299 resultaten.
Pinksteren
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 200 Houd mij niet vast, de tekens breken,
zo hoorde ik die dag jouw lied,
die dag waarop de tongen spreken
van: weg is al het oud verdriet.
Die pinksterdag was nat van tranen,
mijn ziel verzonden in die vloed
die door geen dijk geleid in banen
naar waar haar 't licht weer rijzen doet
die met zijn vuur de aarde zuivert.
Nu heeft die Geest mijn…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 550 De schoonheid is tot troost gebleven
al is er droefheid, leed en pijn
en afscheid, onvoltooid dit leven
maar ’t heeft niet anders mogen zijn.
De wind schrijft woorden op het water
en ’t licht beweegt als baldakijn.…
Heimwee
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 182 Een heimwee dat ik maar niet kan verklaren,
een vreemde droefheid die er plotseling is,
is het om wie we lang geleden waren,
dat dacht ik zo, of door een groot gemis?
De zomer straalt nu nog in volle klaarte
maar nu en dan is er ook regen bij
en naast de glimlach sluipt er soms al zwaarte
want leven is niet altijd enkel blij.…
Dat ik je mis...
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 173 Stromen van tranen,
van vreugde van blijheid.
Soms ontroerend soms droef.
Opgedroogd en weggegleden
in de stroom van de tijd.
Wat is gebleven?
Een enkele traan,
vergoten in het donker van de nacht.
Een vleugje hoop
op een weerzien, misschien.
Dat is, wat er is.
Dat ik je mis...…
Snelsonnet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 Soms weet ik echt niet wat ik zeggen moet
en dat kan door de woorden heen gaan klinken.
Ze komen dan van ver, vanuit verzinken
in poel van droefenis en tegenspoed.
Maar plots schijnt dan de zon over de daken
en doet die droefenis ineens weer staken.…
Homo Sum I
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.318 Ik was de gróte Minnaar zonder ruste,
Die ging hoog-heerlijk in triomf door 't Leven,
Jeugdig omklemmend in een stórm van beven
Al zielen, gróte en kleine, naar het lustte
Dit Hoog Hart, dat toch nóoit zijn droefheid suste,
Droefheid om Liéfde's wil, die géén kon geven:
Nu weêr om Zélf's wil, wijl ik zelf moest sneven,
Dán wijl ik…
onderweg
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 318 vastgezeten in een kooi van ijzer
voortbewegend over lange, strakke banen
vergezeld door illusie,
weter van waar-en-daar-naar-toe
glas en blik
verdwalend in een onwerkelijk landschap
waar niet op me wordt gewacht
droefheid sijpelt gestaag in mijn hart
als illusie laf de benen neemt.…
Tranen
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 2.446 Door droefheid zijn mijn tranen droog
En voel ik dat mijn ziel berust
Is zij verlost van pijn en onmacht
Kwam de dood als een verlossing
En beroerde haar tenslotte zacht
Niets kon haar lijf meer torsen
Geen vreugde, geen verdriet
Haar ogen mat
Wie goed kijkt ziet mijn tranen
Ze zijn alleen niet nat…
Stille zaterdag
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 367 Ingetogen ademt de stilte
omdat er zoveel droefheid is;
het leven kent nu enkel
maar gemis.
De Heer toeft in het graf
en vrouwen die Hem volgden
zij treuren en verstommen
om wie er niet meer is.
Maar haast onmerkbaar groeit de bloesem
en zet de boom in licht;
morgen is er leven
de dood zal zijn gezwicht.…
Waanzin
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 214 Dolend
op golven van
gedachteloze uitingen
in verstoorde bewegingen
drijvend
verloren in droefheid
om wat was en zal zijn
of nooit gebeuren gaat
Een sprankje hoop
diep
smachtend naar
het oppervlak
laat het toe
breek door
verzeng de koude van
kille onrust
nu hoopvol
Liefde is geworden
en zal zijn…
Angst
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 339 Ze zal zeggen:
‘laat mij het lied
maar zingen van pijn,
smart en onpeilbare droefheid’…
Hier op de kast
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 102 In gedachten hoor ik nog
jouw stem, tussen de chaos
in mijn hoofd van het niet
begrijpen, droefheid in mijn hart
voelt als muziek zonder klanken.…
Stille zaterdag
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 157 Ingetogen ademt de stilte
omdat er zoveel droefheid is;
het leven kent nu enkel
maar gemis.
De Heer toeft in het graf
en vrouwen die Hem volgden
zij treuren en verstommen
om wie er niet meer is.
Maar haast onmerkbaar groeit de bloesem
en zet de boom in licht;
morgen is er leven,
de dood zal zijn gezwicht.…
DOCHTERS SIONS
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 909 Span acht zwarte paarden
voor de purperen koets
laat witte draperieën
haast vrolijk wapperen
in de zon
Dochters Sions
weest niet bevreesd
vetes zijn verlaten
als vrede in haar geest
in droefheid en weemoed
begraaf ik mijn doden opnieuw
gedragen naar benee…
Gethsemane*
poëzie
3.0 met 16 stemmen 4.042 Eén in die smartelijke uren
Met Hem de droefheid verduren
Van Zijn verwerping, Zijn smaad ?
Moest Hij, die zwartste der nachten,
Eenzaam de kruisdood verwachten,
Eenzaam de bitterheid smaken
Van de triomf van het kwaad?…
En de aarde beefde...
