299 resultaten.
Ontbrekende stukjes
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 31 vaak
naar boven
intuïtief
trekt de hoogte
omdat beneden
alles langzaam
schuifelend moet
mijn zoeken
is een opnieuw
begroeten van
ontbrekende stukjes
die ik vergeten ben
mijn drive gaat
voor volledigheid
naar een volmaakt
verband voordat
ik zonder strand
in eeuwige
verbondenheid
raak ik de aarde
kwijt en kijk in spijt
en droefheid…
verloren ziel
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.264 een kille stilte
nadert de dam
ik proef de droefheid
die mijn oog vernam
verloren grond
zwevend in de hel
lucht is een gevoel van armoe
het voelt zich onwel
een stem in de geesten
in de ziel
verniel
vergaan
niet meer bestaan
verlaten en verloren
niet voor geluk geboren
de ziel nadert de dam
en springt de diepte in
het leven
nooit…
Sprekende ogen...
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.898 Zie door het zachte kaarslicht
de schittering van een traan
de droefheid op haar gezicht
wat is ze aangedaan!
Zie hoe vreugde en verdriet
in haar ogen zichtbaar verschijnen
haar emoties zijn niet hypocriet
maar kunnen waarheid overseinen!…
Nu huilt de winter in mijn hart.
poëzie
3.0 met 16 stemmen 4.488 O, droefheid van dit Aards gezicht!
Het moet toch al verdorren-
Het mensen-hart, het zonne-licht,
Zij sterven zonder morren.…
Maagdenvlies
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 444 breek lucht en wolken
achter strand en water
in een overgevoelig
zwijgen
geef wind en regen
een onverbloemde naam
over het lichte veld
van doodse
droefheid
hemel maagden
met weergalmende onschuld
in ongemerkte pijn
van de aarde
sterf aan het eind
van ieder woord
tussen de duinen
van mijn melaatse buik
maar wuif me geen…
QUEL ÊTRE N'AIME PAS QU'ON SE SOUVIENNE DE LUI?
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.158 een handvol verzen,
niet langer dan de wind het vallend lover draagt
en het getij hen als dood blad voorbij sleurt
en laat verrotten in vergetelheid;
en in het hart van ene die mij nu nog liefheeft,
een droefheid, die zij overleeft.…
Mooi geweest
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 379 Jij klaagt steen en been
drijft bovenop als schuim
De bloemetjesjurk valt ruim
wolkt donker om je heen
Droefheid hangt in de lucht
een glans als van een ster
schijnt liefdevol van ver
driemaal klinkt mijn zucht
Omhoog, omhoog in het licht
karbonkel van praal en pracht
het hart versnelt zijn plicht
de ziel zoekt wie wordt verwacht…
In het graf gelegd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 304 Wie kan de pijn vertalen naar een lied
dat helder toch kan klinken maar dat
weet wat hier gebeurt aan droefheid
en uiteindelijk ook wil berusten?
Ons hart wil schoonheid drinken, zich
laven aan het licht en laten gaan.
Voor mijn jongste broer die straks begraven wordt.…
Hoopvol
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 171 We kunnen toch mekaar omringen
met zorg en liefde zoals ‘t heet,
want enkel klagen helpt niet leven;
een beetje moed en dapperheid
kunnen toch mensen vreugde geven
waar angst en droefheid deze tijd
ons lot bepalen. Durf te kijken
naar schoonheid in het lentegroen,
naar alles wat ons kan verrijken
en zo iets hoopvols rond je doen.…
De lucht als decorum
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 68 in jouw
verhalen hoorde
ik je hart kloppen
zag ik hoe jij
verschrikt je
ogen opsloeg
ging je stem
door spanning
omhoog en
donkerde
droefheid je
spanningsboog
vingers en
handen hadden
lucht als decorum
zij namen ons
mee alsof we daar
gewoon hoorden
jij raakte ons
altijd in het
diepst van de ziel
omdat jouw
warme…
Zich laven aan het licht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 316 Wie kan de herfst vertalen naar een lied
dat blij kan klinken en toch weet
wat hier gebeurt aan droefheid en berusten?
