar beneden zakken het drijfzand is te sterk zodat ik niet in staat ben om een krachtige hand te pakken eenzaam en zo alleen zakkend naar de diepte van mijn afgrond angstig kijk ik om me heen met de wetenschap dat voor mij het einde gekomen is had ik maar eerder een duidelijk signaal afgegeven…

Voorzichtig woelt de advent met zachte hand de beelden los, uit een ver verleden, van alle pijn gezuiverd door de tand des tijds: verlangen naar het heden van die hoogtijdagen met het tere kaarslicht in van koude ineengekrompen dagen.…

ik kon het alleen maar stilhuilend toezien…

zij leest mijn gedichten niet met andere ogen maar met een ander hart zij zoekt de liefde in elk woord neemt elke letter apart zij kust de avond in elk epos alsof alleen voor haar geschreven zij ziet hem op het witte paard dravend in haar dromen zweven haar vingers herschrijven elke zin om overal en nergens te verdwalen zij diept de peilloze…