Alle inzendingen over doden

Die ene traan, huilt omdat de dood graag bij zwart is... Zwart huilt omdat de traan dood is... Dood is die huilende zwarte traan...…

Nu is zij dood! Nu is zij dood!…

Natuurlijk bestaat de dood, niet. Al wat bestaat blijft leven. Moleculen worden weer atomen. Zalmen keren stervend terug, naar hun geboortebron. De dood is een menselijk ego, door deze dichter, ten dode opgeschreven.…

Het spoor loopt dood Mijn leven staat stil Ik kan geen stap meer verzetten Het maakt me ijskoud Het spoor loopt dood Hier is de laatste halte Alles houdt op Ik kan niet verder meer Het spoor loopt dood Alles stopt hier Dit is toch wat ik wilde Waarom wil ik dan nu weg Het spoor loopt dood Er is geen weg meer terug Ik kan alleen nog…

Ceasar: Lafaards sterven vele doden voor hun dood. De dappere heeft niets met de dood, behalve 1 keer. Van alles wat ik me afvraag over wat ik zoal hoor tot nu toe, lijkt het vreemdste wat mij betreft dat mannen bang zouden moeten zijn, als je eenmaal inziet dat de dood, een noodzakelijk einde, zal komen wanneer hij komt.…

De NAM, bij monde van hun persvoorlichter: “Zelfs in geval van allergrootste pech Komt men in Groningen nog best goed weg, 5 Wordt het nooit meer op de schaal van Richter.” Voor Groningers staat hierdoor buiten kijf: “Het wordt hier op zijn hoogst slechts 4.5....”…

'k Ga niet veilig, zonder nood; 'k Ben niet vrolijk, zonder wonden; 'k Kan niet leven, zonder dood. 't Zijn twee ogen die mij geven Dood en dodelijke wond: En dat doden doet mij leven; En dat wonden maakt gezond.…

Wanneer ik loop danst in mijn vlees de dode boom van mijn skelet. Wie schiep naar zijn bizarre wet mij deze dood in eigen vlees?…

jou, die heb ik in te halen geen tijd om te sterven want morgen kan ik dood zijn…

Jij ligt hier nu Ik had daar moeten liggen Jij bent dood Het galmt door mijn hoofd Jij bent er niet meer Weg, helemaal weg Jij bent anders En daarom dood Jij wou je daarom straffen En daarom dood Ik heb spijt Maar kan er niets meer aan doen Spijt voor wat Je dood heeft gemaakt Ik had daar moeten liggen Misschien dat de spijt…

na de laatste bladzijde de dood.…

van leven En de dood zit ook niet op hen te wachten!…

Nu je overleden bent ben je nog niet dood op weg naar je Hof van Eden beleef ik je nog in mijn heden voel ik je nog niet als dood dood dat is pas voor later nu nog even met me praten nu nog even fijn samen zijn alsof je in het leven staat doodgaan kan altijd nog!…

Knip mijn dode nagels scheer mijn dode baard ik mijmer wel als laatste over wat ik achterlaat…

Als de doden harder huilen dan de weduwen, was het hier dan zo goed? of is het daar dan zo naar? Als de doden harder huilen dan de weduwen, fluister het me maar.…

jij verlangt naar de dood misschien omdat het leven absurd is ik houd de dood op afstand misschien omdat ik naar het leven verlang beiden klemmen we die pijnlijk schitterende medaille van dood en leven tussen onze handen…

De stilte na de dood, na het lijden en het afscheid, wachtend op de morgen, maar zo dikwijls zonder hoop. De stilte na de dood, van deze Rechtvaardige, van zovelen die leefden in overgave en liefde, maar zo dikwijls zonder hoop.…

Als ik aan de dood denk als ik aan de doden denk als ik mij hen wil herinneren denk is vooral aan het leven Denk ik vooral aan hun levens de levens van hen de levens met hen de levens door hen levens door hen doorgegeven Als ik zo aan de doden denk kan ik herinnerend doorleven!…

