Alle inzendingen over dood en brood

Ze verdienen ons brood. Ze rusten in de dood.…

onder een lekkend zeil tussen flessen en kruimels brood warmt hij zijn lijf aan een boek van Jorge Amado over sluwe schurken en frivole vrouwen in een zondige stad danst hij net als zij op ‘n duistere rand van leven en dood…

Stil leven is niet dood de vruchten blijven altijd kleuren en gloeien in het licht druiven willen steeds geplukt appels vragen om een beet citroenen om een mes maar de schedels om contemplatie we zetten de tijd niet stil het brood wordt gegeten we zien de perzik bederven of uitgezogen worden door een wesp de dode wijfjesvink ligt op haar…

Duister is dieper dan de dood, hier komen alle eeuwen samen, Gods kind'ren krijgen nieuwe namen in helder wit uit vloeiend rood, de hemel geeft het levend brood na duister dieper dan de dood.…

Hij nam de beker en Hij brak het brood. Hij sprak het woord dat onvergeetbaar klonk Door de eeuwen heen. En onheilspellend blonk Op Judas’ rosse lokken ’t avondrood. En elkeen at van ’t brood en elkeen dronk De purpren wijn, die hem Zijn liefde bood. Doch ’t brood was Judas bitter als de dood, In elke wijndrop gloeide een helse vonk.…

Als eenzaamheid een geur zou hebben Dan zou het naar vervuilde lakens ruiken naar lege flessen en oud brood naar angst en leven en naar dood mijn bed is troostrijk onderkomen om tijdelijk de herinnering koesterend te herhalen in zoete pijn waar zilte tranen niet toereikend zijn…

Gehuld in mijn scharlakenrood, kom ik bij zilver en bij linnen uw liefde tegen in mijn nood, ik eet en drink bij wit en rood, in U mijn Heer, mijn zonden dood, genade licht uit wijn en brood. Gehuld in mijn scharlakenrood, weet ik bij zilver en bij linnen; een zondaar mag opnieuw beginnen.…

Nu is zij dood ze was van mij, ze leefde jaren aan mijn zij en kende nauwelijks mijn taal; haar leven was een vreemd verhaal. Zij kwam een avond met een lach en bleef ook na de eerste dag; zij is mij met een lach verschenen, na vele tranen ging zij henen; ik gaf haar meer dan kleed en brood... Nu is zij dood!…

Op de vuilnisbelten van Johannesburg deelden we soep en brood met tranen in de ogen een kindmoeder die straks nieuw leven zal gaan geven zit daar tussen de troep met haar schoenen in de dood en ik dacht mijn God waar ben Jij dan hier gebleven ze wrijft trots over haar buik hoe lang nog vroeg ik haar bewogen nog een…

Het dood dier dat ik droeg heeft mij gelikt tot ik geen gezicht meer had. ---------------------------------- uit: 'Gedichten 1968-1978'.…

De treurigheid van vriesbrand in mijn brood Of ander voer dat ooit was ingevroren Ach, hoeveel kilo ging bij mij verloren? Ik schaam mij, als ik erop terug kijk, dood Voor weinig geld wordt heel wat waar verworven En daardoor zijn ook wij massaal bedorven…

Het is toch geen leven zoals ze daar ligt Maar officieel is ze niet dood Een oud ziek lijf, gevuld met slangen Een zakje vocht vervangt het brood Het is geen leven om zo te lijden Als de chemo het vertikt Is het ethisch iemand te bevrijden Als je ziet dat ze haast stikt Het is geen leven zoals zij ligt weg te teren Paniekerig kijkt door…

Bed bad brood Jarenlang gekloot Brood bed bad Marathondebat Bad brood bed Val van kabinet?…

Bakker wilde hij worden Er rezen echter meer vragen op dan broden Niemand zag er brood in en zelfs de honden lustten er geen brood van “Dit brood is mijn lichaam” riep hij in wanhoop uit en stortte zich in de vijver van het park De eenden hadden de dag van hun leven…

Ik heb een oorspronkelijke geest, die nog het meest houdt van die ene man, zo eenvoudig en bescheiden, die van oorlog vrede maken kan.…

Nu is zij dood - - ze was van mij, ze leefde jaren aan mijn zij en kende nauwelijks mijn taal; haar leven was een vreemd verhaal. Zij kwam een avond met een lach en bleef ook na de eerste dag; zij is mij met een lach verschenen, na vele tranen ging zij henen; ik gaf haar meer dan kleed en brood… Nu is zij dood!…