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 453 En de aarde beefde
onder
al dat leefde
zo snel
dagelijks leven
veranderd in een hel
niet wetend
wat hen overkwam
daar
in het exotische Bam
dat verre land
door droefheid overmand
bedolven
onder tonnen steen
niet horend
het kermende geween
van hun geliefden
zoekend
wanhopig weinig resultaat
boekend…
Het mooiste moment
netgedicht
4.0 met 46 stemmen 3.995 Blijdschap
droefheid
voor het laatst is het
dat wij met zijn tweeën zijn
mijn lichaam vult zich
met geboortepijn
niets dat nog telt
een minuut duurt een nacht
een hand streelt mijn haar
verlangen geeft kracht
een laatste zucht
een kreet
het einde van een gevecht
teder
wordt jouw warme lijfje
op mijn lege buik gelegd...…
Koninginnedag
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 324 Waar vreugde alom heerst
Wreekt de dood zijn grieven
Om dan uit het niets toe te slaan
Meedogenloos ongeremd vals
En wee hen die geliefd zijn
Daar richt zijn venijn zich op
Mokkend telt hij de slachtoffers
En bereidt zich voor op het volgende
Droefheid gehuld in grauwsluier
Verslagen buigen wij het hoofd…
wachtend tot het niet meer kan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 296 in het angstaanjagende nu
staat de radeloze moeder
aan gesloten poorten
in haar wanhopig wachten
omhelst ze verbeten het ongewisse
rekt ze de tijd verder en verder uit
schuift ze het noodlot voor zich uit
tot het kantelende ogenblik
waarop niets meer hetzelfde is
zwijgend torst ze de droefheid
van het leven met zich mee
trekt ze zich…
Zij vond haar rust
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.481 In het vroege ochtendlicht
op het verlaten
Castricumse strand
liep een eenzame man
gebogen zijn hoofd
denkend aan haar voetstappen
die hij nu
naast zich mist
een enkele druppel zeewater
die de wind
op zijn gezicht heeft geblazen
vertaalt de droefheid
van zijn dagen
en toch
als hij even omhoog kijkt
toont hij het begin
van een voorzichtige…
de liefde denkt
gedicht
3.0 met 48 stemmen 39.623 wat is ze mooi
ze knikkebolt in jugendstil
de groene droefheid van papavers
in de trein kwijnt zij
tegen de stang in de deuropening
en lacht zo nu en dan naar hem
amos, ze moet daar zijn
die bijeenkomst is belangrijk
liefde denkt toch geen kwaad
zij zwijgt zij zwaait
en tilt bij haar vertrek
door lust omstuwd een knie…
De schittering op het water
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 500 De droefheid van de rouwenden,
het afscheid dat er nooit was,
de ruzie die toch niet gezocht werd,
de vriendschap verbroken of nooit gegroeid,
de weigering tot verzoening,
kinderen in pijn en onbegrepen,
waarom toch dit allemaal?…
Mist
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 172 Deze dag is als een moede man
die in een straat grijs en stil,
zijn droefheid niet verkroppen kan
maar toch niet huilen wil.
Over natte wegen zweeft
een waas van onverschilligheid,
het is net of alles wat er leeft
opzo'n grauwe dag in stilte lijdt.…
Frisheid
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 84 als een onwetende natte hond
druipt het zeewater rond mijn golfbrekersziel
met blauwe droefheid
in mijn groene zeedijkogen
mijn lippen voelen aan
als de oevers van een uitgedroogde rivier
maar in mijn irissen blijft zoals steeds
de flikkering van zon op water
als verborgen woorden
in schelpen en onderwater zeewier
een frisse wind waait…
Allerzielen
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 307 Daar gaan ze weer: de velen die
de doden gaan bezoeken
met licht en bloemen,
met herinneringen
en droefheid
groots en teder.
Maar wat is dood zijn: leven
in een ander zijn, een niet
meer uit te leggen verband,
een geheim
dat aanhoudt
groots en teder.…
tranen zonder tuiten
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 61 dichter dan ooit
nadert zijn zang
haar hart
wat doet een
oud mens
met waterlanders
zonder harnas
hoe komt het dat
diepe droefheid
haar keel
dichtschroeft
en doet alsof
smart geen traan
waard is
hoog in de lucht
zingt de veldleeuwerik
hoe troostrijk
stromen droeve
verlangens
tranen zonder tuiten
van een oud mens…
Verloren
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 988 Verloren
Dwaal ik
Door de tijd
Ben ik
Ingekapseld
Door intens verdriet
Woordeloos
Omhels ik droefheid
Laat zakken
De moed
Om verder te gaan
Ik weet niet hoe
Of waarom ik leef
Weet niet als anderen
De onbevangenheid
Om open te staan
Onschuldig te zijn
Alleen maar te zijn
In mijn dromen
Zoek ik
Tastend in beelden
Naar antwoorden…
In vervreemding
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 98 als de schemer
zich verdiept
heeft dat altijd
iets mystieks
hoor ik stilte
voel hoe licht en
donker zich bewegen
in hun strijd om leven
proef droefheid
van melancholie
omdat ik weer
het spijtig einde zie
van wat een mooie
dag ons bracht
aan zonnepracht
in prille lentetooi
nu verduisterd door
het holle van de nacht
in vervreemding…
Verlies vindt
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 281 Nauwelijks nog het gezicht
herkennen, verschrompeld
in de dood, bleek en koud
als ijs, lange haren ingekort
Voorbij droefheid en pijn
het lichaam achtergelaten
de ziel vindt zijn plekje
wel tussen hemel en hel
Misschien even terugkomen
als een voor- of achternaam
valt in een gesprek, genoemd
in boek, tijdschrift of krant…
het stemt droevig
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 98 het stemt droevig
de naamloze dode
het verzwegen kind
de naar binnen gekeerde ogen
van de vergeten man
de krassende strepen
van het rode potlood
de verdwenen weg naar huis
de dreiging voor het onweer
de achtergebleven appels
in het gras
de leugens van ver weg en dichtbij
de donkere toonsoort
van nagelaten woorden
de droefheid…