Maar doorvertellen zal ik het niet want wanneer ik het weet...ben ik dus dood.…

want afscheid is pas afscheid, als niets er meer toe doet als geen goed, geen kwaad je nog beroeren kan gevoelens doodgebloed dood heeft dat niet dood is pas dood als de liefde weg is maar de liefde kan niet weg zij raakt je aan zelfs in ondraaglijk gemis afscheid is een keuze de jouwe of juist niet dood in leven waar geen…

Dood is hij niet dood want de stilte is waar hij begint. Zijn muziek is altijd dichtbij het leven en de woorden die leven met zijn stem die wenst wat niemand kan vergeten als hij de dood weer ontroerd laat wachten op zijn laatste act. (25 jaar is geen eeuwigheid)…

Dood - Doder dan dood De kleur, de Buitenkant waarmee Je de strijd Gestreden hebt, Op het oog Voortijdig aan Je eind gekomen, Is daar het Zilver dat uit Je doodzijn Groeit Zilver, zo mooi, Zo zacht, zo Kunstig gevormd, Schoonheid uit De dood opgestaan…

hoe verpakt is het lichaam, de kast des levenstijd, vervolmaakt in een jeugdig opmaak, de dood reist mee met al die jaren die schrokkig de rimpels voeden en het kindzijn terughalen uit de spelletjeshoek neen, ik zal het sterven ontbinden het ontrafelen en de dood ontlopen door het simpel niet te doen, de dood is voor anderen of toch, breng…

Er woont een nieuweling in haar Voor Kerstmis uit de dood herrezen Hersteld, geheeld, bevrijd, genezen Haar vaders urn kreeg voor elkaar Wat eerder aan haar werd bewezen Er woont een nieuweling in haar Voor Kerstmis uit de dood herrezen Ze is op tijd van zessen klaar Haar leven is zeer uitgelezen De dood hoeft ze niet meer te vrezen Bestaand…

Even stilstaan de wind waait uit het noorden en de kale bomen buigen langzaam mee de regen valt in vlagen zoekt de juiste weg die het altijd vindt de maan breekt door de wolken in een zwarte lucht, de donder houdt niet op maar de mensen die er niet meer zijn ze kleuren nog de foto’s in m’n hoofd stilstaan bij de mensen die je voorgingen…

Is hij dood? Hij is dood. Zit toch of hij slaapt. En de kop van de kapmeeuw is heel. Is de nek van de kapmeeuw geknakt? Vloog hij tegen een ruit? En dan dreef hij lam van de ruit naar de dood is nog net op de steiger geland. Is het ver van een ruit naar de dood? Iets in de meeuw duurt een dag.…

De dood is geen woord maar een moord die de tijd niet vergeet. Getallen zijn geen dromen maar mensen die moorden en doden met dezelfde woorden en straks vergeten omdat ze willen wegkijken als stille ogen vragen waarom mensen bestaan en doden wat niet meer mag bestaan.…

Ik kijk je aan, je maakt me stil Ik had nog zoveel willen zeggen Maar ik zwijg het kan niet meer Nu is het te laat Maar je bent niet dood echt dood bent je nog niet voor mij je bent er nog steeds je zit in mijn herinneringen en je leeft voort in mijn gedachten Dood ben je pas echt als iedereen je vergeten is!…

ik ben als de dood voor de dood, het besef van geen weg terug liggend levenloos op mijn rug zes planken gevoerd met zijde de dood lijdt, leidt mij naar een luxe die ik nooit gekend heb u zult het voortaan met mijn vriendin moeten doen postuum zend ik u mijn scheldkanonnade.......…

in jouw gelaat zie ik de blik van beantwoorde liefde tot de dood ons raakt als dan de dood ons plots wreed scheidt dan verbindt onze liefde hart en gedachten door de dood heen zijn wij nog een tot in volgend leven jouw gelaat ontwaakt…