Alle inzendingen over dochters

Ik ben geen kaasboerinneke Zeeuwsch babbelaarmeisje Gooische vrouw Haagsche hop maar een veelkleurige en -zijdige Nederlandse meid Gewoon een dochter van een Ghanees-Nigeriaanse papa, qui ne fume pas une pipe, En een oerdegelijke Europees-Caraïbische of, zo u wilt, Caraïbisch-Europese mama, met een blanke...o pardon...…

werd op 10 november 1944 opgepakt Hij en met hem nog eens 50.000 in Rotterdam Hij werd getransporteerd naar Hameln in het Duitse Rijk Hij werd daar opgevangen door een Dominees Familie Hij liep in april, mei 1945 terug naar Nederland Hij werd opgevangen door een Boerenfamilie in Leende Hij kwam op 6 juni thuis, bij zijn vrouw, zijn zoon en nu 3 dochters…

[Dit laatste is net als het eerste een verwerpelijk idee het minste van de laatste rij zo loos als pampus op het IJ] Waar zou zij zonder dochters zijn die Sigrid, zou zij iets gaan doen genietend van haar staatspensioen in Londen, Brussel of Berlijn...?…

Ik ben je dochter.…

1909 Wat was er een blijdschap in het land Toen zich de maar' deed horen Er is in het oud Oranje-huis een koningskind geboren een dochter die de naam ontving Der eedle heldenvrouwe Die voor ons land haar zonen gaf: Juliana van Nassouwe 1927 En wederom viert Neerland feest Nu God een reeks van jaren Het veel geliefde Koningskind Voor…

Kratje voor je zelfdestructie Kratje 2 om morgen Te ontvluchten Alles is Amfetamine Autogas en kerosine Peptalk, sex en Shaolin Mantra’s voor je ex-vriendin Een kamer vol met bergkristal Doosje whiskey in je hal Doosje 2 om morgen Te ontvluchten Alles is Amfetamine Baby, peuter, kleuter, tiener Vader van een jong gezin Opa van je dochters…

bloeide Dan herders en de schapen, die andere schapen zochten warm en zacht de huid, de and'ren waren harig We werden koningen, mochten dienaren bevelen Dan werden wij de onderdanen Een dankronde was er Een slapen in iets dat nog niet af Maar planten waren goed verzorgd Er was goed voor ons gezorgd Het slapen met vrouw als dochter…

“Bogor” nu “De Plantentuin” noemt “Kebun Raya” Nog steeds groeien de bomen de hemel in en verscholen in een bamboebos, het aantal van een en veertig graven waarvan de stenen zwarter ogen, de tijd heeft hier gerust Elisabeth Charlotte Vincent ligt begraven gestorven aan de gevolgen van haar verlossing van een bij de geboorte overleden dochter…

weet niet of ik gehuild heb Ik kan me eigenlijk mijn mama Niet herinneren Zoals ze was toen ze nog leefde Wel hoe ze dood was Ik heb haar wel heel erg gemist In de nacht was er de wolvin Die me troostte Die is er nog steeds Vaak in de nacht Wel heb ik een foto Van een jonge vrouw met donker haar En bruine ogen Ze zeggen dat mijn dochter…

Ik zie je nimmer meer… In mijn hart zul je altijd blijven voortbestaan Kus van je dochter…

om aan te steken Maar vooral ligt er een pen Om het onbegrijpelijke te beschrijven Om dat te laten rijpen op papier Veelal onder ‘t genot van een kopje koffie of thee En in de avond van een sigaretje Met een alcoholvrij biertje, wijntje Mijn thuis is klein, doch huiselijk en warm Er loopt een jonge vrouw rond, mijn 17 jarige donor-dochter…

zondag weer hetzelfde, hij voorop Zij vijf stappen achter hem en achter haar Hun kinderen in een lange rij Haar maandstonde droop langs haar in nylon Gehulde dijen, doorweekt was ze bij thuiskomst Maar de Heer ging nu eenmaal altijd voor en Ferdinand Peeters was nog druk doende met ovulatie blokkeren Ook ik liep mee, hand in hand met hun dochter…

Niet door je zelf, maar door je dochter in nood. Een tumor in haar hoofd dan kan niemand toch geloven? twijfel is mijn vijand nu, Komen we dit ooit te boven? Kunnen we dit wel aan? Mag dit wel gebeuren? Niet toegeven aan verdriet of pijn, we houden goede moed en zullen niet zeuren. Hoe hebben anderen dit gedaan?…

haar Vader smeekte de Japanners laat mijn jongste dochter hier u heeft al twee van me afgenomen maar de bezetter liet zich niet vermurwen Siti, inmiddels bejaard heeft haar Vader nooit verteld wat er met haar gebeurd was ze was een jaar of elf, twaalf een bloedmooi meisje uit de kampong een kind was ze nog en totaal ontredderd, nu na…

ze zit in het raamkozijn, amper zeventien jaar het dikke golvende haar beweegt zachtjes, oh zo zachtjes in de wind de zon kust haar jonge huid ze droomt haar leven spannend, waant zich de dochter van een Arabische prins zijn lieveling natuurlijk ze is nog ongerept maar voelt zich toch al zo vrouwelijk veel klasgenoten hebben al een vriendje…

zoveel meer dan een kindje zou mogen huilen lief meisje met je grote donkere kijkers mijn dochter thuis is ongeveer zo oud als jij met dit verschil, haar tranen worden gedroogd haar angsten weggenomen. ze is vrolijk en blij maar voor alles heeft ze geen zorgen een heel ander leven dan jij in die gore tent jullie eigen leider heeft je dit…

de gezwollen ogen verbergend om het veel te vroege afscheid in de beste tijd van jouw leven woorden kunnen dit niet doden de mens kan alleen maar hopen dat dit alles een nare droom is die ons wakker wordend verdwijnt in de zee van de liefde die zij laat voor de schatten van haar leven een dochter en een lieve man een vader ook en een moeder…

