Alle inzendingen over doodlopende weg

die je moet bewandelen Dwalend in een soort onbegaanbaar gebied Waar liefde je niet meer de weg kan wijzen Alles wat je koesterde je achteloos achterliet Ik verlang naar een uitzicht op mooiere tijden Maar ben nu beland op een doodlopende weg Communicatie afgesneden geen enkel dialoog Het maakt niets meer uit…..wat ik doe of zeg Misschien…

Kijk dus door ook andere ramen heen blijf vol moed op de been en wissel van rij bij die doodlopende weg naar groot verdriet er is vast niemand die dan echt op je schiet. Bang voor paniek volgt hooguit een schreeuw opstand wil men voorkomen dus blijft het vast stil.…

weg met eenrichtingsverkeer Ook is ’t oorlogsgeweld nauwelijks te verteren - De vlerk met zeis en zerk laat je niet deserteren Zo was het altijd en zo zal het ook blijven De schurken en lepen die met Gods genade dwepen Zonder vrees en verstand - maar met sterren en strepen Met een lijpogige heerser en zijn generaal Gooien bommen gewillig –…

weg Wat de Joker van Nederland Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander beëdigd Met zachtkens op de koninklijke achtergrond Muziek van wijlen Mieke Telkamp “Waarheen leidt de weg die zij moeten gaan” Niet tot iemands dood maar wel Tot ieders domme verbazing Nog voor de Pinksterbloemen bloeien Is de Kruisweg alweer ingeslagen En wacht Golgotha…

In het levens-dal van uitsluitend herinneringen loopt een lange weg! Maar uiteindelijk een doodlopende!…

Het was echt het einde van de weg. ------------------------------------- uit: 'Gewone gedichten', 1998.…

een avontuurlijke weg Een veilige weg Mijn weg, al was hij doodlopend Alles liever dan die ene verpletterende alles vermorzelende weg van weggaan Een weg zonder afscheid…

als ik weer eens over akkers stap door de brede voren diep bevroren zie ik kraaien onder de torenkap de zwartjassen lijken hier te horen als winter weer een glazen offer schenkt aan sloten waar reigers onverdroten naast het stille van de dood die wenkt zweven tussen hoop en niet geschoten weet ik, dit is geen oord voor duiven waar kinderen…

Haar tengere lichaam schokte toen zij hem opeens ontwaarde Wat hem uit ‘t donker ontlokte dat hij het wel met haar klaarde Haar stem leek bijna bevroren toen hij haar de mond bedekte Hij fluisterde: Je bent verloren als ze, wat hij wenste, verrekte Haar hart hamerde als bezeten toen zijn hand de weg verkende Haast aan alles had hij gezeten…

daar op de torenkap hun jassen zwart, ze lijken hier te horen en winter weer zijn glazen offers schenkt aan sloot en vaart waar reigers onverdroten ondanks ’t stille wit van dood die wenkt nog zweven tussen hoop en niet geschoten besef ik, deze streek verdraagt geen duiven waar kind en vrind gelijk de tijd gevlogen zijn, alsmaar verder weg…

Tranen Drukken Achter mijn ogen Zoeken een uitweg Op een doodlopende Straat De enigste manier Om te druk Te laten verdwijnen Is mijn ogen te sluiten En weg te gaan…

Het kronkelpad komt droevig tot een einde: een gammel hekwerk voor een vuile sloot. In stilte, maar bedreven en devoot weeft ijverig een kruisspin haar verfijnde netwerk van de dood. Een zwakke pimpelmees is wreed geofferd door de kille wind. Er dansen prille veren op het grind. Een kever nadert pas gestorven vlees. Een vage schim is uit…

Deze straat loopt niet door zoals het wel zou moeten waardoor je altijd toch weer terug moet in plaats van vooruit toch loop je er in tegen beter weten want het laatste huis daar moet je zijn ten lange leste…

Soms wil je de makkelijke weg nemen, omdat alle moeilijke wegen doodlopend blijken te zijn. En soms moet je de moeilijke wegen blijven nemen, omdat je weet dat er vast wel een moeilijke weg naar de oplossing leidt, want via de makkelijke weg kom je elke keer weer op hetzelfde punt uit.…

