Alle inzendingen over diepzee

Ik waande me een diepzeeduiker, bevond me op een schoon koraal bevolkt door zilveren vissen, gezet in duizend kleuren, zetting van zovele rassen, die harmonisch samenscholen tussen anemonen in de deining van hun leven te spreken in een gelijke taal. Dieper duikend zocht ik naar het parelmoer van dit heimelijk bestaan, gedolven in…

Lachen zal ik - lachen stuiterbaren zal ik deinen bellen blazen rond in diepzee vlinders stuipen van het wad en koppen schuimen tot ze kraken in een eindeloos verschijnen van ontwaken in een branding die mij telkens weer verwacht En diep verlangen zal ik -terug naar al het heinde en het verre in een sterven dat voorbij ging om voorgoed…

In het oppervlaktewater ben ik nat gegaan, ik kan niet meer blijven maar wilde staan. Hoewel zelf gekozen kan ik niet zien wat komen gaat. Zonder kans op retour ben ik door een duister wak gegaan. Nu ik daal stijgt snel de druk, hoe diep kan ik gaan? Ik laat me langzaam zakken, mijn longen staan op knappen. Ik heb bescherming nodig, de elementen…

we kunnen ons begeven in de oudste toekomst de diepzee van droogte naar intenser heden meer dan vandaag…

Ik zie de parels in de diepzee van je gedachten De parels die jouw schelp omhelst De vlammende vlinders in je ogen zijn mij dierbaar Het zijn kristallen in helder water die van liefde zingen Adem in mij, liefste Beroer mij met je licht Wees medeplichtig in eindeloze overgave een eeuwig zoete kus…

voer haar zure regen en vissen worden uitgespuwd over hoofden en akkers bedek haar glooiende boezem met een oliejas haar buik zal onweer baren laat molens wieken op domme kracht wee de ribben van het jongste skelet offer zwijnen en ontvang parels uit een zingende diepzee…

Uit het ziende oog van de orkaan wie hem raken zal in afzienbare tijd even een niet waarneembare kalmte in een oorverdovende stilte van ingehouden adem, achter de on-aardse schreeuw, verloren energie komt in vervoering barst open, daar openbaart zich de onneembare zwaartekracht uit de diepzee geboren, zoals we…

James Cameron van 'The Titanic' duikt nu naar 't BP-gat zonder schrik. Naast zijn sterren-cast neemt hij als ballast zijn Oscars mee naar de dieperik.…

Als ik luister naar het ruisen van de wind Waai ik terug naar mijn kindertijd Waar ik klein was en bemind Terug naar oma’s oude vensterbank Waar een schelp fier stond te pronken Die ooit ver in de diepzee lag verzonken Met de schelp tegen mijn oor geklemd Maakte de bloedstroom des levens Zich met een zeebries aan mij bekend……

waar de ziel in jou lacht schitterende oogjes activeert daar is het geluk van eerste orde echt wel aangemeerd Zolang het gelaat nog helemaal geen rimpels trekt Is de diepzee onbevaren de zee van tijd ligt voor je, uitgestrekt Ervaren, niet alleen voor anker flaneren langs de kust maar op reis voor jouw avonturen maken je zelf bewust…

De einder begint te vonken als uit een diepzee-droomgezicht wanneer met een lans van licht de dag openbreekt. Eindeloze verten breken aan, de trilling aan de horizon bergt een keten van beloften, elk een suizelend pijlschot ver van zijn vervulling vandaan.…

Langzaam zak ik weg, de diepzee in de volzee: het duizelt me van scholen visjes schieten weg en zijn er nog In het licht boven mij glijdt het witte schip van een zwaan over de bellen uit mijn mond Ik hoor krekelzang in het hoge gras een meeuw vliegt over, waarschuwt en wijkt, golven rollen zich op tuimelen over elkaar heen en breken…

Jij de dichter jij wachtte Het einde niet af Jij koos voor de zee Daar liep je statig en trots Over de bodem Zeepaardjes schelpen Lichtgevende zeewezens Begeleidden jou Vol van verlangen Hebben zij uitgekeken Naar jouw poëzie Die jij zal schrijven Voor hen op de zeebodem Dood was niet je eind Het was een begin In de diepzee…

Een blauwe reiger, landend tussen ’t riet, een vis die schoonheid in de diepzee ziet. Maar dit gebazel helpt me vast geen zier daar ik uw vrouw zie als een lekker dier.…

Het is mijn lot een riddervrouw te zijn ontwaakt in een duistere tombe trekt mijn ziel druppels diepzee omhoog uit de aarde tot een fontein van liefde die mij optilt en laat zweven naar het licht Het is mijn lot een riddervrouw te zijn, jong zonder smetten op mijn ziel die in mij hangt te wachten op berichten van nood die te erg is…

vanmorgen was de deur op slot was zicht aan buitenmuren onttrokken   honderdjarige rust, handen en gelaat in geduldig vlees gegoten   lucht aan lippen, zoals zeespiegel op evenbeeld kan bogen   gruizige aarde, diepzee en bodemleven zoals einde aan geheugen   met meer honger dan een maag kan verdragen, meer droogte   dan deze dorst verborgen…