Toen het blonde haar nog tot je billen hing en tussen je benen het gekreukelde koppie van onze dochter te zien was, dachten we nog niet aan het verdwijnen van helften in ons bed, ooit.…

Mijn liefste, bloedeigen dochter is vervroegd uitgevlogen en hoogstwaarschijnlijk met behulp van domme ganzen, die als onkundige kwakzalvers softy nog meer beroerd onheil aanrichten. Ik voel me als in de film 'Open water' en mijn diepgekwetste hart dreigt uit mijn ribbenkast te bonken.…

dag lief klein meisje, dag mijn kleine meid ik weet nog goed toen je werd geboren voor het eerst moeder met zo’n mooie dochter als jij dat was een bijzonder mooie tijd dag lief klein meisje, dag mijn kleine meid je kleine knuisjes, jouw lieve lach gelijk ben je in mijn hart gekropen vanaf het eerste moment dat ik jou zag dag lief klein meisje…

~ een parafrase op Theseus en Ariadne ~ Zeven dochters met een rozenmond - de uitverkorenen - hun moeders weenden als karyatiden bij het Parthenon gewijd aan stedemaagd Pallas Athene Een schip voer heen om ver van hier te reizen met zeven maagden in hun schoon gewaad zeven malen rond de wereld gaand zeilend naar Kretenzische paleizen…

van besef dat een thuis voor die alliantie jullie samen een voordeur vond wat jubelt jou en ons de voldoening van de pauw-prachtige sierlijkheid als resultaat van inzet en offers wat bekoorlijk is het bal van rijkdom van de vriendschap die bijeenkomt waar jij haar verzamelt en strooit in jou vieren wij trots dat wat jij bent de dochter…

Mijn vader wilde een dochter en mijn moeder een zoon Bij beiden voldoe ik niet aan de verwachtingen en val ik uit de toon. Ik wil alleen maar liefde en een leuk leven En niet bij de eerste stemverheffing beginnen te beven. Elke dag hetzelfde mama verhaal Door jou moest ik trouwen en zit ik vast aan dit allemaal.…

teksten tegen In kleine transparante vogelhuisjes Gebundeld of gedundrukt op de kant Getiteld en beduimeld stukgebladerd Een ezelsoor wijst bladen op een zij Alinea's verbleekte epigrammen Kolommen vol vervreemde elementen Archaïsche verdorde schrijfportretten Vergeeld in transit wouden van verwachting Die vruchteloze hooggeboren dochters…

nu jij vandaag niet meer wakker wordt proosten wij dankbaar op jouw leven op de dochter vrouw en moeder marian net als de oma van noa joshua en boaz voor wie jij altijd oma jacky blijven zult nu kun je overal daar zijn waar jij wilt terwijl het goud van onze herinnering ons de hemel in kleuren kammen laat die steeds de wolken voorbij schuiven…

met blauwe prentjes beplakt zijn ze de dochters van de zee. ze wentelen op het strand beplakt op de dijen met zacht glinsterende plakjes zand in dun zilver en met zwarte puntjes gemengd als exotische peper aangelengd.…

De dochter die toen achterbleef, Beatrix, de nieuwe gravin, is van dit verhaal de heldin. Ze regeerde het Kleverland met een zachte en gouden hand waar Kleef wel bij voer, rijk van werd. Maar ook haar buurman, heel alert, zag de Kleefse rijkdom groeien: geld, goud, graan, schapen en koeien.…

Jij was mijn grote liefde zoals men dat vaak zegt En in die grote liefde was ik verschrikkelijk oprecht En mijn dochter en ik geloofden dat jij net als wij Geloofde in een toekomst, dus kwam een kind erbij Maar dat lieve kleine meisje, zij was nog maar acht En al die nare dingen, die had zij niet verwacht En jij wist dat zij niets kon zeggen…

voorheen op mijn weg door zijn val is een gat geslagen in het hem omringende bos brokstukken liggen her en der verspreidt beukentakken vermengt met eiken en dennen alsof zij van een en dezelfde afstammen eindelijk bereik ik nat en koud een herberg warmte komt mij tegemoet als ik de deur open een blonde jonge vrouw waarschijnlijk de dochter…

Dit schrijf ik dan ook speciaal voor jou, mijn allerliefste dochter omdat ik zoveel van je hou. Je bent zo verschrikkelijk ver weg. Ik kan niet zomaar even bij je komen. Iedere minuut van de dag denk ik aan je en 's nachts lig ik van je te dromen. Voor iedereen gaat het leven gewoon door en dat begrijp ik ook wel.…