Wie kan de klamme kou verwarmen tot
er weer vreugde gloeit onder de as?
Weemoed schrijft met loden letters
maar onvermoeibaar groeit verstaan.
Ons hart wil schoonheid drinken, zich
laven aan het licht en laten gaan.…
Je Ogen
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 489 Mevrouw, ik zie jouw ogen
Zo bloeddoorlopen
Dat zelfs het breken van de hemel
Boven onze hoofden
Een rozenregen is
Mevrouw, ik zie mezelf
In de glans van je traan
Staart een kind naar mijn blik
Ziet de verbazing als ik schrik
En sluit schichtig zijn ogen
Mevrouw, kijk naar mij
Achter de droefheid, het verraad
En de schijn…
O vrouwe
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.098 Wie ben je toch
Jij kroonjuweel,
bloeiende rozentuin,
koningin van mijn dromen,
getogen
in het land van Breughel,
van milde regen,
zoete tranen
die vallen
over mijn droefheid
Maar ach,
misschien is liefde
niet meer dan dat :
een vrouw
die in een willekeurig treinstation
uit een wagon stapt,
enkele seconden lang schittert
en dan opgaat…
de Nacht
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 430 Maar al zal aan al die nachten ook een eind zijn,
de dag kent dan droefheid of zal juist uit vreugde bestaan.…
Triest
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 779 achter de geslotenheid van je gezicht
ik durf het niet te vragen
wat je nu precies hebt gezegd
ook al verstond ik je niet zo goed
ik verloochen niets
maar ik heb geleerd dat
stenen en sterren niet opdringen
en bloemen stil zijn
de wind blaast mijn verlegenheid wel weg
ik geef je een knuffel en een zoen
dat blijkt voldoende om even
de droefheid…
Begin van wereldvrede
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 142 Gedoken bij de ingang
zat je daar ontheemd
je ogen schichtig bang
je was anders en vreemd
van grote schoonheid
waren je amandelogen
gevuld met droefheid
vroegen ze mededogen
verdreven uit je warme land
verstootte men jou ook hier
sta je ook nu aan de kant
voel je je als opgejaagd dier
kom geef mij je hand
en daarmee je vertrouwen…
Lucretia
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 79 peilloze droefheid
gevangen in haar ogen
de diep intense blik
in een gestold moment
het bebloede
gescheurde gewaad
de eenzaamheid die
opkruipt uit haar hart
haar loodgrijze gemoed
wendt zich af
van de wrede wereld
de lucht kleurt rood
Meester, je zeggingskracht
opent haar verleden
je redt haar van verlies
en vergetelheid
het…
Tijdelijk Bestaan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 86 De dichter-schrijver heeft geleden
-Dat heeft hij mij destijds verteld-
Aan leven, hoe dat werd gespeld
Hij had zich zichtbaar moegestreden
Vaak ben ik, mede om die reden
Per spoortrein naar hem toegesneld
Heb hem getroost, stond dan versteld
Zag droefheid alweer binnentreden
Want niet in staat een woord te spreken
Trok hij zich maandenlang…
bange nachten
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.009 de maan het venster
vlijde zijn tranen op ‘t mij lege bed
ik was de droom (die mij gejaagd) ontvlucht
toen ‘t kaarslicht na een lange tijd uitdoofde
was ook de maan zijn weg gegaan
probeerde ik alsnog de slaap te vinden
te zwaar bleken de stenen op het koude laken
met naast hen scherven van de dode droom
en ik omhulde mij met kleed van droefheid…
Danse macabre
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 119 de mens zwoegt hangend aan
de touwen van de tijd
in hulpeloos verwarren
zijn vruchteloze strijd
gevangen in het taaie web
wordt hemel slechts tot aarde
geboeid het diep verlangen
verkwanseld dat van waarde
als in een danse macabre
in het theater van de dood
jaagt hij die eens een god was
dat na wat god verbood
vol droefheid slaat…
Dementie
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 193 Ze zijn nog steeds zoals ook wij
al is er droefheid, onmacht, dwalen,
ze willen zo hun zijn verhalen
al klinken woorden niet meer vrij.…
Wij dragen 't zijn
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 261 Wij dragen ’t zijn in broze vaten,
want wie we zijn, we weten ’t niet.
