Alle inzendingen over doodlopende weg

hard doodlopende singels rond herinnert nu aan hoe jij jouw ogen je geur en mond je handen mij mijn zijn alleen gewond in je hart vond…

voordat ik aan je kon wennen je kon begrijpen was je al weer weg ik bid de hemel kapot door een mist van wanhoop…

Het steegje loopt een beetje krom net als jij huisjes, klein, gerimpeld als oude handen zomaar een steegje doodlopend, keitjes gebroken door de tijd…

Gevuld maar toch ook leeg staat mijn hart voor een doodlopende steeg te trots om te blijven staan en te bang om terug te gaan. Dat gevoel zit daar en is toch ook weg want ik wil niet dat je nog één ding zegt.…

Voor deze levensloop zul je toch op je intuïtie moeten vertrouwen Nee, geen doodlopende straat, welke weg volg jij? Dit spoor met ongekende spanningen eindigt bij een overweg zonder bomen, vroeg of laat zal er toch een confrontatie komen In ieder geval: volg je hart, meer wordt er van een mens niet verwacht.…

Leven Altijd onderweg Het onderweg Meesttijds Te kort Te lang Misschien Doodlopend Zeker Een vaststaand feit Geen ontkomen Hoop Geoorloofd Onmisbaar ideaal Hij Vol verwachting Jij Welkom Leef het leven…

een kwelgeest vecht met mij in een doodlopende straat die het waarom steeds dieper uitholt zodat mijn denken het gebroken wezen niet verstaat en in het hart lijkt de hoop gedoofd, wordt vreugde gelaakt de dag weet zich al jaren van vrijheid beroofd (fictief)…

de lijnen van het leven waren snel gezet zij volgden vrijwel allemaal het algemeen concept zo hier en daar een klein defect in kleur of snel vervagen met zwier en veel plezier heb ik de krul genoten nu ben ik bang maak me klein uit angst voor het doodlopen van die lijn…

In kieren tussen de keien groeide fris gras want doodlopende straten bieden meer levenskans dan straten die doorlopen naar mensen die nog volop leven. ---------------------------------------- uit: 'Wat blijft komt nooit terug', 2002.…

het vreet aan me het gemis aan warmte het woelt in me en graaft gangen, donkere gangen met doodlopende uitstulpingen ik treur om jou want ik ben je onderweg kwijt geraakt ergens in die donkere gangen ik treur om ons om wat wij ooit waren want elk van ons is verdwaald achtergebleven, alleen daar ergens...…

Het spoor loopt dood Mijn leven staat stil Ik kan geen stap meer verzetten Het maakt me ijskoud Het spoor loopt dood Hier is de laatste halte Alles houdt op Ik kan niet verder meer Het spoor loopt dood Alles stopt hier Dit is toch wat ik wilde Waarom wil ik dan nu weg Het spoor loopt dood Er is geen weg meer terug Ik kan alleen nog…

Ik ben nog op weg en toch al aangekomen in liefdes stilte. De wegen kwamen tenslotte alle samen in de omhelzing. Als de weg weg is, is er de grote stilte die liefde fluistert.…

de kleur van jouw hart schijnt volop nu het je voor de wind gaat na woelige baren te hebben doorstaan bestraat jij je een weg die in het verschiet ligt niet wetend dat het zou veranderen van doodlopende straten tot een doolhof langzaam verstrikt in een web waarin het ene gat gedicht wordt met het ander menslievendheid wraakt jouw kern…

Langs borden van de dijk tegenwind van spruitjes in doodlopende wind. Labyrint van rails ijzeren ijsbanen de erven van de stad. Chromen bellen blinken een zonnestraal maakt de lange schaduwplat.…

nog eenmaal buigen in de beklijvende avondlucht de wind verspreid haar kille gedachten achtergelaten langs de vloedlijn komt het verlangen in golven slaat eenzaamheid harder dan de angst het verleden wringt zich in bochten haar gezicht in een doodlopende straat en niemand die zit te wachten……

Het was vroeg en bladstil in het schemerende bos, ik was er alleen en volgde het spoor. Het sneeuwde licht, niets dan witte zachtheid om mij heen. De bevroren aarde protesteerde krakend, leek, overal waar ik liep om antwoord te vragen, maar de in nevel gehulde bomen zwegen en zuchtten diep. Het dwarrelend bewegen nam snel toe,…

