Alle inzendingen over dorp

Vanmorgen een onbedwingbaar iets: Binn, dorp in Wallis met de trein daarheen, de beek te horen klotsen, de keien, het pad de houten oude huisjes weer te zien Maar zag ook hoe duidelijk dat dit alles in mijzelf al is En toen ik hier stond bij onze sloot, hoe mooi en diep die spiegelt, de uitgebloeide paardenbloemen aan weerskant, het…

In een breed lichtvlak Langs schimmige dreven Als uitlopers van een web die de stad Aan de dorpen knoopte Langs populieren holden wij Ontsnapte dwazen Hij hijgde dreigend tegen mijn rug De aardkorst gaapte stomverveeld En door haar kratermonden siste de stoom Of was het de razernij van de belager?…

En in de nacht, na alweer een heerlijke dag aan jouw schelpenzee konden we hem altijd horen, die vermaledijde klok daar in de toren van dat pittoreske dorp van jou: die sloeg dan steevast zeven minuten later dan het uur. En dat vond ik nou eigenlijk best zonde.…

zijn we rijk heerlijke gesprekken en altijd gelach lijd jij of wij allemaal op deze treurige dag kunstenaarschap, vakmanschap met allure levensstijl flamboyant, mag het nog even duren gewaardeerd door tout le monde, dus iedereen geëerd in woord, geschrift en in steen zie je nog over het water turen daar komt iets groots, ik zie het al dorpen…

Het hele dorp lag er wakker van. Wie was van dit knekelhuis de bewoner in 't Zwanewater bij Callantsoog? En als 's nachts de kerkklok twaalven slaat, klinkt er een afgrijselijke lach -Haaaaahhaaaaahhhhaaaaahhh- rond 't Zwanewater bij Callantsoog.…

Als vermomde Sinterklaas in mijn leslokaal herkende ik je aan de bril, de leesmap en de schoenen, maar vooral door je haastmakerij en terwijl ik naast je zat in de witte Cortina, was ik bang dat je het stuur kapot zou knijpen en ik had te doen met die nare spanning in jou terwijl je in naburige dorpen je beste preken herhaalde met een passie…

In 't Groningse Noordlaren Krijgt men ras grijze haren Van 't vogeltje de roeker Een ongewenst bezoeker Hij gaat 's nachts flink tekeer Het is echt niet leuk meer Geen mens die er nog slaapt En heel het dorp gaapt Wijs heeft men nu besloten Er wordt nog niet geschoten Eerst gaat een ambtenaar Op cursus met zowaar Een heuse roekentoeter…

geheel en totaal de oplossing bracht de nieuwe kans van Ter Apel tot Nieuweschans kwam het Ruiten Aa-kanaal verderop Tijdenskanaal geheten nooit geweten dat het zo'n verschil maakte de streek raakte in welvaart en bloei geen wateroverlast zeker en vast Boelo Tijdens was bekend kreeg aan het kanaal zijn monument bij Veelerveen het dorp…

Zo is de Waal eeuwig een begrip Continuerend, een zichtbare gnoom* Een populaire handels- route, als scheiding tussen Vele steden en dorpen, met Oevers die echt nooit wijken...…

In ook mijn huis en ons dorp waar het regent, wij ook het tikken horen op de ruiten, de wolken dikker en dikker zonder de verkwikkende stralen van de zon op van die dagen wolkbreuken zien worden, woont ook de angst bij gevluchte gezinnen, bij nazaten met intense hoop in 't hart dat de wind daar gaat draaien.…

Boven het vogelparadijs van jouw dorp daar kwam mij een lege vuilniszak om droog te zitten aanwaaien Daarin kon ik toen mijn natte badpak doen En daarmee kwamen talloze herinneringen aanwaaien hoe jij op de Hondsbossche een matras vond waarop je rustte, het zware touw dat je meezeulde en nooit gebruikte, alle kuiltjes en ribbels…

In je kamers huizen heksendromen slaapdronken duik je op terwijl ik nachten wakker lig je ingewanden voel verstenen in mijn vermoeide lijf je verhaal broeit onderhuids laat zich lezen in een glazen bol waarin vleermuizen luchtledig schud me wakker leg je stenen ziel bloot laat de zon het uur aanwijzen het is tijd om terug te keren…

verstommen onvrede en woede bloeden uit mijn buik zonnestralen als een reinigende zondvloed de bries tussen mijn vingers misschien niet echt mijn ogen niet langer gebrand op elk detail maar deinend over de eenheid van het alles ik ben niet langer hoor - of tastbaar schrijdend in onzichtbaarheid bomen kijken me na op mijn tocht die voert langs dorpen…

Maar in Vlaanderen ben ik geboren, waar de nevelen domen, In een klein dorp, waar achter de beteerde muren, Onder stormende luchten, geladen met as van de rokende vuren, Nog arme, maar koppige varenslui wonen.…

luidruchtig als jonge koeien op de komende veertig kilometer recreatief fietsen gericht onder weg koffie met appeltaart even weg van thuis bevrijde grijze duiven die stiekem een neutje vatten ons mam zien ze al lang niet meer wuiven die jogged in de keuken op die vermaledijde harde matten waarachtig de zon komt door wat een rijkdom in ons dorp…