Bedoel je jouw jaloezie of die van een ander het zijn twee wortels aan dezelfde boom bij de rivier liggen jouw kleren ik dank je voor de vele keren dat ik met jou zwemmen mocht in de diepzee van menselijke emoties ik groei nu verder tussen de verhoogde dijken zal niet snel meer voor het monster wijken en ja, ik hang mijn kleren in de hoogste…

Woestijnen reiken horizonnen ver tot waar de prooi gestorven ligt als zand tot stof gemangeld ogenschijnlijk lijkt de aarde dood maar in de diepzee kiemt nieuw leven in het licht dat moeder aarde straalt het toeval neemt zijn kansen waar stort bui na bui op elke rotspartij tot kolkende stromen over kale akkers mossen kleuren al wat…

Kom, Dambala, kom teken je spoor in het zand ik wil je lezen tussen de heuvels waarop wij wonen kom, eet de eieren, Papa, kom de blauwe en de bruine Wij zijn groen van het wier uit de diepzee, wij zijn rood van het bloed dat vloeit de witte mensen gaan niet naar de zwarte hemel en er is geen hel Er is alleen het vuur en de aarde…

zij komen en gaan in een gapende diepzee van miljoenen sterren; op lichtjaren afstand verdwijnt er materie in loodzware gaten, zwart, imploderend. golven van zwaartekracht Aarde passerend, ijl en pulserend in de atmosfeer zonder vorm zonder inhoud, luchtrimpelingen komend en gaand in de ruimtetijd...…

dacht iemand aan het sterven van de tijd van het licht aan doodgaan in de diepzee? de zee waar we ooit leefden waar we lang geleden uit kropen op zoek naar nieuw levenslicht en nieuwe littekens…

Havens van schoonheid, woonplaatsen der wijzen, Eenzame baaien, steden dichtbevolkt, Zonnewoestijnen, poolland zwaar onbewolkt, Hoogvlakte en diepzee, doel van jeugd en grijzen, Heelal door mensenhand moeizaam gemaakt, Chaos, geordend en tezaam gebonden, Naar wetten, overtreden en geschonden, Geheel en deel der schepping nooit gestaakt,…

Tussen haar hand, klampend aan de helm geheven en het in haar voetlijn rimpelende zand licht zijn diepzee op. Haar kleed verschikkend neemt hij haar in golven en zijn dalen is dat van een zeekat tot inktpaars verschrikkend.…

Tussen haar hand klampend aan de helm geheven en het in haar voetlijn rimpelende zand licht zijn diepzee op. Haar kleed verschikkend neemt hij haar in golven en zijn dalen is dat van een zeekat tot inktpaars verschrikkend.…

In het dichte woud de galmende grotten van mijn geest wonen dromen Zij glanzen als kristal parels uit de diepzee Daar is het huis van mijn lief Ik hoor haar lachen in de branding van een schelp haar haar gebleekt in maan en sterrenlicht haar gewaad geblauwd in azuren zomerluchten O liefste laat mij knielen voor je gratie Laat mij…

* Voor Thomas * Elke druppel draagt zijn glinstering als een vloeibaar kleed der naaktheid De kille winterzon glijdt als een oogopslag over een koortsige Aarde die eens het droesem dronk uit de diepzee van haar verleden Haar huid ligt gevroren, bedekt onder een zware adem van ijs Ze slaapt haar roes uit in een bed van kristallen…

ze laten me beven en leuke en mindere gebeurtenissen als nooit eerder herbeleven die welke ik uit mijn geheugen niet heb weten te wissen of die ze uit de diepzee van m’n geest hebben weten op te vissen ze smeden ze heel brutaal aan en door elkaar in een onbekende taal zodat je als je alles herbeleeft belandt in een volslagen nieuw of…

Geen vis wist te ontkomen, de diepzee kwam omhoog. Het woud ademde niet meer, vuur raasde door haar longen. As en sintels sloegen neer, niets was de dans ontsprongen. De aarde trachtte uit te braken, maar opgegeven magma bleef voor in haar slokdarm haken waar het op dode meren dreef. Het licht verflauwt achter het regengordijn.…

reis om de wereld in tachtig minuten per dag op een vlot in de pool van een cruiseschip op drift naar de kust van zuid-amerika waar het vuurland van tierra del fuego in duivelse krochten en diepblauwe troggen sint pancreas gorgias andreas kruist en ruisend als moessons sirocco's passaten waar hel en verdoemenis huizen in diepzee…