Alle inzendingen over donkere nacht

Donkere nacht drapeert Alle hoeken van ons huis Er zit 'n piep klein spinnetje boven ons Zullen we de nacht bij ons In ons liefdesbed laten komen Niets komt tussen ons Behalve een oogwenk Van onze engel…

treedt almaar nader tot mij Net of zij wenst dat ik het leven laat en geleidelijk wegglijd in ’t doodtij Het is doodstil in de donkere nacht en het stil wordt door mij verstoord Geen mens merkt dat ik leven tracht en daarbij mijn innerlijk..vermoord…

jou vergeten in witte bloemen vullen lege dromen de dag verloren in witte wolken van verdorven donkere nachten lachte jij blijf nog even wachten tot ik mij terugvind in jou in mij…

in de donkere nacht. Zij staan te dromen en wachten... op de dag die weer gaat komen. Verlangend naar de vroege zonnestralen die dan weer op hun neer gaan dalen.…

In de donkere nacht hoor ik je zacht huilen met dichtgeknepen keel zoveel tranen in je ogen zoveel verdriet in je hart kon ik het maar voor je dragen maar hoe ik ook wil dat kan ik niet ik kan alleen maar dicht bij je blijven en je steunen omdat ik zie dat je veel meer bent dan je verdriet…

Ik zit aan de zee in de donkere nacht. Met ogen als vuurtorenlichten Tuur ik naar verre kusten en wacht, Op overzeese berichten. Ik zit in het donker, ik wacht, ik staar Naar schepen die langzaam komen, Met lichtende blikken zoek ik naar Het schip uit het land mijner dromen.…

Hunkerend na de donkere nacht, wachtend op de dageraad, verdriet en pijn weet ik verzacht door zonnestralen die ik binnenlaat.…

M'n blik is gericht op de azuurblauwe lucht die langzaam verdwijnt in de donkere nacht waar sterren staan te schitteren aan het oneindig firmament in al hun pracht dan pas besef je hoe nietig je eigenlijk bent…

Dat was het dan oude vriend een dood in de goot nee, dat heb je niet verdiend je klom op tegen muren je zag er erg tegen op je sprak het niet uit misschien alleen in die eenzame duistere uren het einde kwam dan onverwacht in die diep donkere nacht.…

in deze langste nacht eet de draak de zon op morgen zal hij haar bevrijden we stapelen nieuwe woorden op de oude in deze donkere nacht ze liggen onder vuur duistere krachten vieren brandend hoogtij wintervlinders verzamelen zich op onze verlichte vensters…

de maan glinstert in een bleke schelp de sterren zwemmen als lichtjes in deze donkere nacht een nacht van wijn en fylosofische dromen om tegen de morgen koud wakker te schrikken met het krijsen van de meeuwen verveeld met de gedachten van de voorbije nacht de pijn opnieuw netjes in je binnenste verpakt…

nu je verder droomt met je knuistjes gebald voorbij de donkere nacht langs sterrenlicht en zwarte gaten waar alles in verdwijnt met uitzondering van die droom van jou zul jij je daarvan niets herinneren een glimlach van een milliseconde om mij en alles in je slaap…

ik wil mijn vleugels voor je spreiden ik wil jou brengen naar de zon die zou dan jouw tranen drogen jou laten lachen ..... als het kon ik wil je pijn zo graag verzachten een schuilplaats zoeken onder de zon ik wil je troosten in donkere nachten en 't verleden vergeten ..... als het kon…

Als de donkere nacht het duister uittrekt valt lucht in het dons lichtjes naast hem achter dikke gordijnen schuilt een nieuwe morgen waar vensters haast gedwongen de ijzige winter begraven hij zwijgt…

De maan zover boven ons verheven hij geeft ons licht in de nacht. Schaduwen komen tot leven de sterren dansen er in het rond. Geflankeerd door drijvende wolken zijn het net voorbij trekkende figuren Dit nachtelijk schouwspel doet de donkere nacht laten leven.…

mijn ogen zijn gesloten sterren stralen aan de hemel een maan die lacht dromend over jou en het gevoel is zacht mijn ogen zijn gesloten het is een donkere nacht vlinders voel ik mijn buik dromend over jou en over hoeveel ik van je hou mijn ogen zijn gesloten en slaap mijn verre reizen fladderend in de natuur dromend over jou en onze…