Een doolhof van doodlopende paden waar de uitgang niet te vinden is. Hoog opgetrokken hagen bebladerd uitzichtloos geen weg kunnen vragen alles is hopeloos. Op weg om mezelf weer te vinden omkijken naar niets blik op oneindig. Toch blijkt niets is zomaar verloren ik ben gewoon ik alles uit mezelf geboren.…

Leven Altijd onderweg De weg Somtijds te kort Te lang misschien Doodlopend zeker Vaststaand feit Geen ontkomen Hoop Geoorloofd Onmisbaar ideaal Hij Vol verwachting Jij Welkom Leef Leven…

ik ben het weeskind van mijn gedachten roerloos in de schemering met een energieke boodschap beiden hebben mij verlaten, zwalkend honen doorgaande straten sturen mij de laan uit, doodlopend bewandel ik de steeg pleinvrees resteert, ik kom niet meer buiten, bang dat ik de weg kwijt zal zijn…

Doodlopende steeg: kijk eens naar die blinde muur uitzichtloos dichtbij.…

de plattegrond van deze stad met haar cirkels doodlopend op spoorlijnen waardoor men kan ontkomen aan doordraaien…

zie de delvers huiswaarts keren blikken op oneindig de één heeft zichzelf begraven de ander de ander moeder aarde is bewogen met open armen laat ze zich getroosten en ziet de delvers huiswaarts keren…

je gaat niet zomaar als je wordt bemind bij een glimlach van een geliefde en sprekende ogen van een kind soms blijkt de aarde te groot of de hemel eindeloos ver weg een ziel is dan in diepe nood het gevoel geestesdood denken kent heg noch steg je gaat niet zomaar als missen huilt in het donker waarin de zon is verdronken…

Ik zie je kijken in verten kijken Het zicht door ochtendzon in deze winterdag gebrand Op deze weg zijn wij -tenslotte- aangeland Wij wijken af van de kaart,kompas gebaande wegen Verlegen vroeg jij: 'loopt dit pad niet dood?'…

In hun verhaal nemen ze je mee de 'achterafjes' nooit doodlopend. De kerktoren.... prikte al in twaalf slagen van een galmende klok die de duiven deed verschrikken van de bescheten platjes aan het achterhuis…

Je loopt naar de dood je rent of schuifelt naar de dood Soms komt de dood je tegemoet slist-tussen z'n tanden-: 'Het pad vergeten 'n bord of afslag gemist?' Je hoopt de dood te ontlopen te ontwijken Je ziet de dood in de ogen onbekend met z'n list.…

Spin pakte rode herfstdraden weer op, spon snel een doodlopend web…

waar staan we nu is er vooruitgang of toch niet de jaren tussen jou en mij zijn dicht bij een eind gekomen de wegen doodlopend de dromen ja de dromen vertellen is anders als realiseren maar je moet weten als je weggaat dat je terug komt in mijn dromen elke nacht en in de dagdromen mag je ook af en toe voorbij lopen tot de rivier van…

Of dreigt er een achtervolging in doodlopende steegjes? Sirenes schreeuwen moord en brand Wat is er aan de hand als ramptoerisme de weg verspert? Opgelucht haal ik adem: het gaat om niemand die ik ken Het antwoord lezen we vol erbarmen in de ochtendkrant...…

ik ben god niet, zei de dood bidden helpt niet en je weg ligt open je hoeft alleen maar door te lopen dus liep ik door slepend in vertraagde pas en merkte later dat de weg vanzelf doodlopend was…

geloof mij als ik spreek over mijn gelopen ronde denk maar dat het helen is van een open wonde wees niet bang wanneer mijn blik stagneert als mijn weg doodlopend is en mijn fakkel nog spaarzaam walmt in een verloren nis nog eenmaal zal ik mijn bruid aanschouwen als zij is gekleed in een zwarte japon zij gaat met vaandel…

geloof mij als ik spreek over mijn gelopen ronde denk maar dat het helen is van een open wonde wees niet bang wanneer mijn blik stagneert als mijn weg doodlopend is en mijn fakkel nog spaarzaam walmt in een verloren nis nog eenmaal zal ik mijn bruid aanschouwen als zij is gekleed in een zwarte japon zij gaat met vaandel vooraan…