Alle inzendingen over dorp

om schade te verkennen dan staat hij weer uiterst strak vervolgt verbaal experiment hij doet scheepszeilen bollen laat intens guur de golven rollen zwoel streelt hij zacht haar wangen op luchtig zomerse strand opkomend vlaagje schuurt ruw hoofd lichaam been en hand dan komt hij opgewonden pas echt weer uit de hoek hij stormt over dorpen…

balkon bloeien de planten allerkleurigst nu de wapenen gesproken de schedels gespleten de ledematen bloederig uit de moskeeën trippelen bovendien de gramstorige lama op een berg in India zijn glas gekookt water drinkt en het verder wel gelooft nu de rivieren allemaal zijn omgelegd en van de zee landinwaarts stromen, de paden op de lanen in, dorpen…

Op ‘t terras van ‘n internetcafé in een dorp waar de samenleving broeit, men zich wentelt in eigendunk en inteelt, bedenk ik dat internet de breekijzer is naar een open wereld. Het is verkiezingstijd, de partij op de poster zag het licht, heeft nu de antwoorden op vragen die ze kort ervoor als regeringspartij niet had.…

Dat ene dorp met een laan tal van geheimen bewaard, daar gedachten ooit stormden met wellicht gespreide hand, historisch verband nog steeds akkers bekleed naar men weet. Er werd al vaker om deze polder gestreden in het verleden al heeft het gevogelte noch de reeën haar ooit vermeden.…

Wie weet er nog dat voor de Zeeuwse kust, onder water, het dorp Schouwe rust? Eens een rijke handelshaven nu in’t wier en zand begraven. Lang zag je de toren nog staan maar ook die is ten onder gegaan.…

Te horen aan de klokkentoren is er in het dorp weer een horige als ik geboren, prooi voor ‘t roversnest, het houdt nooit op; m’n accu wordt slechter, op een morgen als niemand er op rekent, is hij leeg en lig ik stiller dan ‘n ding.…

Een draak ontwaakt zuchtend fluisterend pratend zingend brullend loeiend schetterend Neemt en geeft slaat en zalft gierig en genereus Hier rijgen vele dorpen zich aaneen tot stad Mannen in fluo-trainings met bierbuiken kruisen jongens met monotone sixpacks Vrouwen met oude rondingen gaan hand in hand met hun jongere versies Biotopen vervlechten…

door stad dorp en ommeland miljoenen voetstappen tredend wandelen of marcheren vier dagen lang meisjes jongens vrouwen en mannen van pubergroen tot vijftig tinten grijs waar wandelend hun voeten spreken schijnt de zon of brandt zij zengend daar waait briest of stormt een wind giet het met bakken uit de hemel als niet miezerend druppelt de…

In sommige dorpen en steden bleven slechts een handvol mannen en vrouwen leven. Alleen zij die nimmer een ander wezen hadden mishandeld, verkracht of vermoord, alleen zij die Moeder Aarde niet uitbuitten en vervuilden, alleen zij overleefden. En de Godin in de nacht van donkere maan zag dat het goed was.…

Daar hief, na een poos, voor het vonkelend oog, De toren van ’t dorp uit het groen zich omhoog, Daar lachte de hoeve de juichenden tegen, Daar stroomde het welkom, de room en de zegen, Daar geurde de feestdis – een gaard in de gaard! Daar namen en harten en magen hun vaart!…

Hy knik en bly tuur nog 'n tyd na die water voordat hy sy hand weer lig in 'n groet, en bedaard na die dorp toe die afdraend vat. 'n Boerse man van omtrent vyftig jaar. Vir 'n wyle bly hy in my kop voortbestaan as ek ook met die pad langs loop maar na die ander kant toe, na waar ek tuisgaan.…

Zonlicht speelde in het dorp op de kasseien. De toren hield het zware weer op afstand dat zich vanaf de Rijn tegen de oever vlijde. Jan Janszoon schoof de dekens aan de kant. Op de ezel stond een spieraam klaar om met linnen te bespannen. De hoeken perfect haaks, was het werk van timmermannen.…

als verzoening mensenrechten, verdraagzaamheid tolerantie, vrede en vrijheid tot een nieuwe wereld worden die hoop niet verloren, een droom van zo velen de zoektocht naar vrijheid staat echt niet stil als hersteld is, wat wij hebben verknoeid rusten, zij die zijn zo zwaar vermoeid iedereen echte vrijheid ervaren mag in de wereld,steden en dorpen…

In mijn vorige dorp zag ik eens een trek van allemaal krabbetjes – vermoedelijk op weg naar de brede sloten, en van daaruit naar het nog een stuk verderop gelegen meer. Hiervan ook geen afbeeldingen of info gevonden (wel van die op het Christmas eiland en die op Cuba).…

folterde die twee, toch al heel die dag Ach misschien volgde onze leeuw hun spoor, sprak die ene ontdekker met een vrolijke lach O wee echter, reeds een uurtje of vier nadien werd die pikdonkere nacht opnieuw gespleten Deze keer kon men hen ook niet voorbijzien; oh, die luiden nodigden hen mee voor ’t eten Na een zware reis kwamen ze in hun dorp…

ik zoomde in op Google Maps terug naar de roots, het dorp waar ik geboren was vrouwen in zomerjurk op glimmend nieuwe fietsen ("dat was in mijn tijd wel anders!…

