Alle inzendingen over dood kind

Is het misschien om`t dode kind te eren? Of voor de ouder toch een fijn gevoel? Dat men nu ook het dode kind kan registreren . Of een geheiligd middel voor een duister doel . Men zegt hier eigenlijk:,,Het waren toch ook mensen,, Nog voordat een de eerste adem gaf.…

Mijn enig kind; dood kind, bloot kind, kind dat er nooit is geweest. Dat zijn, wat je niet bent: godsend "Het ware zaad riep prompt, verraad! toen was het al te laat.." Van elk kind dat ik niet zal baren zal ik naam en bloed bewaren.…

Dode vogels vliegen door de zwarte lucht dode witte vogels zonder vleugels met ingehouden teugels paarden zonder ruiter Dode vissen zwemmen door het blauwe water dode zilveren vissen zonder vinnen met afgesneden kieuwen kinderen zonder lippen Dode kinderen lopen tussen holle kraters dode grijze kinderen zonder ogen met afgehakte…

terwijl mijn moeder me wiegt neemt ze voor mijn komst afscheid van het dode kind met dezelfde naam wie is het kind in haar armen? terwijl mijn moeder me wiegt wacht het kind in haar buik om me uit haar armen te verdringen wie is het kind dat zij wiegt?…

nee, dat had ze zeker niet dode kinderen lagen te kijk op de straat en die knappe vrouw, die dit alles bedacht ging daarna gewoon naar haar werk ze zou het zo opnieuw doen hij vermoordde zichzelf met haar hulp en nam zestien levens met zich mee zij vertelde het persoonlijk voor de camera, charmant glimlachend op de tv en niemand vermoedde…

de eerste strijkwas is gedaan de tweede, die komt later ik pleer wat hier ik pleer wat daar plet weer alle kreukels ach, kon ik bij politici harrewar wegstrijken dan hachelde ik de bout op al die strakke snoeten steeds zie ik dode kinderen verpakt in witte lakens…

het snikken is het snikken van een Somalische en het snikken duurt. oorlog is haar dode kind. oorlog is duurzaam. ka, zegt Chlebnikov, is de samenkomst van bewegingskrachten in een werkende cohesiebundel. kol. kamer. kanker. kasseien. kramp. kermen. kadaver. kapitaal.…

Mijn bevroren bloed door ijs'lijke aderen Het grauwe gemeengoed, nauwelijks te benaderen Bleek purper scharlaken verkleurend als een dood kind Slapen terwijl ik moet waken opdat ik de waarheid vind Dagen die wijken voor nachtelijk geweld Droomloze dromen hebben mij uiteindelijk geveld…

Kind... ik wil oorlog uit je hand trekken,kom Kind.... kijk niet om het verleden vol vete,strijd Weet.... dat ik daaraan dagelijks lijd steken in m'n hoofd Weet... ze hebben -bij herhaling- de vrede beloofd Maar... voelden noch schuld over bom noch granaat over wonden noch dood Kind...…

dode kind dat enkel voortleeft in gedachten waarom ik altijd schreien kan en niet de man die onder de wapenen tot moordlust werd gedreven die ik zoveel later kan begrijpen, niet vergeven…

moeder kolft het warme melk en geeft de kat te drinken smeert wat zalf in de tepelkloven en heeft geleerd om in God te geloven zij schreit ter wille van de klok terwijl vader staat te wroeten in de aarde van zijn laatste tuin draagt zij haar dode kind naar het raam en noemt zachtjes zijn nieuwe naam…

Verstoten van klinische verzorging Waar slechts het geldelijk belang regeert Hoort men geen ethisch roeping van het geleerde En wordt de eed van Hippocrates genegeerd Door smart overmand draagt de vader Het in wit gebundeld liefelijk dode kind Wat ik telkens weer met afschuw aanschouw Daar waar de gestuurde dood de onschuld vindt…

maar ze is daar wachtend op tijden dat het de mens niet voor de wind zal gaan, tot het keert en het koesteren zich opnieuw laat baren in de oergeest zij is het kind van de rekening op het conto van het tijdelijke een lange obscure lijst van onaffe geschiedenis dat zichzelf langer maakt met dode kinderen…

vragen rennen me achterna en terwijl de stilte tegen me leunt of ben ik in de waan luidt een vlinder de metamorfose van de dood kinderen wisselen land en keren herfst om verplaatsen aarde naar hemel, weer naar aarde en wanneer ik me aan hen bind blijft de weerspiegeling niet onberoerd wij huilen om het afscheid en vinden…