Bed bad brood Lang genoeg gekloot Brood bed bad Pamperen zijn we zat Bad brood bed Je wordt nú uitgezet…

dode ogen spreken boekdelen in hoofdstukken gesneden kost voor kenners, brood ontzettend Leids komijnen kazematten ik beleg heel weids voed de korsten aan mijn katten nodig uit, heel blood melkwit gesneden dicht ter lijk kan het niet bevatten…

om in deze dagen op mijn gedachten mee te varen naar verre oorden waar onze geliefden overnachten luisterend naar gezongen woorden een kaars te ontsteken even stil te staan, tussen leven en dood, bij dit indachtig waarachtig teken om warmte te delen samen met brood…

't geluk lag verder dan ik kon reiken – overgave lag voor de hand – prestigieus en heldhaftig stilde ik mijn hart en brak het brood in tweeën doch het delen was oneerlijk want het grootste stuk was het leven en het kleinere de dood…

Het dagelijks brood dat wij eten: Roggebrood tarwebrood volkorenbrood zonnebloempittenbrood Het brood voor of ongesneden met of zonder korst in twee of vier verdeeld Het brood op het bord en de kruimels die achterblijven Het brood rijkelijk belegd naar keuze uit: jam en kaas Het brood met ham of pate in kauwende kaken…

Gedoofd is het vuur, het lijden ontbonden van de geest, stigma’s zijn geheeld en liefde vaart met mededogen over de dode zee mijn hand spreekt het leven want mijn mond is door de tijd gesloten, ‘k heb gevast totdat ik van de hemel het brood mocht plukken toch is deze wereld gezalfd met onwetendheid en is het gehecht zijn aan het bezit…

De angst is zo zwaar als lood het is stil aan de overkant zelfs haat heeft hoge nood moderne pest staat in de krant Zinnen druipen vol van verdriet mijn ogen gaan tranend dicht populisten zingen het dode lied verzet is nu mijn enigste plicht Iedereen heeft recht op brood en zeker hier in ons Nederland voor de liefde niet voor de dood…

Ik moet kiezen Tussen Herman Brood Of Johannes Calvijn Twijfel verboden Het is of dansen met de dood Of leven met hellevuurse pijn Gelukkig ben ik ergens anders geboren Dus niet nodig mezelf te tormenteren Om te kiezen tussen twee voorbeelden Die nooit en te nimmer Mijn leven zullen dirigeren…

Decor van eenzaamheid dit landschap waar leven sterft in de strijd waar groen het bloed verhult de maan de nacht de zon het licht dat dooft een warme stem zingt van het lijden van de dagen zonder brood van betere tijden soort van vrede geen andere zekerheid dan slechts de dood…

ik zond hen naar de galg voor slechts een klein vergrijp zag wel hun splinter, niet mijn balk ik sloeg hen met een loden pijp verstierf hen op het plein hun lichamen ontbloot ik at mijn brood en dronk mijn wijn besliste over leven, over dood nog voor de avond zouden ze gestorven zijn…

Met 1 plastic tas van het warenhuis met de rode zon met gebogen schouders traag te voet langs de bleekgroene heesters langs het dode kanaal over het grote lege plein. Duidelijk het javelwater, de melk en het brood in het zakje. Keert hij tevreden terug? ------------------------------- uit: 'Dubbelzanger', 2002.…

Met 1 plastic tas van het warenhuis met de rode zon met gebogen schouders traag te voet langs de bleekgroene heesters langs het dode kanaal over het grote lege plein. Duidelijk het javelwater, de melk en het brood in het zakje. Keert hij tevreden terug? ---------------------------- uit: 'Dubbelzanger', 2002.…

hij speelt sax met vingervlugge toets urenlang een rustpunt in de stadskakofonie verzamelt hij duiven en wat mensen om zich heen hij geeft ze brood en spelen en als het plein de eerste avondkleuren vangt glijden fluwelen klanken van melancholie van ver verdriet misschien om dood of een verloren liefde weg met de zomerwind…

ik hoor het tikken van de tijd klok in het stopcontact tandjes ratelen rustig en constant, de tandjes van de tijd beslissen over licht en luid over koffie en brood over leven en tijdelijke dood gewone dingen van alledag waar je niet bij stil kunt staan omdat dat van de tijd niet mag de tandjes knagen door…