Iemand zag je in een doodlopende straat. Je keek snel van links naar rechts, en dan was je weg. Anderen hadden je voor hun raam zien staan. Je maakte de honden wakker. Een oude dame zag je in de stralende regen, verdoken onder je kap. Een kind had je langs haar bed gezien. Je ogen zouden twee donkere gaten zijn.…

Je ligt daar, met halfopen ogen stil je ademt niet meer doodstil het is voorbij en ik kan niet bij je vandaan Je ligt daar ik druk je ogen toe het is over- het is uit en ik blijf bij je tot de dood ons scheidt toch?…

in trage uren gist de taal in het duister later na het rijpen in de zwarte nacht lijkt wat ze zeggen wil zomaar uit het niets aan te waaien ze ligt voor het oprapen woord voor woord maar haar klank loopt vast zie haar ontsnappen fanfare zonder muziek hoor haar knarsende ledematen achter de huizen in een doodlopende…

Hij vertelde haar zijn leugen van de liefde en het werd waar toen hij het zei hij heeft haar gekozen aan het eind van de rij zij verlangde naar de woorden die hij zomaar verzon omdat niemand anders ze zo zeggen kon zij walsen samen door een doodlopende straat als het meisje en de duivel die haar leven laat hij heeft haar beloofd…

Soms loop je vast een doodlopende straat er slaat wel wind in je mast maar denkt het is te laat dan zomaar plotseling staat zij weer voor je neus en je weet weer waar het om ging er is gewoon geen betere keus van reus naar kneus van hemel naar hel is echt waar, heus Maar weet ze komt echt wel…

ken ik nog de weg naar huis als mijn denken zich verschuilt achter een vertraagde dauw heb jij ooit gekropen door een buis waar voortgang je gevoel bevuilt en het einde vol besneeuwd lijkt met rouw het was een droom, ooit een wonder boven wonder maar naarmate de tijd vervliet gaat het onzegbare ten onder; allengs van genadevolle fleur…

als wortels zijn verdroogd tot verkramd hout en uiterlijk gezieltoogd door levend zout huilen tranen de afwezigheid zien mijn ogen alleen de hoop van doodlopende lanen afgesloten door een eenzame doop ik drijf dan op de herinnering die ik node koester en in het voorbijgaan ving sluit die in gesloten handen maar weet bijvoorbaat…

die me niet staat mij ouder maakt zo zonder enig jong blaadje Ik krijg een oud, bedaagd maatje glans maakt plaats voor dofheid Het is nog niet 'mijn tijd' ik ben nog in de groei ben onbekend met een doodlopend straatje.…

Dan loop ik met jou over wegen. Praten zachtjes, hand in hand over liefde, over leven tot de maan de zon vervangt.…

Weg wil ik, weg van jou, weg van de persoon waar ik zoveel van hou. Weg van de pijn, weg van het verdiet, voordat jij het ziet. Als dat alles weg is kan ik weer normaal leven, en jou opnieuw mijn glimlach en vriendschap geven.…

Op weg zijn wij allen naar een moment. In de tussentijd denkend wie jou kent. Wie zal er zijn op de grote dag en wenen omdat je daar zo lag. De enige vraag die zo lang smacht. Wie zal er zijn, hoe word je herdacht?…

Ik zie je gaan in de verte herken je tred voel 'n traan Dichterbij 'k wil sneller lopen nog even voelen eens hoorde je bij mij 't Verleden komt terug waarom zoek ik 't op de toekomst ligt open loop ik nu té vlug 't Verleden is geleefd vooruitkijken 'n nieuwe start wie vindt de weg naar mijn hart ?…

En ik ze je schaduw Voor de laatste keer En terwijl ik je aanschouw Weet ik dat nooit meer Jij en ik zou zijn Nooit meer ons en wij Weg van elkaar Alleen nog samen vrij…

lieve opa ik stuur je een brief aan een rode ballon je bent nu zo ver ik kijk naar de sterren en wou dat ik je bereiken kon misschien ben je nu wel heel dicht bij de zon zal de wind voor je waaien mag je zwieren en zwaaien en drijven net als mijn ballon zonder geluid komt hij nu naar je toe als zit ik van binnen je naam uit te schreeuwen…