Alle inzendingen over doden

de blinde dichteres de onoverwinnelijke glans van haar woorden maken de wereld groter dood, zij lacht je uit!…

Wie praat over de dood is nog in leven…

woord na woord, een zin afgetekend door komma’s en aanhalingstekens en om de twee alinea’s kijk ik even naar haar zij, een vriendin die door de gezegende Boeddha op mijn pad gekomen is verdwijnt langzaam in de urgentie van haar ziekte ik lees voor hoe het sterven het leven inhaalt, uit een boek geschreven door Tai, ( Tich Nath Hanh…

meer verdragen de antwoordloze vragen ik leg ze naast me neer is er nog plaats om gedachten naast gedichten neer te vlijen zinnen moeten ook betijen anders zijn de woorden zonder context waardeloos ik steel lucht in ademloze nood ik wil decibellen breken alle mensen tegenspreken maar hun stilte is te groot veel geluiden zijn al dood…

. ___________________________________ 't Valt ook niet mee aan een dood paard te trekken Van mastodonten die hun ziel verkochten Aan Wop, daar zij hem méér dan Omtzigt mochten Geloof in Rutte moest de lading dekken Een broekie, amper twee jaar in de Kamer Is geen van 't CDA daar dan bekwamer?…

rozen Die ik net van jou mocht ontvangen Mij nog meer naar jou laat verlangen De vlinders nog heviger voel fladderen in mijn buik Terwijl ik nog even aan de rode rozen ruik Jouw warme hand voel strelen in mijn haar En dan treffen onze blikken weer elkaar Mijn wangen nog steeds warm en rood Ik weet het zeker, met jou wil ik zijn tot aan de dood…

Eindeloos grauw zwarte dagen, in een onmetelijk leed zwevend Kan ik geen enkel mens vragen houd ik de hoop op liefs levend In de stilte van 't stil verlangen dwaal ik in 't duister van de tijd Hoef ik geen pijn nog te vangen daar ik wandel in de eeuwigheid Hoor ik nu opeens zacht praten door het leven, zover achter mij Maar de tijd vertoont…

Eindeloos grauw zwarte dagen, in een onmetelijk leed zwevend Kan ik geen enkel mens vragen houd ik de hoop op liefs levend In de stilte van 't stil verlangen dwaal ik in 't duister van de tijd Hoef ik geen pijn nog te vangen daar ik wandel in de eeuwigheid Hoor ik nu opeens zacht praten door het leven, zover achter mij Maar de tijd…

Eindeloos grauw zwarte dagen, in een onmetelijk leed zwevend Kan ik geen enkel mens vragen houd ik de hoop op liefs levend In de stilte van 't stil verlangen dwaal ik in 't duister van de tijd Hoef ik geen pijn nog te vangen daar ik wandel in de eeuwigheid Hoor ik nu opeens zacht praten door het leven, zover achter mij Maar de tijd…

sommigen hebben geen leven meer, zonder verlangens ,die haalbaar zijn, eindigen ze dood in de goot.…

De vraag is jandorie geen kattenpis Hoe ga je om met aards genot Mondjesmaat of de volle pot Wat wordt het: asceet of hedonist Al mogen we verlichting nastreven We zijn lang dood voor en na ons leven…

Meteen bij je dood weten vrienden eensgezind -- wat voor mens je was.…

Het is een stil geheim dat vloeibaar goud onzichtbaar stroomt in langgerekte sporen van de dorstende aarde Dat de wind de tranen droogt bomen krakend ter aarde vallen zout als parels ligt op een bed van kale takken Dat de Tijd hier geen eeuwigheid meer heeft om besef te laten rijpen want het noodweer loeit met druppels van tranen dat…

hardvochtig terminaal beloert mijn hartslag het verstandshuwelijk tussen vluchten en vergaan de kwal van het toeval bepaalt mijn laatste ogenblik terwijl de zwaluw hoog vliegt en laag o groot geheim je ontneemt me de adem terwijl ik zing…

hij nu niet sluiten mag aderen stromen adrenaline hem tot springen vloekend waar wild stormend water hem er toch uitglijden laat wanhopig klauwen vingers in het zand nagels brekend waar de wormen kronkelen die zijn bestaan betwisten zijn voeten dieper zinkend in de bodem van de put stinkend als modderplas kondigt zich daar de dood…

