Alle inzendingen over dood kind kanker

Voor je sterft Laat ik je nog even In woorden herleven Zoals jij bergen hoog Opnieuw wou beginnen De kanker overwinnen Maar de eindmeet wenkt Terwijl je ogen breken En kinderhanden smeken Laten we elkanders dromen bevrijden van alle pijn En over de dood tezamen zijn…

Angsten, onderzoeken, 'k vreesde kanker In de wachtzaal dacht men: wat een janker... De eindconclusie bleek: anorexia nervosa Ik ging naar de koopjes vergezeld van vriendin Rosa Mal, dat jij steeds bij de kinderkleding zoekt en vindt Mijn antwoord, geinig, ik bén nog een kind..…

Met een tas om mijn schouder en een bus in mijn hand trek ik de deur achter me dicht Voor jou is het te laat het helpt niet meer dat ik hier loop te collecteren Maar hopelijk zal het voor andere wel helpen zullen anderen genezen zullen anderen weer verder leven zullen anderen niet dood gaan net als jij Stomme kanker..…

Ik ga dood Maar jouw leven is niet opgegeven.…

Negatieve uitslag, weer kanker op het spoor. Levenskrachtig is de lach, verdriet krijgt geen gehoor. Jouw ogen seinen liefde, je handen evenzeer. Mijn Lotte verrijkt mijn leven, iedere keer maar weer.…

Wil ook jij even geen kuitenbietser wel onafhankelijk elke teen en vinger nu zijn eigen stempel laten geven vakbekwaam, zo niet liefdevol dag kunnen schrijven. Wat wens jij nog te willen uitzoeken in tal van uithoeken. Weet er zijn van die dagen dat tijd folteringen bedenkt vragen opwerpt waarvan jij de teksten niet kunt vatten, in elke strofe…

En weer: is er een mens opgegeven, kanker diagnose, uitbehandeld niks meer aan te doen. Alles is gedaan kreeg hij te horen, uitgezaaid in zijn hele lijf. Weer is het kanker, je kunt zeggen: waarom niet, maar ik zeg: waarom wel? Waarom deze mensonterende je van binnen opvretende ziekte? Waarom?…

Een kind nog, onervaren en blijmoedig. Ik wil hier echt niet zijn, dacht zij mismoedig. En door de vensters tuurde zij naar ’t zwerk. Zij voelde zich verloren; waar was zusje? ’t Was stomvervelend hier zo zonder haar. Jessica, haar voorbeeld, steeds met grollen klaar en een afleidend, snel gegeven kusje.…

Je gaat stil zitten op een dode boom, Wilt blijven kijken, maar slaap maakt je loom. Dan komen wij en worden even oud.…

Congo: duizenden mensen door rebellen verdreven verzwakte lichamen, klampend aan het leven op haar rug voelde zij het ondervoede lijfje beven toen werd het stil; de wanhoop is gebleven!…

Onderweg naar hemelsblauw maar verdorie nog veel te jong nog zoveel wat ik zeggen wou totdat de realiteit binnendrong Dit kan toch helemaal niet waarom dit allerliefste kind ik merk dat ik volschiet omdat de pijn mij verslindt Ik zing voor jou nog net hoorbaar maar weet…het is voorbij jij aait mij door mijn haar en zegt: blijf alsjeblieft…

Maar 't raadsel dat het in zich sloot Was de nabije dood. Gevallen in de chaos als een vonk, Heeft haar gestalte ons kort bekoord. Een vonk - die weer verslonk. Nu tasten wij naar verf en woord En voeden onze herinnering Met een gedicht of tekening.…

De dood heeft het kind in zijn greep, we willen hem niet loslaten, tot de kleine zegt; hallo opa, ik kom.... de dood pakt het kind, een zucht, een glimlach we laten los, dood heeft gewonnen. Dag jongen, opa past wel op je.…

was misschien z'n tijd ik voel me zo schuldig zo schuldig want ik heb gejankt als een kind ?…