We kunnen enkel achterlaten
wat iemand niet met ogen ziet:
de liefde die we ooit eens gaven,
de dankbaarheid om ’t levenslicht,
de vreugd van iemand die we laven,
de woorden van een klein gedicht,
want of we ooit hier echt beminden,
heel zeker weten we dit niet,
we…
Maria Lichtmis -Voorzegging van Simeon.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.324 Maar ook uw eigen ziel zal pijn
en droefheid, leed, gegeven zijn.
Het lijden dat uw Zoon straks wacht
verduistert licht tot donk're nacht.
Uit het oratorium Mater Dolorosa, bij gelegenheid van
de 350ste verjaardag van de oprichting
van de Broederschap van O.-L.-Vrouw van VII weeën
in Peer, 1997.…
Bij het heengaan van Iny Driessen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 336 Je was vol moed en enthousiasme,
vervuld van hoop en ging zo door;
Al wist je dat je zou verliezen,
je bleef vol vuur en ging ervoor.
Nu zijn de dagen vol van stilte,
de bloemen zwijgen, zingen niet,
maar velen vinden in jouw voorbeeld
weer kracht, te midden van verdriet.
Bedankt voor wie je was voor velen,
leef nu maar verder, in het…
Naast me
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 618 Je zegt dat de rozen van
vandaag zijn uitgebloeid,
dat de herfst loopt te wenen
in de schaduw van je lijf
Je zegt dat de stilte nader is
dan de troost in mijn armen,
dat mijn adem muren bouwt
tussen verdonkerde dromen
maar als ik nu zeg dat
morgen weer zal komen,
dat droefheid en intens
gelukkig zijn samen horen
maar als ik nu vraag…
Dagtrip
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 383 Een droefheid waarvan ogen schreien.…
zware dagen...
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 1.040 zware dagen
van droefheid
en gemis
verdriet om
degene die
er niet meer is
zware dagen
waar geen einde
aan lijkt te komen...
en jij die terugdenkt
al je nare
dromen...
ik neem je hand
en zal er altijd
voor je zijn
wil je troosten
je helpen met
al die pijn...…
Doorheen de grijze wolken
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 927 Maar och, je treurt toch niet om wat nog komen kan,
maar evengoed verdwijnen als de sneeuw bij zon;
je kijkt toch verder, waar het al begon
en weet toch ook dat droefheid nu en dan
eenieders deel is in dit korte leven
maar dat er steeds nog zoveel schoonheid is gebleven.…
Monoloog
netgedicht
5.0 met 10 stemmen 418 vreemde droefheid
bouwt muren
rond woorden
en steeds vaker
ben ik de schaduw
van iedere dag
onder bomen
en wolken
dicht gewaaid
krom ik mijn handen
rond het eenzame lied
over druppeldiepe
stenen en
rauwe monden
schuurt het zand
de hese zinnen
van vogels die
ik niet herken maar
stroomafwaarts huilen
achter de schaduw…
Sentimentele poëzij II
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.749 Diep in droefheid neergezeten,
Schrei ik om de dood en ’t graf, -
Kom, Katrijn, de kamer vegen!
En veeg ook mijn tranen af!
Scheiden is niet uit te houên
Lachjens, lustjens gaan dan heen, -
Als Katrijn met Mei gaat trouwen,
Ach, dan blijf ik gans alleen!…