110 resultaten.
De zesde dag
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 971 Het was zo na de zesde dag
en na het scheppen van de vrouw
dat Hij met vergulde lach
nagenoot van wat hij zag
en nog staande in de kou
een heel klein luchtje scheppen wou
Het paradijs leek nu echt af
en niemand die Hem iets verweet
tot de duivel -echt heel laf-
aangesneld kwam in een draf
en nog steels in God zijn zweet
twee muggen bij…
Museumcafé
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 118 Auto’s passeren in gepaste draf.
Af en toe een voetganger,
met muts of tas of buggy.
De rotonde van Venlo leeft.…
Eizinnen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 177 Ergens aarzelt het begin
met twijfels, droef geaard
en het woord dat ik bemin
klinkt nogal laf, misschien bedaard
keer ik mijn rug tot eizinnen
als de ochtend in regen valt
‘t paskonijn ontbijt verknalt
vertel ik chocolade dat ik
zelf in draf gesmolten raak
’t kruis verandert in een draak
eigenlijk aarzelt ook het einde
maar dat…
Maatstaf?
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 52 Boven de doden staan, een
handreiking naar het eindig,
zoals ze vroeger leefden, zijn
de overlevenden van nu, hun
schaduw gisteren vergeten, we
dragen de baar naar eigen inzicht,
en zonder het te weten, schijnt
de zon in ieders draf, de dood
als maatstaf wordt gemeten, werd
voor diegene, die de waarheid denkt
te hebben geschreven,…
Alleen verder
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.586 Ik vertrouw jou nu niet meer
jij hebt mij keihard bedonderd
de situatie waarin ik nu verkeer
heeft mij veel te lang verwonderd
Waarom het zover moest komen
vraag ik mij nu niet langer af
jij hebt die beslissing genomen
weg was je met gestrekte draf
Kruip alsjeblieft niet meer terug
mijn hart kan dat echt niet aan
ik geef mezelf die steun…
Wei des levens
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 381 Als een veulen draaf ik door de wei,
Zowel los van geest als van zonden,
plots zak ik weg in een grond van klei,
Het leven was wat me vasthield,
De klei was mijn zonden vergeten,
De greep was sterk en zwaar,
De zonden die mij trokken hadden zich vastgebeten,
Zo ging het leven aan mij voorbij,
Nu ben ik alleen op het allergrootste land,…
zon in de ogen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 846 rond de zon lopen in draf
duizend kinderen,
zij eten op het gejank der achterbuurthonden
daar waar ik lig
de zon als een muziekspel in mijn ogen
ik dring verder
naar de velden gisteren verborgen
achter modderige wolken,
laat ik het licht bijten
met zijn jonge tanden in mijn huid
zij die er nog niet is,
brengt spiegels aan,
vangt de…
ik vraag me af
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 90 Losgeslagen paarden
volop in galop zijn
zo verdraaid moeilijk te vangen
De wereld staat op z’n kop
Ik vraag me af
ik vraag me af
wat moet ik doen
erachteraan in gestrekte draf?
Nee paarden vang je
met hun eigen nieuwsgierigheid
dus wacht geduldig maar
hun aandacht af…
Bijziend
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 611 Hij komt naar haar toe op een draf.
Zij wacht op hem, hij's niet veraf.
Hij vraagt haar wat zij eigenlijk wil.