Vechten tegen je eigen lijf Maar ook met je harde schijf Wat spookt er door je hoofd Is er iets waar je echt in gelooft Heb je nog vertrouwen Om weer van je lichaam te gaan houden Maar je bent bang De kanker houdt je in bedwang Je knokt en je bent sterk Maar deze ziekte woekert en doet zijn werk Je weet niet iedereen gaat er aan dood…

dat besluiteloze van haar hij was zo direct kreeg kanker waar hij vrijwel direct dood aan ging en zij bleef maar griepen twee-en-twintig lange jaren voordat zij ook het hoekje om ging ze zijn nu alle controverses voorbij, ma ligt bij pa liefdevol nam zij terug wat haar verweten werd ik heb zo het idee dat die twee in een deuk liggen…

je woede week pas toen de dood ook op jouw lippen lag. --------------------------------------------------------------------- mijn inzending voor 'bonheiden literair', voorbehouden aan inwoners van bonheiden-rijmenam…

is een goede dood. Teplettervallen is een goede dood. Verdrinken is een goede dood. Zelfmoord is een goede dood. Elke dood is een goede dood. Maar de dood die je te wachten staat dat is een slechte dood. Altijd. ---------------------------------------- uit: Nagelaten Gedichten (1975)…

We zeiden: Samen sterk We konden dat mannetje in jou wel aan Na vallen en opstaan Versloegen we hem En net op het moment Van vreugde Viel het verdict En de strijd begon opnieuw…

ik ben als een speelbal op de golven lig op mijn rug hij is weer terug het zwaard van toorn en wrake glinstert in de lucht we duelleren op het scherp van de snede met mijn hulpgebeden hij ongrijpbaar als altijd maar dit keer onervaren in de titanenstrijd hoewel een basaal carcinoom zou zo een levensgevaarlijk melanoom kunnen…

‘k wou dat die kanker weer verdween ik wil blijven, ja graag nog even kijk naar me, raak me zachtjes aan ‘k heb zoveel goeds nog om te geven ’t is echt te vroeg nog om te gaan…

Iemand laten gaan en vervolgens kwijt zijn Iedereen staat op z'n kop, hoe kon dit nou gebeuren!? Je was ziek, nog niet zo lang, Je was hier ondersteboven van maar je wist dat er een grote overlevingskans was, een positieve uitslag zou je zeggen. Voor jou was de angst groter dan het vertrouwen in herstel. Zonder afscheid zonder…

Drie jaar collega Aardig en attent Sloom van lichaam en geest Een wandelend vraagteken Maar fel met woorden Snel met tranen Onrecht voelend in elke zin Altijd met dat rokershoestje Terwijl ze al vier jaar gestopt was Het zal wel meevallen Zei ik in maart Toen ze naar de dokter ging Kanker zei hij En haar leven was voorbij…

Dapper gestreden als ridder te paard voor haar kind'ren hier op aard.…

De dagen gaan veel te snel Net als de wolken aan de lucht Ik zoek dekking en laat een zucht Naar buiten gevlucht klopt tijd wel. Het lijkt vreemd een weerloosheidprediking De dag een ding om je op en in te begeven Alles uit leven te verweven oogt om het even Met beide handen langs je zij zonder aantijging. En toch de juiste balans een…

Dan komt het moment dat de dood, je ergste vijand, zich ontpopt als een vriend, waarnaar je intens verlangt. Onze vloekende tranen zullen ooit drogen. Maar onuitwisbaar zijn de dierbare herinneringen.…

Slaap kan vermoeden bewust blootleggen, waar het oude landschap lacht je hand nog warm is van het vasthouden, keien, hunebedden brandnetels en klimop ook de hyacinten daar op de juiste plaatsen jurkjes pantalons de mussen en koolmeesjes vatten. Het maanlicht sluit soms eenvoudiger om je heen dan muren en het dak. Ik hoorde ook vannacht…

Het leven is meer waard dan je denkt Vaak moet men eerst voelen om dat te begrijpen en voelen is verdriet Maar opeens geniet je van alle kleine dingen ben je dankbaar voor wat de wereld je heeft gegeven leef je niet voor morgen maar voor vandaag Het leven is een bijzonder geschenk voor de één lang en gelukkig voor de ander is er helaas…

zij hebben allemaal het script gelezen weten hoe te delen toch is er iets fout gegaan bij het wisselen van decor er zijn vreemden tussen de coulissen die vechten om voeding zoeken naar ruimte en lucht op hun agressieve vlucht er is geen samen meer zij heersen in de chaos als een diep invoelbaar zeer balansen zijn uit evenwicht…

Ogen schaduwen gebroken tijd terwijl de stilte kil de klanken van het woord omvat gedachten vallen in vergeten slechts dat ene blijft in monotoon herhalen klinken wentelt leven tollend steeds benauwder grauwt het hartritme in nood kanker galmt het vonnis en dan denk je ik ga dood tot vanuit de diepste angst een kracht oprijst…