God het jou, edelbeen van rib, uit Adam gegee vir : die wêreld vir Afrika vir ons Land Stad of dorp vir die Huis van Aanbidding waar jy liefde vir jou man jou kinders koester.…

De kleine dorpen schommelend. Over de bergen! Broedergroet aan het volk van over de grenzen! De wind van onze haven die al de volkeren verfrist. De muziek van de wind: de bassen onderlijnen door een Internationale!…

Nu golft hij Duitsland door, met trotse majesteit, Langs rijke dorpen, aan zijn vruchtbre boord verspreid, Langs bergen, lachende van Bacchus zegeningen, En steden, trots gebouwd, die zijne lof bezingen. Van Ehrenbreitsteins top ziet elk zijn slangenloop En groet hem, van die hoogte, als bronaâr van Euroop.’ - Ach!…

Eén vriend liet mij des hemels wil Van al dat vriendental, En die alleen herdenkt nog stil Ons spel met kaats en bal; Die leidt mij dan van huis tot huis, Kom ik ten dorpe weer, Verklaart op ’t kerkhof ieder kruis: ‘Zij slapen in de Heer!’…

Ook in Leek worden ze van huis opgehaald, de Holocaust begint bij de eigen voordeur. De Drachtster tram brengt ze naar de Stad, vandaar gaan ze met de trein naar Westerbork, Laatste halte vóór Auschwitz, laatste halte voor het allerlaatste einde. Veel te eten en te drinken zullen ze niet krijgen onderweg, misschien bij aankomst Een…

aanraking van uitslaande vleugels naar wat is (een dag) koolwitje waar komen vlinders vandaan die invasie van lentelijke lichtgevoeligheid ondragelijk bijna witte vleugels gespikkeld uit een droom ontwaakte nacht zo vroeg een hand vol ochtenddauw gedronken van glanzende grassprieten en enige uren die klonken als zware klokken in een dorp…

Luister naar de klanken Van de Indische tong tong, Uit holweerklinkende waringin, Galmend als een gong, Dreigend in het duister Dreunend als een gamelan, Roep van dessa tot de kampong Voor een koempoelan Komend van de overkant De gordel van smaragd, Een geur van tempeh sajor sateh, Zinsbegoochelend mijn hart, Treft mij als een kris…

de soldaat die sterven gaat wacht in de nacht het inloopgraf ligt klaar de modderlaarzen wegen zwaar in niemandsland daar huist de dood de aarde is er zwartgebrand het kraterwater donkerbruin tot rood geen struik geen boom maar woekering van prikkeldraad de horizon vlakbij en heel ver weg de dageraad soldaat ik groet…

In zeker dorp, ik weet niet waar, Maar 't feit is toch waarachtig, Was eens een man van tachtig jaar, Maar toch nog knap en krachtig, Hij hielp met vlijt, jaar in jaar uit, De boeren bij het maatgeluid Van hunne schelle gorgel, En trapte, sedert jaren lang, Altoos, bij 't vrome kerkgezang, Met lust de wind in 't orgel.…

Hoe dikwijls bracht gij op dit uur Mij van uw gastvrij dorp, uit uwer vrienden woning, Door 't zware duinzand heen, naar 't eenzaam Zeedorp t'huis, Natuur onthaalde ons dan op wisling van vertoning.…

Zag u ook honderdduizend exotische vissen in de meest opwindende kleuren ongekende ongedachte verschijningsvormen knalroze bloemen die rondzwemmen paarse vleeseters wuivend in de stroom die nooit van hun plek komen walvissen zo groot als een dorp dolfijnen zeepaardjes ontelbare micro-organismen in een druppel oceaanwater zoiets als de kosmos…

Zo vloog de wagen met onze helden over dorpen, akkers, bossen, velden. Maar de duivel liet de wind woest waaien in de hoop dat die hen neer zou maaien; hij riep regen op en donderkracht: de wolken spuugden vuur die nacht.…

Een blauwgeel rariteitenkabinet Begon zijn wereldreis ooit in Zuid-Zweden Bij Elmtaryd, vlakbij Agunnaryd In '43, toen soldaten streden Daar timmerde hij grote tondeldozen Hij was pas 17 en heette Ingvar Toen hij wat kronen kreeg voor z'n examen Begon de jonge Kamprad aan zijn droom Een labyrint voor slapen en voor wonen Voor avond…

Dorpen omstrengeld in het begeren van de wind, vergeten neergesmeten na het genot; losse, zachtgestreelde korenhaardos van de beminde. Eeuwig land, nooit genoeg bemind en nooit genoeg genomen, voel hoe de wind uw lijf rein maakt van verlangen.…