Zij lacht ad rem, wijst naar benee en zegt: mijn bril!…
TE BRUGGE IN DE OUDE VADERSTAD
poëzie
3.0 met 22 stemmen 3.033 Te Brugge in de oude vaderstad
die eens vol rijke koopmans zat
maar die ‘t nu al ontbreekt
al buiten nog wat waalse draf
en franse dwepers ijdel kaf
dat niet als frans en spreekt
daar eertijds, - o wat bittre schand -
Heer Breydel heeft zijn bijl geplant
in menig waalse borst
die ‘t duur moest kopen aan zijn wraak
zo hij in valse walse spraak…
De eenzame kus
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.954 Zij zwerft
tussen borst en streek
verkent de nacht in elke stad
maar geen die het heft in eigen hand
zoals het zwaard
dat trillend in het been – verwijst
naar andere tijden
Het harnas dorst de zwijgende
op een draf naar oneindigheid, vrede
schuilt om iedere hoek
maar geen die het heft in eigen hand
zo is het bloed tot ijs gestold…
Herens wegen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 291 Ver in het druisen op de wegen
van de heer, wordt mens en dier
opgejaagd tot dat ze hun rustplaats
vinden, wat geschreven staat in
het bloedend hart van tijd, in draf
rennen ze de aarde rond, ver vooruit
de zones van ideologieën, onafgebroken
zonder tussenstations, spannen ze zich
in en de vermoeide paarden uit,
aangeklaagd in landen…
Beestenspul op de savanne.
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 262 Ik zag op de hete savanne een antilope lopen
die liep daar met een giraf in draf,
zij waren met een hijgende schildpad op pad
daar kwam een olifant aan gelanterfant.
Hij was schichtig, flapperde met zijn oor
daar kroop een heuze vogelspin in door,
gelukkig voor de olifant daar was hulp
vakkundig haalde een tapuit de vogelspin er uit.…
Draaimolen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 225 We buigen altijd af
We zoeken in de boeken
We beginnen steeds in hoeken
We draaien in een draf
We moeten veel
En kunnen niet
En zeker niet
Lang wachten
Draai jij cirkels binnen achten?
Hoe lang was het duren?
Kinderen denken ook
Dat ze zelf hun stuur besturen…
zweepte voor de schijn
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 583 je amazoonde
teugels strak
dijen voelden
ingehouden paardenkracht
je liet ze vieren
ervaarde hitte
en geweld in
tomeloze spieren
in spoorslags gaan
sloten bewegingen
uit draf en tot galop
steeds naadloos aan
je zweepte
voor de schijn
voelde genot in ultiem
samen komen zonder pijn
geroskamd en gelaafd
hoefijzers weer schoon…
Op een afzeggen*
poëzie
3.0 met 18 stemmen 6.698 Al wie volgen hare draf*,
Delven zelve zich een graf.
Ach wat boort gij als de tol,
Tot uw eigen val, een hol?…
Thalassa
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.467 En briesend sprong mijn ros naar voren,
In onbevolen draf en steeg,
En stond ter kruine. Onbewogen,
Onder de koperrode maan,
Aanschouwden onze ontroerde ogen,
Onmetelijk, de Oceaan!…
Axel Geza
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 484 hoog op de poten
elegant in zijn draf
wat hebben wij
van hem genoten
hij is niet meer
Axel Geza ging
en wel terug naar af
in zijn jeugdige jonkheid
zo soepel en ongedwongen
haast springerig van aard
lief, de onhandige staanders
van deze edele Vizsla
waarvan de schoonheid
telkens werd bezongen
na zoveel jaren is hij gegaan…
Mijn fantasie (sonnet)
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 479 Soms draaf ik door en worden mijn gedachtes kil.
Ik word wakker uit mijn fantasie, weer heb ik mijn tijd verspild.
In mijn fantasie ben ik anders.
Ik kan dingen doen die ik altijd al heb willen doen of kunnen.
Ik voel me gelukkig met de mensen die mij wat gunnen.
Die mensen zijn in werkelijkheid mijn tegenstanders.…
Bij het kampvuur
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 264 Het geluid neemt maar langzaam af
nu ik weer huiswaarts ga
Na de hele dag in draf
besef ik weer helemaal waar ik sta
Dichter bij de werkelijke stilte
op dit late avonduur
brandt hier tegen de kilte
vrij gezellig de open haard als vuur
Ik staar erin en zie de prachtige vlam
die voortkomt uit een exotische stam
net afgehakt met…
nagelaten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 199 ver terug in de tijd
liet jij je brieven na
zijn het impressies
van jouw binnenruimte
een onverwachte diepte
in wie je eigenlijk was
lees ik je waanzin het diepe
litteken verzonken in je huid
jij schreef de brieven
wie ben jij dan
het onmiskenbare handschrift
zet aarzelingen in draf
voor lange tijd maak ik
jouw brieven zoek…
Zeemacht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 101 Dan kruipt haar zilte nat
een glibberende slang in stille draf
bestrijkt eerst zacht.
