Alle inzendingen over doden

. ------------------------------------------------ uit: 'Dood Vogeltje. Vluchtstroken, 2008.…

mijn wereld om voor te leven is gestorven naakte bomen in een dode woestijn de zee draagt een ijskoud veld van vissen de kust neemt afstand voor wie ik leefde is gestorven de zon poogt verwoed zonder resultaat zijn warmte rilt mij slechts een huid om leegte àlles lijkt dood…

Scherend langs elkaar het doel voorbij Geen notie van tijd geen notie van gevaar Alleen op weg oneindig winst bejag Geen notie van wereld geen notie van elkaar De liefde is dood in deze ijzige tijd Het gevoel is dood niemand wordt meer bevrijd Gevangen in emotionele ijstijd…

Waarom leid je mijn gedachten over de grens van mijn denken dat op die manier gedachteloos wordt Niet alleen gedachteloos dat zou misschien nog rust geven maar gevoelloos, levenloos Je leidt mij over de grens van mijn gevoelloos denken dat nu alleen nog dode gedachten in zich heeft Dode gedachten die alleen jij weer tot leven kunt…

In wanhoop grijp ik naar de lucht maar de dood is sneller. Nu je ademhaling is gestopt sluit ik jouw mooie ogen. De dood klopt aan en neemt je mee. Geeft mij de wanhoop, pijn en angst als bewijs van jouw ontvangst.…

opstandig zijn trekken als slaven uit het huis van bezit en vijandsdenken bevrijdende stappen rusteloos wereldwijd delen uit liefde doden de haat haten de dood kiezen voor leven grenzeloos geborgenheid voelen door vriendschap in stilte geschonken ervaren Zijn trouw leven van liefde eindeloos…

dode akkers lijken het maar niets is minder waar ze liggen slechts zacht te rusten zijn straks in het vroege voorjaar zo goed als gebruiksklaar misschien geldt ‘t ook voor mensen zijn ze niet dood en slapen maar ze liggen slechts zacht te rusten zijn later in de grote zomer klaar en levensvatbaar…

het loden leger draagt de dood op handen hamert de dood in het tedere hart in de vlijmscherpe, vlamrode zee van bloed wordt de mond tot stilte gekerfd woorden breken doof en zonder tranen staart ze in blinde duisternis nooit meer zal ze op zichzelf lijken het licht in haar ogen gedoofd…

Armoedige dood, ver, doder dan dood, stuk, kapot. Doder dan dat en rot. Vies, viezer dan vies, wanhopig, hongerig met infecties. Rijk, rijker dan rijk, stom, te dom, maken de wereld, ja, en hoe? Mooi, maar nep, mooier dan mooi. Wie is rotter dan rot en wie zijn het meer dan moe?…

Of hebben de doden gewoeld vannacht? Vergeet het maar. Niemand hier ziet hoe de bloemist boven lege emmers lacht. Lang blijven de tulpen stijf. De doden ook. Niet eens met tegenzin. 'Kom in de kelken, geel en rood. Kom, regen schenk nog eens in.' ----------------------------------------------- uit: 'As van de koning.…

Je bent er altijd als ik wegdroom vanochtend verzon je een nacht achter het silhouet van een dode boom schreef je gedichten over de oorlog, met doden en gewonden repte jij jouw woorden, die bijna zinloos onzichtbaar bij me bleven als ware ik zelf die persoon die de laatste zucht uitblies, om die nacht maar niet te dromen…

Of ze gaat dood, of ze doet dat niet. Maar ze gaat dood. Een andere keuze is er niet. ------------------------ uit: 'Op het oog', 2004.…

Boven de doden staan, een handreiking naar het eindig, zoals ze vroeger leefden, zijn de overlevenden van nu, hun schaduw gisteren verweten, draagt de baar in eigen zicht, en zonder het te weten, schijnt de zon in ieders graf, de dood als maatstaf werd gemeten, werd voor hen, die de waarheid hebben voorgeschreven, de grootste straf.…

Maak mij dood van elf tot acht, laat zo weinig van mijn dromen heel dat ik ontwaak alsof ik word geboren en niet met zoveel vragen meer tot leven kom dan waar- mee ik ingeslapen ben. Wat betekenen tenslotte negen uren dood op zoveel geeuwen leven. ------------------------ uit: 'Bzzletin', 1987.…

balancerend op 't randje van de dood sloeg je wartaal uit die niet de jouwe was heette de koude grond je welkom waarop je voor dood gevonden bent kleurde een avondje uit anders dan leken glazen leger, en het aantal minder dan het resultaat waarin je je overgaf aan de gezelligheid van zo even te voren…

de sterren te doden…

Hier lig ik in mijns moeders schoot Een vriend der vromen totter dood. Mijn naam, mijn stam, mijn ouderdom. Ik bidde (op zo goed weerom) Dat men mij daarmee niet en kwel. Het zwijgen past de doden wel. ----------------------------------- mijns moeders schoot - moeder aarde op zo goed weerom - op belofte van wederkerigheid…