Verscholen in de donkere nacht Verstild door `t lichte kraken Welhaast onhoorbaar, heel erg zacht Dwars door het kikkerkwaken Een ritsel hier, een krabben daar Vol leven, als de dood Voor al het schaduwstille gevaar Voor tanden bloedig rood…

Starend in de donkere nacht keek ik door mijn raam naar die ene kleine ster. Die groeide in het licht. hij die in mijn hart de warmte bracht, en mij liet schrijven. Woorden vol verwondering en vervoering op papier neergezet. Met liefde verwoordt in een gedicht.…

zoals zij telkens iets meer uit haar lange donkere nacht tevoorschijn klimt haar monsters verslaat een voor een zoals zij zich opnieuw in verse groene bladeren kleedt die zij ontkrult een voor een zoals zij aarzelend maar reikhalzend tot bloei komt weer bloem wordt en vogel.......…

De zon streelt haar zwarte haren en rustend op haar knieën smeekt zij om leven want de donkere nacht nam haar ziel weg van haar Ze spreekt met haar ogen, die het licht niet meer zien. Aleen maar donker Alleen maar donker…

Ik lag zo vaak in donkere nachten haar thuiskomst af te wachten. Ik lag haar thuiskomst af te wachten met een klap in mijn gedachten. ----------------------------------------------- uit: 'Huiselijke omstandigheden', 1986.…

het geluid van de hemel stil en sereen als een vredig zachte bries de fluistering de sterren in donkere nacht een symfonie van rust de zonsondergang kleurt stil dansen in ongestoorde dromen het geluid van de hemel eeuwig gehoord lied in de stilte van ons zijn…

Ik kijk uit het raam in de donkere nacht. En zie een hemel zonder sterrenpracht. De wind waait zacht door het open raam naar binnen. Ik kom tot rust in deze stille nacht. Er is niemand, die nu op me wacht. Misschien, zal morgen de zon weer schijnen die de sombere gedachten uit mijn hoofd doet verdwijnen!…

in deze koude, donkere nacht ontwaakt niemand uit de winterslaap slaat niemand de vleugels uit in het schimmige lamplicht zit niemand de verloren tijd op de hielen in deze bevroren nacht…

Mijn hand raakt je wang, ik streel je zacht, ik fluister vier woorden, in de donkere nacht... Ik hou van je....!…

In de donkere nacht stil en sereen trillen snaren met gevoelens van verbondenheid door me heen heel zacht je mond fluistert geheimen in m'n droom en ik verdrink in de oceaan van je ogen zo diep zo blauw en wordt meegenomen in de stroom van verlangen naar jou…

De donkere nacht is gekomen.... Het is stil in de straat. Niemand die er meer door gaat. De dag is voorbij..... De lantaarns branden in een lange rij. De schaduw van de bomen glijdt door de wind, over de straatstenen. Ik sluit het raam en ga me te ruste begeven. De dag is weer voorbij.....…

nog eens het kussen opschudden een zachte aai over zijn wang jouw stilte in zijn handen leggen fluisterend welterusten zeggen slaap maar, toe, slaap maar… de tijd verstrijkt en och, het lijkt dat de donkere nacht hem naar de morgen zal dragen wat zou je op dat ogenblik nog kunnen, durven vragen……

alles kunnen we verliezen alles raken we ooit kwijt maar alles weten we te bevriezen in gedachten een kleine troost voor de ergste spijt en zij die zijn verloren wachten ons op in de donkere nachten fluisteren dan hun onwaarschijnlijke verhalen over het verdwenen zijn met smachten in menig luisterend geestesoor…

In stilte is tijd geboren vanuit grenzeloos niets uit lichteloos bekoren gebroken duisternis uit hartstocht is de dag geboren na zoele donkerheid gaat niet in duister verloren in stilte van ongeboren tijd tijd rijgt dagen tot eenheid een snoer van pracht en licht vanuit donkere nachten tot zonnegloren en gedicht.…