Het rulle zand al bang wordt laf
doorweekt en wijkt.
Maar als zij met haar golven en hun kracht
het blubbernatte strand bestormt
het nu bedolven
land weer bodem vormt
bewijst de zee weer eens haar macht.…
Aangelijnd
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 220 Als een vlieger laat ik het eiland op
ik draaf de grote leegte binnen
een zilveren draad verbindt mij
met opstijgend strand
de dorpen zijn in zee gegleden
het vee is door de horizon verzwolgen
alleen galopperende paardenhoeven
achtervolgen mij
het wad toont de sporen van dode golven
de wind baart stuifzand en fluisterzang
slechts één…
hypomanie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 97 krachtig,
jachtig in de wind van frisse zomers
wijdbeens zeker stond je daar
het schoolplein vloeide terug tot waar
ik enkel nog jouw blik ontving
ik brak
in zachter lachen uit en luidkeels
klopte toen mijn hart
jij zag mij ook, je keek en streek
een kind wat door zijn haar, het ander hing nog
lang en zwaar
haar voetjes in een snelle draf…
De kleine bedrieger
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 194 Speelt mijn familie
wie ze moeten zijn,
of ben ik nu verfranst,
dan ga ik af
en laat het doek hier vallen,
ik ren niet buiten adem meer
om meneer Bergers hand,
ik draaf die van mijn moeder in
vanaf haar buitenkant.…
Haar dochterzoon
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.190 Zij naait spiegeltjes en kralen
tegen het boze oog
steeds meer en steeds vaker
en verliest haar verstand
Hoe heeft het zover kunnen komen
dat alleen zij zichzelf nog gelooft
in hete waterbellen
die zij nu eens wel, dan weer niet opvangt
In wilde draf, in wild verlangen
raast haar dochterzoon
steeds verderweg, en dichterbij
tot haren hun…
Wat was ze mooi!
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 312 Ik ging in draf
naar haar. Ik wilde wel een nestje bouwen.
Het was verbazingwekkend, hoe het klikte.
Ze was heel enthousiast en wilde stappen.
Ik snapte, dat ze op een huw'lijk mikte.
Toch kwam het niet zo ver als 'Ja, ik wil',
want na een poos begon ik af te knappen
na aanschaf van m'n allereerste bril.…
Ik leer het nooit
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.837 In alle vroegte beklim ik de trein,
draaf door het land, praat met deze en gene,
haal veel te veel verhoop.
En wat zou dat.
Hee de week ben ik driftig op stap
en als ik thuis ben meestentijds afwezig.
Je zult er maar mee getrouwd zijn.
Ha!…
Vandaag is hij jarig
hartenkreet
2.0 met 16 stemmen 3.003 Hij is onthaald in vol ornaat
en als ware schreed hij,
hoog gezeten,
op zijn paard
Op zijn hoofd de mijter
en Pieter hield zijn staf,
tot plots een kinderschare
de schimmel zette tot een draf
Daar ging met wapperende manen
als een jockey onze Sint
geen lied werd meer gezongen
slechts grote ogen bij 't kind
Dat zo lange in koude
had…
een groene gloed
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 869 een groene gloed grijpt om zich heen
zonlicht schenkt een nieuw tapijt
takken, schuchter gras en drassig veen
hebben de geboorte opnieuw te leen
ook mij raakt het voorjaar de huid
telkens denk ik vooraf
schenkt de natuur mij opnieuw haar bruid
als de winter voortgaat in koude draf
vandaag slingeren mijn wegen
langs omploegde, gestreepte…