Is het misschien om`t dode kind te eren? Of voor de ouder toch een fijn gevoel? Dat men nu ook het dode kind kan registreren . Of een geheiligd middel voor een duister doel . Men zegt hier eigenlijk:,,Het waren toch ook mensen,, Nog voordat een de eerste adem gaf.…

vertel mij nog eens over geboren worden en over de dood mam verhaal nog eens over de schoonheid des levens het verblijf hier op deze aardkloot mam beschrijf nog eens over engelen in het hiernamaals het ter wereld komen in jouw schoot mam vertel mij nog eens dat de dood niet het einde is slechts een geestelijke vorming waar ik zeer…

Ik wilde een gedicht gaan schrijven Het vreselijkste ooit Voor als jij dood zou gaan En niet meer bij ons kon blijven Ik wilde een gedicht gaan schrijven Het vreselijkste ooit Voor als jij dood zou gaan Dat gedicht is nog lang niet af Zodat je nog even bij ons kunt blijven In onze mooie herinneringen…

in memoriam philip van aldegonde van grote ghoethem een locale bui op een weide in de zon de gier blijft stinken een doods bommenbed wreed van menselijk begeren stille mortieren in de loopgraven schuilen neutraal in schutkleur donder en dood de armistice een kier hier en een kier daar de spoorwagon…

Hij was de zoon van een beroemde vader onze meester onze dode herder is verrezen niets dan leegte troffen zij bij die rots des anderendaags de vrouwen die de laatste zeven van zijn woorden hoorden, rouwen onze meester onze dode herder is aan mij verschenen, zoon van een beroemde vader…

de vogelman sprak niet over liefde wilde niet dichterlijk zijn hij was niet blij met een gebroken strik met de ontkomen bijna dode sijs de vogelman was niet uit op doden leestekens wilde hij nalaten sporen achterlaten het gevederde van zijn merktekens voorzien de vogelman god in het woud de ziel gevangen in zijn eigen strik…

De dood is in mijn leven: de enige rechtvaardige. Geen mens, die niet met kritische toon werd bekeken. De mensen, ze zijn dom; in het allesomvattende Licht bleken ze. De dood liet de dood wederkeren. Slechts de dood en ik zijn vrinden. Een heel leven lang beminden we elkander.…

De dood is voor de dieren nooit een juk. Beschouw de poezen die tevreden spinnen: ze zullen geen hiernamaals ooit verzinnen. Hierover maakt geen enkel dier zich druk. De kerken, synagogen en moskeeën zijn steeds gebouwd, zo hoort men Tom beweren, voor mensen die de dood niet accepteren: religie is 't product van waanideeën.…

Ik lig zwaar en verminkt in een hoek van de nacht, weerloos en blind: ik wacht op de dood die nu eindelijk komen moet. het paradijs is verbrand: ik proef roet, dood, angst en bloed. ik ben bang, ik ben bang voor de dood. ik kan hem niet zien, ik kan hem niet zien, maar ik voel hem achter mij staan.…

de 'eer' van het laatste schot de laatste dode het laatste geweten we willen allemaal vrede op de witte regels liggen de naamloze doden naar wie nog steeds wordt gezocht…

Hoe dood je lag. Geen wonder. Opa kon het ook en mijn vader. Goed gezien hoe dood zij lagen. Zelfs die vlieg deed hen niets. Geen centje pijn of kriebel. Doodgaan is leuk als het niet echt gebeurt. Na afloop sta je op. Iedereen klapt en roept bis.…

alleen en voel ik de dood naast mij staan In ‘t duister zachtjes fluisteren nu eenzaamheid mij verscheurt De dood praat stil; ik luister en zie dat zwart tot licht verkleurt…

ik natuurlijk met mijn moeder Alhoewel een advocaatje haar zeer lief was En dat vooral met een dot slagroom Het toetje na de moetjes van de dag Dan was mijn moeder ook dood moe nu is moe dood en toch ook weer niet Want elke dag denk ik even ook aan haar En de overledenen die mij zijn voorgegaan…