kind…

Je handen voelen koud en huid kleurt bijna net zo als eens je bruidskleed liefde schonk ons dode kinderen, doch Titus onze zoon, jouw beeld kan mij gedenken wie jij waarachtig was mijn liefste je handen voelen koud en huid kleurt vrijwel evenzo… als eens je bruidskleed dat ik kuste weggegleden uit mijn handen naar de verf en op het…

in de hangaar met het harde licht graait amos met de graaienden en ziet dan in de drom de vrouw zo droef en dromerig gebootst door botticelli de ogen druppels van de zee hij loodst het winkelwagentje langs haar lange haren en schrikt van het dode kind van celluloid tegen haar borst en van de grote glad gesleten donkerbruine…

een houten kruis De tranen om je dode kind spoelen diepe glans uit een dunne laag vernis In pirouette slaat jouw passaatwind - als terminale regendans - de bodem uit mijn erfenis.…

in eindeloze strijd tussen Israël en Hamas verscheurd door woede strijd en haat lijden velen onder zinloos geweld en kwaad leven mensen in de schaduw van de dood kinderen spelen niet in zorgeloze vreugd groeien op met geur en geluid van verderf die van dag tot dag weer de hoop vernietigt op het echte leven met, voor en naast elkaar waar…

de zee had het jongetje aan het strand gegeven het moest zichtbaar worden voor ieders oog 'n dood kind spreekt meer dan ellenlang vertoog de fotografe gaf het plaatje voor immer leven hun rubberbootje had het in de storm begeven onstuimige golven beukten het meters hoog de mensenhandelaar die de ouders bedroog en machteloos hun strijd moesten…

Met je rechter bracht je de koude dood. De duisternis is niet begrepen. Het zonnebloed van deze aarde corrumpeert en brengt nog steeds de dood. Kinderen onder de zonnegloed geboren horen vrije vogels in de lucht; één en ongewond is onze ruimte, wij verstrooien de beweging die ons lichaam is.…

Essenties vind je in het kleinste meest gewone zei iemand, zelfs een aardappel heeft zwaartekracht het grootste wat ik deed in mijn leven tot dusver was niet schreeuwen maar dag zwaaien, dagdag naar alles wat verdween en begon, doden, kinderen, alles verandert nu eenmaal, de thermodynamica stelt dat chaos de regel is, alles beweegt voortdurend…

Ze laten een kil spoor na van bloed en van dood; kinderen nog, eindeloos ver van haard en huis. Soldaten marcheren en vermoorden zo maar mensen, nemen, zonder blikken en blozen, zo maar 'n leven. Maar wat achterblijft, is een landschap in nood, waar geweend wordt bij een vers graf en een kruis.…

kinderen om draaiden, gedwongen offers die een blauwe zee roder kleurden dan de dorre rozen op zijn graf waar ik met de kreupelen op dans als de verdorvenheid zijn koude lijf verlaten heeft en hij niet meer zal zijn dan een dode pier onder onze voeten...…

kinderen om draaiden, gedwongen offers die een blauwe zee roder kleurden dan de dorre rozen op zijn graf waar ik met de kreupelen op dans als de verdorvenheid zijn koude lijf verlaten heeft en hij niet meer zal zijn dan een dode pier onder onze voeten ************ Gedicht geschreven n.a.v. en ter ondersteuning van de…

Een gedicht is meer dan een rijmende zin er zit vaak één of andere boodschap in, Het is iets anders dan woorden alleen het bereikt een mens vaak dwars door alles heen Het geeft uiting aan wat men voelt het maakt duidelijk wat er eigenlijk wordt bedoeld, Een gedicht kan een medemens opbeuren Zijn sombere blik voorzien van nieuwe heldere kleuren…

Een kind nog, onervaren en blijmoedig. Ik wil hier echt niet zijn, dacht zij mismoedig. En door de vensters tuurde zij naar ’t zwerk. Zij voelde zich verloren; waar was zusje? ’t Was stomvervelend hier zo zonder haar. Jessica, haar voorbeeld, steeds met grollen klaar en een afleidend, snel gegeven kusje.…

Je gaat stil zitten op een dode boom, Wilt blijven kijken, maar slaap maakt je loom. Dan komen wij en worden even oud.…

Congo: duizenden mensen door rebellen verdreven verzwakte lichamen, klampend aan het leven op haar rug voelde zij het ondervoede lijfje beven toen werd het stil; de wanhoop is gebleven!…

Onderweg naar hemelsblauw maar verdorie nog veel te jong nog zoveel wat ik zeggen wou totdat de realiteit binnendrong Dit kan toch helemaal niet waarom dit allerliefste kind ik merk dat ik volschiet omdat de pijn mij verslindt Ik zing voor jou nog net hoorbaar maar weet…het is voorbij jij aait mij door mijn haar en zegt: blijf alsjeblieft…