Alle inzendingen over doorboort?

met mijn handen in mijn zakken sta ik weifelend bij de poort voel de moed naar onder zakken als jouw blik mijn blik doorboort ’k zie je mond heus wel bewegen maar het geluid bereikt mij niet dat maakt mij nog méér verlegen ’k hoop dat jij het nu niet ziet veel te snel sta jij dan voor mij je raakt mijn arm al bijna aan “vind je ‘t goed…

we hadden tijd en de lichtheid van ons hart uit het lichaam verraden, is liefde de vorm die men levenslang meegeeft aan een komend afscheid, een laatste kus die de schijn doorboort?…

we onttrokken tijd en gave aan de lichtheid van het hart uit elk lichaam verraden, is liefde de vorm die men levenslang meegeeft aan een komend afscheid, een laatste kus die alle schijn doorboort?…

IJswind joeg sneeuw over de toendra Een gletsjer strekt zijn sluipende armen Zwerfkeien rollen in zijn greep De mammoet sleept zijn wollig haar De kiezen malen groene vezels Dan trilt de speer Doorboort het hart De jager klooft het vlees Schuilt in de tent van zijn vacht Uit ivoor snijdt hij een beeld Het skelet wordt een gebinte…

contracten, de toekomst als mozaïek zonder muren onttrokken aan strijd met overgave uit de muziek van het hart om los van ziel en lichaam te geraken, dat is de liefde waarin de norm door een ieder levenslang verleid als voorlopig afscheid, maar nooit voor lang omfloerst in een allesomvattende kus die de materiële levensschijn doorboort…

Licht wat iedere duisternis doorboort. Helder en krachtig. Geworteld in waarheid. Vrees niets. Liefde, Loflied van het leven. Een dag met haar is er een uit duizenden. En duizend dagen met haar zijn als één dag. Liefde, Koningsweg waarlangs wij tot bestemming komen. Oproep, tot in de verste uithoek aan de ziel.…

Het zat al in de lucht daarin vooral krampachtig en benauwend die drukkende drukke dagen de wind wakkert uiteindelijk aan tot stormachtige vlagen onder een vale maan niet meer te dragen wurgende benauwdheid de donder rommelt wat aan in de verte dan barst het onweer los een bliksemschicht doorboort de donkere lucht een laatste…

Als een eerlijk woord op eigen kracht een stenen hart geheel doorboort of blijvend zich als bloemengeur manifesteert ik ben teleurgesteld door de vergeten wet de meeste woorden stuiten op een groot verzet omdat betekenis meteen wordt omgekeerd…

bliksems slaan op ’t middaguur vernietiging van al wat was paars gekleurd het zonnevuur de open schaal vol bittere as de lans doorboort het pentagram haar mantelschelp is week en zacht de levensschenkster leeg en lam verliest haar toegewijde kracht bipolair in eigen kosmos de lingam wordt zijn eigen kruis Wodan hakt zich uit de grot los…

Rembrandt schilderde haar wanhoop vlak voor haar zelfmoord; op het punt dat zij haar onschuldig hart met een mes doorboort. Klassieke thema's spreken vandaag nog echt de vrouwelijke sexe aan, die niet door de andere sexe wenst te worden getoucheerd; zoals Lucretia in haar leven door een konings- zoon werd onteerd.…

Zonnegloed Er is een ijzig zwijgen diep vanuit de oude aarde, haar stem verwildert en doorboort. Door haar angst is de mens gebonden en lopen slechts de vogels door haar rood. Gevangen door grenzen, en niemand die het ziet zonder oever en gewicht; overweldigend vergezicht! Hoge klimmers, gekroonde bossen, bloesemwangen.…

O reeds doorboort de feller zon De blauwe morgenmist! Geen blad verroert: maar hoog en ver Dringt door de stilten heen,- Als 't lichten van een late ster,- Eén jubeltoon alléén! Wie is hij? wie heeft hem aanschouwd? Wie heeft het hart gekend Dat zo, door alle heemlen, zijn Gewiekte hartstocht ment? Wie is hij?…

hoorde harde knallen die laatste droeve snik voelde mannen tegen zich aan en voorover vallen niemand geeft nog een kik ziet zielen zwevend uit lichamen naar hun ‘thuisland’ gaan nu voelt hij de namen die ze in z’n stenen krassen of een hartje doorboort met pijl waar eens bloed lag in plassen liggen nu restanten van jong geil ik weet…

Gramschap is een schrikbre ontvlamming die onblusbaar om zich woedt: Droefheid is ene overstelpende en niet af te keren vloed: Nijd, een alverstikkend onkruid, dat én vreugd én deugd versmoort: En begeerlijkheid, een hartworm, die het ingewand doorboort.…

tot gevoelloze kooltjes, en je zachte vlees is verrimpeld tot stug, gebarsten eelt, je tedere handen zijn veranderd in vliezige vleermuisvleugels, en je scherp gepunte, zilveren nagels bekrassen mijn zachte huid met rode striemen, plots klinkt je stem, hol en van ver, als metaal en doet mijn hart huiveren, koel en scherp geslepen staal doorboort…

engel, vergeet alle ruzies en alle narigheid Wat er ook gebeurd is, het is nu verleden tijd Denk alsjeblieft niet dat ik wrok koester in mijn hart Ik heb al mijn verdriet en haat begraven gisternacht Het leven kan zo afgelopen zijn, zelfs voor iemand als jij Ja, God’s boodschap is goed aangekomen bij mij Mijn engel, wanneer verdriet je hart doorboort…

Wat vraag je naar mijn breking, nu de naald het weke vlees doorboort, op golven van verzet laat ik rust groots voorbij drijven van een van gevoel verstorven hoofd. Gebeeldhouwde chaos aan wakkerheid voorbij.…

Een dame met de handen in de heupen die me met zijdelingse blik doorboort Een gestolde pop worden. Of de smaak van meer nog... de valse gewoonte te overdrijven... Cleopatra in een felgestipte zetel ze speelt met de slang in haar nek.…

je zegt nieuwe kansen komen weer vandaag morgen echt waar ooit een keer je fluistert heb nog even geduld nee nee echt waar jou treft geen schuld gebeurtenissen kiezen soms als vallende sterren hun eigen baan en jij hebt je uiterste best gedaan in het voorkomen blijf koesteren je dromen mijn ‘Sprankje’ mijn licht jij die de duisternis doorboort…

Gehersenspoeld en breekbaar, een hart van pijn doorboort. Klein meisje op het speelplein, huilend bij een muur. Haar lach al lang verdwenen, haar leven enkel zuur. Met weemoed kijkt ze naar de kinderen, die spelen op het plein. Zichzelf steeds maar weer vragend, hoe het is om zo’n kind te zijn.…

De speld in de hooiberg doorboort mijn hart. Ik vind een uitweg voor een nieuwe start. Eén nacht van liefde; 'het lijkt nog te bestaan'. Morgen mag het zonlicht mij opnieuw beschijnen gaan. 'Zoek het zonlicht, jij wachter van de nacht'. 'De nacht wacht zacht, maar het is de dag die naar jou lacht'.…

Wie bijt het spits af in de titelstrijd AZ, nul veertig, Ajax, Feyenoord Aan welke namen is hun leus gewijd Aan Yilmaz die voor Vrouw Fortuna scoort Aan Mene, Teze, die het net doorboort Obisko passt, Saibaru kopt geheid Wie heeft in deze nieuwe zevensprong Van sponsors spots en pimpelpaarse schoenen En tatoeages nooit meer weg te boenen…

straks schaamt en bezeerd slechts omdat men niet wist hoe men vrijheid beheerd Waar mogelijk moet jij je realiseren welk goed is 't verleden indien we niets leren en nu schouderophalend het tij niet meer keren en ons lot offeren aan machtwellustige heren Want vrijheid is groots en onze stem wordt gehoord, wanneer onze angel intolerantie doorboort…