Mij niet bewust van enige gevaren Toog ik dus onlangs voor een feest naar Haren Zoals zo vaak met dorpen in het Noorden Verwachtte ik van God verlaten oorden die Sfeer, rumoer en energie ontberen Maar het bleek anders na mijn arriveren Want wat een bruisend dorpje trof ik aan De straten bleken vol publiek te staan En grote groepen waren aan…

heen besmette feeks kroegtijgerin Zij ziet de bubbel níet, maar dubbel één uur telt voor twee maal twee is vier, al lijkt het maar klein bier -------------------- En in de oude Vlaamsche vlasschaard waar alreeds de schemer waart Klinkt aanstonds daar de luide galm van Klokke Roeland wijd vermaard Over sluime- rende dorpen…

Want hier, in dit dorp, in deze straat, staat ons oude huis en nergens anders. Over een onbereikbare, ideale vrouw, hoef ik niet langer te fantaseren, want hier is het waar zij woont. De liefde van mijn eigen leven. De moeder van mijn kinderen. Om vreemde mensen te leren kennen, hoef ik de deur niet langer uit.…

groene hart heb ik gedemonstreerd toen de zorg werd uitgekleed heb ik gedemonstreerd toen de werkomstandigheden in het onderwijs en het onderwijs zelf steeds meer verslechterden heb ik gedemonstreerd Toen de overschrijding van geluidsnormen van Schiphol werden overschreden heb ik gedemonstreerd nu hebben ze de aanvliegroutes over mijn dorp…

Je zegt, dat zo n land bestaat van genade en geen verraad het land waar ik troost vond en metterdaad voor elke strijd die ik streed en al te zeer heb getracht waar de Koning komt en het offer is gebracht Roep-'t uit waar je bent in huis op straat, loop langs de paden in dorp, stad, havens, langs kaden 't-is een land van goeden en geen kwaden…

De tijd die komt, die komt en dan liever vroeg dan laat lachend breekt zij los en stralend aan de dageraad met grote letters, hier's wat geschreven staat hoera, het is voorbij met ieder vals verraad liefde wordt gefluisterd in stad, dorp en op de straat je zal het horen overal, waar je zal zijn en gaat En onze kat met drie poten likt je in't…

Uit een oud dorp - kameelbruin als de steppe - uit Plocka kwam Dinska Bronska. Haar hoofddoek was pruisisch-blauw en heur haar vlas-geel; ook waren haar ogen blauw als fjord-water. Zij rook naar knoflook en spar, zij droeg laarzen en ging zeer zwaar en gauw.…

Ik wil niet in die smalle huizen wonen, Die Lelijkheid in steden en in dorpen Bij duizendtallen heeft geworpen... Daar lopen allen met een stijve boord - Uit stijlgevoel niet, om te tonen Dat men wel weet hoe het behoort - Des Zondags om elkaar te groeten De straten door in zwarte stoeten.…

Als ik het dorp bezoek leg ik een roos op 't graf van grootvader, Jantje en Max bezoek is 'n herdenking van 't verleden.…

En hij herkent Abeke ze woont in het dorp vlakbij. ze ziet eruit als een heksenkind, haar haren niet verzorgd vies en nauwelijks gekleed. Heal the World Kom zegt Ngozi…blijf daar niet zitten. We moeten eten anders gaan we dood En daar gaan ze : samen op pad.…

duidelijkheid hier gaat niets groeien - wel het aantal gebruikers ze glijden over jouw rug in elke denkbare toestand als uitgerolde veterdrop zijn hier geëffende paden ik houd van het contrast tussen het zwart, wit en groen waar langs jouw flanken onkruid groeit en waar een roofvogel duikt en zijn prooi grijpt langs het asfalt glijden steden en dorpen…

Maar dat vonnis behaagde hem mits ze hem en namens de vrouwen in het dorp vergaf. Dat deden ze terwijl ze ook in haar naam en de hunne de bijl kuste en met haar armen de beul omhelsde en hem beloonde. Want ze hadden hem liefgehad, maar hij liefkoosde hen niet.…

halve straat al met me mee te kijken En steeds feller jaagt de zon voor mij De eindbestemming na Ik vrees straks onze namen op een kerstkaart bij elkaar Terwijl ik nog maar net weet hoe je heet Ik vermoed ons met een ander stel in tenten dichtbij zee En dat ik dan onze trouwdag vergeet ‘k Zie ons op terrassen van een oertoeristisch dorp…

Hy knik en bly tuur nog 'n tyd na die water voordat hy sy hand weer lig in 'n groet, en bedaard na die dorp toe die afdraend vat. 'n Boerse man van omtrent vyftig jaar. Vir 'n wyle bly hy in my kop voortbestaan as ek ook met die pad langs loop maar na die ander kant toe, na waar ek tuisgaan.…

je zin Van je vrijheid Beroofd Bij goede Duitse Mensen moest je werken Op hun boerenbedrijf Ook al was het zonder loon Ze zorgden voor je als hun zoon Ze snapten het wel, jouw leed En wat je in hun Heimat deed Bijna 21 - blijf nog bij ons een tijd Dan overleef je het wel, deze dwaze strijd En na deze Krieg vind je In eigen dorp…