Alle inzendingen over door alle tijden OR meegezogen

wat als de onmogelijkheid nog het enige dierbare is dat we kunnen opzoeken, vasthouden in onze gedachten zoals een oude stad, uitgeput door tijd maar niet meer van ons ook al staan huizen dichter dan ooit in de dag, in de nacht lopen uren in elkaar over naar liefde en de glinstering van dit mysterie dan nog, antwoord jij weet ik…

leven we van water allen zijn we één…

Achter de eerste horizon In de baarmoeder Van alle tijd Waar het donker Diepte geeft en rust - Heerst een intens gevoel Van veiligheid zonder angst en nijd Bestaan geen gemiste kansen En ontbreekt ook de spijt Niebert, 28 juni 2012…

Wij kunnen niet anders dan wachten Wachten tot de tijd daar is En inmiddels gaan we in onze gedachten Voorwaarts in licht en duisternis Dwars door muren van ’t verleden Brekend in toekomstige tijd Over onzekere paden treden Waar het heden ons toe leidt En geruisloos gaan de tijden voort Van het leven slecht of goed Tot men op het einde…

Ik heb echt alle tijd van de wereld. Ik geloof niet in het uurwerk, ik geloof niet in doctor Quartz. Geen boeken ga ik lezen om te weten hoe laat het is. Ergens in de wereld is het vroeg.. Daarom heb ik alle tijd van de wereld. Nooit moet ik opschieten, nooit het ik haast. Geen klok die mij wekt.…

Verheug u te allen tijde in de Heer Want op Hem kunt u bouwen En steeds weer op Hem vertrouwen Hij wil u nabij zijn, keer op keer. Verheug u te allen tijde in de Heer En verblijd u oprecht in de waarheid God heeft u lief zonder onderscheid En Zijn liefde keert steeds weer.…

Alle tijd van de wereld trilt. In een druppel water. In een korrel zand. In de kosmos. In energie. In een cel. Eeuwig leeft alle tijd van de wereld. In dorre woestijnen en in oceanen. Ook in een mens die gestorven is, en in onze herinneringen leeft. In een aandachtig levend mens, die alle tijd van de wereld heeft.…

mijn glimlach tilt je van de grond we dansen op de liefde die ik in je ogen vond het is muziek van alle tijden waarin ik lente naar jouw zomer zal gaan leiden we reiken naar elkaar tot schaduwen verdwijnen en licht alleen zijn warmte zal schijnen we versmelten in elkanders geven hopen weer te delen in het nieuw ontstane…

Vader hangt er nog: een mooie jongeman in opzichtige kleren die van zich liet horen op hoge hakken net getrouwd, niet streng de man van plichten die ik heb gekend, in werkkleren bezig met belangrijke zaken toegeeflijk kijkend naar mama die zich tooit in ongemak, 's ochtends op hun koperen bruiloft beiden de wissels voorbij en verder…

die we allemaal kennen als onze eigen tijd…

Wat doet het ertoe hoe oud ik ben, of ik zussen heb en kinderen, waar en met wie? Dat zijn geen wetenswaardigheden In wat voor kleren dan ook ben ik met benen, romp en een gezicht mijn hart, begeerd of niet ik wil jouw fantasie om de wereld te toveren waarin we kunnen leven vrijmoedig veilig zijn en zonder opsmuk knielen voor de…

Kijk niet naar het verleden met statistieken die dienen te stijgen, de afgrond verdiepen waarin we niet durven te vallen Draai je liever om, stap terug leef zoals de oudste mensen eenvoudig, zonder illusies over wat je nodig hebt Zet zoveel stappen terug dat je weer tijd hebt om niets te doen en meer kunt betalen aan anderen Word lid…

Voorbij de Poortloze Poort gaf ik mijn spullen weg – thuisloos zwierf ik onder de Vissen aan de hemel, hun tijd is een lange tijd op de klok van de aarde De steden waren snel gesticht in het korte uur van de Ram – maar Waterman, jouw eeuwen liggen nog ver in de toekomst na de sterke mannen Jij en ik wachten niet meer we lopen voor, in…

Bruggen zijn geen rijkdom meer, ze bieden geen ruimte maar drukte boven mijn hoofd, ze scheiden mensen af en sluiten ze op op een eiland zonder energie een leegte die me uitput en die ik niet kan vullen met de contacten die ik leg over al de bruggen waarmee ik me behelp bij gebrek aan tijd om de deur uit te gaan en mijn eiland te…

De robots laten zich bedienen door mij, ik heb geen keus Ze piepen afgrijselijk als ik het niet goed doe Dan hoor ik de mensen die tekort komen Ze hebben recht op hun dosis elektronische alcohol en op een mooie ontplooiing van hun planten, groei en bloei met kunstige geuren geregeld in de kamer hiernaast Na de dranksensatie is er keuze…

Een flashbericht van overzeese zijde Komt tussen alle bezigheden door De zware eiken voordeurspleet in glijden Een vederlicht gewicht, een tele gram Meldt dat soldaten binnen kwamen rijden Kromme jappenbenen op pedalen Een groene draak gleed langzaam door de straat Naar richels van het wapentuigdepot Dreigend dreunen palmen en waringins…

Ik geniet als ik geheel onbewust van mijn wazige koers afwijk verbannen is de onzekere rust als ik een seconde vooruitkijk Meegezogen in een kolk van verlangen links en rechts wordt de druk opgevoerd als door levende decoratie gevangen terwijl de gewillige passie loert Vastgeklemd tussen het onzichtbare niet langer mijn vrijheid die telt…

soms voelt ruimte aan als leegstand en zie ik ieder ander niet meer als verwant verblijf dan in de stoet van zwijgende ogen schuifelend meegezogen en waar de richting er niet meer toe doet het duidt op dwalen in stuurloos denken ik even niets meer in woorden kan vertalen waarbij gevoelens ook nog eens onduidelijk wenken…

De vrouw was bijna uitgerekend Ze ging bevallen binnenkort Maar ze moest mee met het transport Een schrijver heeft het opgetekend De trein stond stil, de deur ging open Ze struikelde naar het perron Daar was het dat de drang begon Haar vliezen braken bij het lopen En toen zij eenmaal zonder kleren Op douchen wachtend niet meer kon Toen…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Mijn geschiedenis is nog niet gedrukt en ligt verborgen tot wie het vindt, dan stuur ik het naar ieder kind in hun wel of niet begrijpen, laat het liggen tot hun tijd mijn ziel zal rijpen om zichzelf te plukken.…

als ik naar de koude trek duizenden, ja duizend kilometers in een bijna eeuwige tijd haast tot slapends toe in de verveling en ik alsmaar, onophoudelijk, verder doorrijd zonder maar iemand te zien, geen enkeling langs het groen, van zwarte geasfalteerde wegen met die eeuwige witte lijn in het midden wat zeg ik.....een lange slang die mij sprakeloos…

ik geef mijn vragen aan de wind ongedurig wachtend op antwoorden kleurt de zon scharlakenrood zand speelt rond mijn blote voeten daar ik me onverhuld overgeef het tij trekt, trekt me dichter langzaam voel ik hoe ze verzanden dieper almaar dieper word ik er in meegezogen in de naam van tot het water mij aan de lippen staat happend naar…

Al van bij die eerste noten word je weerloos meegezogen en gevangen in dit smachtende verlangen naar verloren liefdesgloed. Warme tranen koelen de kille pijn om het verloren paradijs vol zonneschijn.…

Als dromer stond ik er bij, keek ernaar vanuit mijn bed daar bij het raam Ik was te jong om mee te doen, toch meegezogen in de trechter van het spel, de straat. Tegenover nummer 12 zoenden ze voortdurend en ontstond de voortplanting der stad op korte afstand. Ik keek, mijn moeder keek, en was heel boos en sloot gordijnen.…

ver van het grote loze stadsgedoe waar de lege zielen door de massa worden meegezogen waar de vele kroegen als oude kerken openstaan in de uitgestrektheid van de bossen waar meer koeien dan mensen zijn en de honden nog los kunnen lopen daar telt het wandelen de kilometers niet alleen de stand van de zon is belangrijk 's avonds daalt de stilte…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

ons hart de hamer en de slag klopt bij eenieder anders in voorspoed en in tegenslag haar ritme in onzekere dag het geluid van haar lied te zingen laten horen in het angstvol bonzen van de tijd bloeiend bloedend tot het graf in de jongste dagen nieuw en sterk door Gods ondoorgrondelijk werk…