Gedichten

gedicht (nr. 1.679):

Gedenksteen

Konden de doden
zich herdenken
welke woorden
zouden zij vinden
voor welke namen
aan wie vragen
wiens adem
te doen stokken,
van wie het leven
af te breken?
Als de doden zichzelf
konden herdenken,
hoeveel minuten
zouden zij zich gunnen,
is om de doden
te herdenken
de duur van de dood
toereikend?

----------------------
uit: 'Wasdom', 2011.

Schrijver: Hagar Peeters
Inzender: kb, 26 september 2012

josephinebanens

planet.nl

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: filosofie

dood

herdenken

tijd

4.0 met 5 stemmen

11.182

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Kees Borgdorff, 13 jaar geleden

Zulke vragen stel je niet aan de doden maar aan de levenden. Of je moet doen alsof ze niet dood zijn. Dat gebeurt hier. Bijna is die gedenksteen
overbodig. Die vragen dus eigenlijk ook.

onzekerejongen123, 13 jaar geleden

door dit gedicht wil ik dood :)

Petra Hermans, 13 jaar geleden

Diep doordacht meesterwerk over overledenen en wat
zij waarschijnlijk kunnen achterlaten... .
Respectvol en diepgaand afvragen wat zielen doen
en welke indruk ze maken. De kracht van menselijke
verbondenheid over Aardse grenzen heen compact en
dichterlijk vastgelegd.

Geef je reactie op deze inzending: