Alle inzendingen over dringen

geuren van het boerenland dringen door tot in mijn kamer waar de zon al in februari ontzettend haar best doet het huis te verwarmen en van stralen te voorzien deuren staan al wagenwijd open en laten geluiden door van verkeer en vogels vechtend om decibellen ik kan je vertellen 't is lente!…

Niet op de uren die in muren dringen van woonst of werkvertrek. Maar op de uren die, van de wijzers afgespat, verdwijnen en verdwenen zijn, hoewel ze in glitterpakken op het netvlies hangen. Dit is wat ons de wandklok toont. ---------------------------------- uit: 'Circulaire systemen', 2002.…

ik laat me niet dwingen om op hun tonen door allerlei sloppen en stegen te dringen op weg naar de top nog ben ik vrij maar het gepush onder dreiging van hun steelse instructies de dwang om te volgen is nog lang niet voorbij zij beloven gelauwerde plaatsen podium en bloemen goud voor de volksheld tot door hun touwtjes je kop wordt…

plots dringen zich woorden ongevraagd op de voorgrond rammen zich ellebogend in het nu verlangen - of ik wil of niet - gehoord, gezien gevoeld, geschreven te worden verdrijven steeds zo lang krijsend alle andere gedachten tot zij naar behoren - als zwarte pixels op witte achtergrond of minimaal inkt op papier - vorm gevonden…

Ik liep averij op terwijl ik dacht in veilige haven te zijn Woorden met orkaankracht dringen door mijn wanden Als woeste wind komt de haat binnen De utopie verloren Het zuigt mij de kolkende massa van verbetenheid in Geen rust of hogerwal Ik koers door onbekende werveling Zoekend naar een thuishaven…

Geestelijke gedichten schrijven is iets waartoe ik me gedreven voel al pennend en tikkend heb ik de gedachte dat vele mensen mijn werk kwezelachtig zullen vinden schijnheilig vroom daarbij geef ik me er rekenschap van dat ik ondanks mijn braaf schrijven in wezen een Satansknecht ben dat de lezers hiervan het tot zich door laten dringen…

De V&D gaat nog een tijdje open Dus stonden we vanochtend allemaal Te dringen voor de deur in het portaal Zo'n buitenkansje laat je toch niet lopen Want wat er om ons heen ook explodeert Een tientje voor een tas is niet verkeerd! (Hoe edel, trots of oud het lijk ook was De gieren storten zich op het karkas.)…

Daar staan ze Verpakt in neopreen Gelabeld met boei Smachten, wachten Dan klinkt geloei De zwarte wand breekt Ze stormen naar voor Wringen en dringen Laat me erdoor Stampen en malen Opspattend schuim Kom kom, niet stresseren De finish is ver en Het water is ruim…

ik kan het niet ontkennen ik ben jou een stukje kwijt ook jij bent wat verloren jouw passie en jouw vrolijkheid het is moeilijk te verwoorden wat ik merk of wat ik voel ik kan alleen maar zeggen dat ik het goed bedoel het is ook mijn eigen onmacht het is zeker mijn verdriet om niet tot jou door te dringen 't is net of je…

Niet dringen In dingen Door niemand bevroed. Tevreden Te treden Bij ‘t licht op het pad En de lamp voor de voet.…

schaduwen, beelden, kettingen van muren naderen rondom je heen verstikt door vretende assen die kwellend in je dringen ze werpen schuimgevoel neer, druiperig en wurgend je geraakt er niet meer uit je wordt kleiner en kleiner en dan dan verdwijn je verslonden in je pijn maar nu, nu zijn ze aan't spinnen betuigd door eigen macht…

ik heb een raam zonder sterren of zonder enige waarde van jou tot mij en woorden, woorden om te vertellen dat wat ik ben niet meer is tussen steen en wolken vond je mijn naam om m’n ziel te overtuigen de vorm van een open zicht en diep zo diep breken vingers de zomer alvorens die in mij kon dringen en leeg zo leeg wieg…

o,satan van oorlog,schuldig ben je aan je vernietigende begeerte doden, gevoelloos in bitterheid verwoestend monster in grimmigheid onuitgenodigd dring je binnen als een loopgraaf door de dageraad spoot je het rood in de verse aarde jij maakte een zwijnenstal van ons land het mensdom schuldloos geknecht en geknakt in haar ziel…

In tranen om nieuwe chemtrails schotse ruiten op hemelsblauw namiddag kleurt wazig wit zonsondergang doorstreept geluidloze vliegtuigen weven luchtig hun patroon hertekenen het volmaakte tot een schandelijk kladje, gestoorde breinen willen het klimaat onder de sloef, aluminium en strontium dringen in de kern…

als je als kind niet hebt leren voelen ben je onzeker over wat ze met hun aanrakingen bedoelen de emoties erachter dringen niet door toch sla jij je armen om me heen even voel ik me gevangen worstel me los – laat me alleen je leert mij de ware gevoelens kennen die er aan hangen je speelt met me – het spelletje: tikkertje met verlos…

Murw gebeukt door tomeloze kracht Van springtij in vollemaansnacht Breken oude dijken krakend open, Land wordt schuimend overlopen. Slufter, geboren uit dijkzwakte, Groeit uit tot zilte kweldervlakte. Op warme dagen lamsoorpaars getint, Blauw doorsneden krekenlabyrinth.…

Slechts in een sluier Dringen zij vaag door. Om daarna weg te zweven, Hulpeloos op zoek. Naar een ziel, dapper genoeg, Om de vergankelijkheid te verdragen.…

hoe diep je me maakt zo smal is het pad naar de hoogte waar dringen letterlijk kraakt dichter doe geen moeite mijn zinnen te sieren maak me enkel een feest van gedachten dat gasten nodigt tot vieren…

schakeringen wringen elke volgende lente tot in het transcendente dringen ze verder door en telkens dommelt ergens een verholen bloem in knop droomt alweer een meisje haar allermooiste doek ze wil nieuwe kleuren grijpen in het ijle en met felle vegen vatten tot nogmaals vruchten licht naar donker rijpen…

Haar gedichten gaan ook over mij ook al kloppen ze niet helemaal er is wél een vuur in mijn buik misschien kan het gedoofd worden maar zolang het brandt, verlangt het naar het beste van jou dat mijn schoonheid niet begeert om mijn lippen binnen te dringen maar hunkert naar het beste van mij het zware geheel, heilig en veilig, mijn thuis…

& Wat naar binnen wil beweegt te veel, Om door te dringen naar mijn deel in u, Dat in u ik & u in mij tot deel verdeelt Van een onbreekbaar heel, een wij, een kei, Die op de stranden van de eeuwigheid Zich naakt ontrolt & duurt: onsterf’lijkheid.…

Voor mij loopt een vrouw ik herken de geur van jou de zeep waar jij je vroeger mee waste of die als verfrissing lag in de kasten ik moet mijzelf bedwingen om niet voor te dringen deze geur heb ik al zolang niet geroken het is net of er spontaan weer herinneringen opdoken glimlachend loop ik naar de deur en denk: wat kan je toch genieten van…

Hij had er met Geen woord over Willen reppen En gaf dan Ook geen kik Toen ze allengs Begonnen aan te dringen Op informatie over Die deal waar Hij niks mee Te maken wilde hebben - 't Interesseerde hem geen biet - En waarbij een kameraad Onbedoeld het leven liet Toelichting: de moord in Marum op 10 juli van dit jaar…

ik wist dat als de luiken door het eerste licht en warmte de nacht ontsluitten zij langzaam in opengaan de wereld toestemming gaven om voorzichtig binnen te dringen daar waar alle deuren kierden om met stukjes huis de kamers in aparte stijl te kunnen versieren een warme meegaandheid vroeg om vriendelijke bevestiging van deze…

In de kathedraal slingerde wat in het rond en ik was blij weer buiten te staan, waarna ik naar de Sorbonne ging en deed alsof ik daar één van de studenten was om zover mogelijk binnen te dringen, maar bij de bibliotheek was een pasje nodig en dat had ik niet, dus droop ik verslagen af en ging ik als een hazewindhond naar de Bibiotheque Nationale…

hersens kraken in machteloos gevecht beslissingen dringen op en verdwijnen met een zucht het hoofd stroomt vol gedachten zweven eenzaam verloren zonder lichaam negerend het gevoel dat klopt van ongeduld het hart roept luister en in de stilte die valt glijd een traan begrijpend waar een serene rust tot leven…

Ik denk nog steeds aan jou al heb jij mijn hart verlaten de muur waaraan ik bouw vertoont denkbeeldige gaten Jij breekt soms zomaar in en bespeelt mijn gedachten mijn gevoel leeft dan in onmin hier zit ik niet op te wachten Ik zou jou willen verbieden om zomaar binnen te dringen om mijn ziel te bespieden en mij met twijfel te omringen…

Ik kijk naar je zie je stralende sterrenziel Het verre licht knalt uit je gezicht Je ogen fonkelen me tegemoet Bevruchten me veróntrusten me Jij en jij en jij en jij jullie allemaal kom ik nu tegen zie ik ineens dringen jullie binnen voeden mijn bodem van verlangen Belicht en verlicht dat En misschien meer En soms gewoon…

Jouw zelf gekozen woorden Dringen zalvend tot mij door Jij, die tot mij spreekt Omringd door duister Ik hoor je aan Je vult mijn oor Wanneer jij verhaalt En ik je beluister In deze veilige haven Dit vertrouwde bed Ben ik het Die niet praat Net zo min fluister Zoveel vertrouwen In elk gesproken woord Maakt dat ik voor jou zwijg en…

een uitspraak om tot een ieder door te laten dringen schertsend - tegelijk ernstig.…