horizon in een agrarische lay-out rond twee kerken gebouwd het is allemaal bij de leefomgeving van ons bestaan begonnen het ronde zonder segmentatie die zo kenmerkend was voor de oude wereld van voorheen niets en niemand is meer alleen alles is in fysieke overgang bij nadering naar samen in vorm en kleur in keuze van leven zonder dood…

vergeven is zij geen donker gat gebleven zij werpt nu haar schaduwen in een apocalyptisch alles verwoestend scenario dat uit de verte in aantocht is nog voedt de lucht ons met restanten zuurstof die over zijn uit hels brandende horizonnen maar de wolken fijnstof kruipen naderbij en nog is er geen laatste oordeel bijna dood…

mijn wereld verraden geslagen en vastgenageld langs de krachtlijnen van golgotha we zitten heden in de tuin van eden waar groei in natuur2 de stikstof van de huizenbouw zal neutraliseren zoals geweren het geweld waar de drone de held is van de onpersoonlijke dood in de strijd tegen hun zusters en broeders om verborgen roots…

de stilte vlakbij de dood bekende geen kleur meer in bewegingloze melodie ondefinieerbaar beklemmend grijs sloeg vaag neer in vertragend afdekkende tijd de condoleancerij schuifelde op geluidwerend tapijt waarboven muziek met donkere tonen het verdriet van de afgelopen tijd heel lichtjes in tranen deed weg stromen…

zag de mieren vliegen meeuwen zeilen hemelhoog een snelle wenk onzichtbaar vond gevleugeld zwart een witte dood waar warmte eindelijk expansie gaf en vrijheid los van aarde was gingen zij met duizenden op laatste vlucht de meeuwen hebben dagenlang gerust…

Echt samen zijn we pas in de dood. Dood zijn is heel zijn. Dood zijn kan je als je hebt geleefd. Leven is een ode aan God. Ieder leven kan iets toevoegen aan het heel zijn. Door te leven kan je leren en daardoor het complete, in de dood, completer maken. In de dood wordt het complete, completer. Doodgaan is groeien. God is compleet.…

krantenfoto's de platbodems der redders glijden over de verzonken auto's heen de mensen met afgetrokken gezichten wat huisraad in een linnen zak en later de bittere woorden tegen de OVERHEID de krengen der dieren drijven in de straten uitgezonderd de ratten zij zwemmen ongehinderd de donkere huizen binnen op het kerkhof tussen de graven -de doden…

De dood De schim De dood staat overal tussenin De dood behelst het leven De dood doet leven geven Tussenin De weg De betreding Van je geest en je ziel Het komt Zoals een engel die naar beneden viel Zij leert je het leven Als kostbaar gebaar Waarheid weten Is onbereikbaar Is alleen daar Voor wie weten wil Voor wie gelooft Is het leven…

Er werd een man gevonden bij een sloot blijkbaar beschonken de man bloedde dood ik las het in de krant man dood aangetroffen bij een sloot hals geschonden de man bloedde dood een ekster deed het de ader blonk uitdagend rood hij wikte niet maar pikte de man bloedde dood…

Gisteren droomde ik, zegt zij, dat mijn lichaam dood was, zwaar als een steen, mijn handen als wormen, zogen bloed uit mijn tong uit mijn schouders, borsten, jij stond naast de dood, huilde uit angst. De dood is niet bitter, zeg ik, als wij samen dood gaan, hand in hand samen verdwijnen in de aarde, om altijd dood, altijd samen te zijn.…

Als ik eenmaal dood ben vergeet dan dat ik dood ben en onthoud dat ik heb geleefd…

Konden de doden zich herdenken welke woorden zouden zij vinden voor welke namen aan wie vragen wiens adem te doen stokken, van wie het leven af te breken? Als de doden zichzelf konden herdenken, hoeveel minuten zouden zij zich gunnen, is om de doden te herdenken de duur van de dood toereikend?…

Ik hou van alle vrouwen die, als ik dood ben, liggen te rouwen. Ik hou van alle chicken die, als ik dood ben, lopen te snikken. Maar ik ben nog lang niet dood dus ik hou niet van die vrouwen en die chicken. Laat mij maar lekker stikken.…

het is niet de dood die je bevriest het is niet de dood die je benauwt het is dat allebei en meer de dood is houvast in de duisternis met borden UIT achterstevoren goed is de dood oneindig goed vergeleken bij dit levenloze vallen vallen van het doek dat valt en de zaal is leeg en de vloer is klein en het doek kent geen begin of eind -…

De angst voor het onbekende De angst dus voor de dood De angst voor de ellende die nadert vóór de dood...…