Alle inzendingen over dromen/verlangen

gedachten stilde De energie in mij gaat verloren In wanhoop vindt dat zijn kracht Mijn laatste hoop gezonken Enige redding is het gevoel te smoren Ookal wordt de pijn niet verzacht Bitterzoet is wat wordt gedronken Mijn verstand bevlogen door gevoel Al dat mijn hart kan verdragen Blijkt duidelijk te zijn gevangen In een ongrijpbaar verlangen…

ze reiken strak omhoog de torens van verlangen maar in hun fundamenten nestelen de slangen naast wierook pracht en praal buigt deemoed schouders in gezangen sluw strijden serpenten om macht in de gewijde stilte van de wandelgangen…

gedachten stilden De energie in mij gaat verloren In wanhoop vindt dat zijn kracht Mijn laatste hoop gezonken Enige redding is het gevoel te smoren Ook al wordt de pijn niet verzacht Bitterzoet is wat wordt gedronken Mijn verstand bevlogen door gevoel Al dat mijn hart kan verdragen Blijkt duidelijk te zijn gevangen In een ongrijpbaar verlangen…

Woonde ik maar in een oud huis zonder opsmuk met gammele kasten, bedden, ramen en kieren, waar soms muizen door kwamen maar ook de zoete geur, van vergeten geluk Nee het is nieuwbouw waar ik in woon strakke hoeken, tafels, wanden alles volgens een uitgemeten patroon ik kan er mijn hart niet aan verpanden Doe mij een pittoreske boerderij…

hoe dikwijls zocht ik niet vergeefs naar klank en kleur maar vond ik slechts verkeerde woorden hadden wij maar fado in ons land dan kon ik mijn gevoel vertolken en schrijven over donkere wolken van opklaring en zonneschijn maar calvinisten zoals wij kiezen uit de grijze brij die in de pappot staat te gisten bij toeval tref ik soms…

Paarden in galop trekken mij niet van je weg wild van verlangen.…

Brandend verlangen en toch ervoor blijven gaan ondanks de vlammen.…

Er ontspruit een stil verlangen vanuit de diepte waar jij mij raakt het gevoel waarmee ik word behangen is puur intens in schoonheid naakt Jouw zijde zachte huidige moment klopt in mijn hart zo liefdevol en warm het is iets wat ik lang niet heb gekend dit fijn signaal geeft licht alarm Mijn spiegelbeeld in helder water kijkt verlangend…

Verlangen is is een hunkering naar 't nieuwe een ontdekking, een schepping, knop die barst, blad worden wil, zwellend zaad dat ontkiemt een bloem die haar hoofdje laat zien, een noodzaak naar warmte en licht een gemoed, zoekend naar woorden die gelezen willen zijn of gehoord?…

Hij zit voor zich uit te staren zoals iedere dag hij verlangt naar het heden al jaren.…

vanwaar de maan haar stralen zendt blikt mijn oog omhoog milde prikkels ik ontvang ze met een open hand breng ze op het land naar een mooie bloem die de vlinder boezemt daar waar de zon de aarde raakt spreekt het verlangen blijven woorden op mijn lippen hangen ik zal ze bewaren eens misschien zal mijn adem ze spellen…

Schemeravonden met gloeiende zonsondergang verlangen naar twinkelende lichtjes, gouden kerstbomen met pakjes en lintjes spelende kinderen, warme glühwein en chocolademelk Boekenruilkastje aan de muur, afwachtende voorbijgangers niet wetende wat ze hiermee aan moeten ... toch even kijken? of is dit een te intiem gebaar?…

nu ik er secuur naar tuur met de ogen van Hans Aarsman zie ik werkelijk zoveel meer geleefd geluk door tijd geschreven als het dichterlijk gegeven kijk ik met een groot verlangen naar wat de lens hier heeft gevangen…

Wat ik verlang? Niet meer de wilde weelde, De woede, die naar donkre daden drijft, Slechts dat mijn ziel, die zoveel goed verspeelde, Na zoveel kwaad in vroomheid vreedzaam blijft. Wat ik verlang?…

Ik wou, ik wou dat het al morgen was, want morgen ben ik jarig. Ik ben zo blij, zo blij dat vandaag nog steeds vandaag is, want nu ben ik de hele dag nog jarig. Ik wou ik wou dat het nog gister was want nu ben ik nog lang niet jarig.…

het regent en het waait en ik verlang naar sneeuw die kleine vlokjes die hopelijk binnenkort op de neus terecht komen van mijn kleindochter voor het eerst sneeuwvlokken op je neus en ik die wat aanmodder niet eens de sneeuwvlokken voel op m'n eigen neus maar sneeuw val !!…

haar gelaat gloeit rood de handen voelen warm gezicht iets naar hem opgeheven glinsterende ogen en een licht geopende mond, haar rug gestrekt tegen een dikke boom het verlangen naar hem is zo intens en groot…

Verloren van paden, in het wild verdwalen, wil ik overleven, terug naar simpel zijn. Waar wildernis zich oneindig laat herhalen, mij kokhalzend opslokt, en ik gulzig verdwijn. Betreden wil ik, die eindigheid der dagen, het kloppend voelen, weten van de essentie. Martel mij barbaars, tot ik ruwheid kan dragen, murw getemd, tot de kern van existentie…

Brandend verlangen omringt in het blauwe uur straalt de ster eeuwig.…

, zonder dwang, Het verlangen blijft…

Postzegels, schilderijen of sigarenbandjes; niets is te dol voor het blussen van de binnenbrandjes bij de verzamelaar in zijn verlangen om compleet te zijn. Ze allen op een rijtje te hebben ten koste van heel veel pijn. Een mens denkt in soorten en maten; tracht iets van zichzelf achterlaten.…

Hevig verlangen naar iets voor jullie beide eens mens dat welkom is een kind aan jullie zijde Allang gehoopt iets wonderlijks, zo klein zo uitzonderlijk, zo fijn zo speciaal, wat zullen jullie gelukkig zijn Samen liefde voor de kleine samen leven met het kind samen er voor zijn samen als het problemen ondervindt Het is meer dan welkom…

Zink neer, o grens, die nog ons scheidt Van ’t Eeuwige, met smart verbeid! o Tijd, versnel uw gangen, Rol weg uw dicht, uw breed gordijn, En laat ons oog de zonneschijn Der Eeuwigheid ontvangen! Wij stappen met versnelde voet Op 't licht af van een hoger gloed. ’t Gebrekkige, dat ons omgeeft, Zo lang wij zijn aan 't stof verkleefd,…

Gelukkig mag ik weer bij je komen. Een hand reiken of omhelzen en knuffelen mag nog steeds niet. Het is wel fantastisch, dat ik je weer van dichtbij mag zien. Mooi is het dat het langzamerhand de goede kant weer op gaat. Vele mensen hebben het bezoek en liefde heel erg gemist. De coronatijd heeft ons allen diep geraakt.…

Mensen, die de wereld onleefbaar maken, verlangen naar de ruimte. Biologen en dichters, weten nu al bijna zeker, dat dat niet verstandig is.…

Niet langer dicteren de witregels de stille heimwee in mijn liefdeshart er is een boekenlandschap opengegaan van dansende zinnen over zinvol beminnen en ik vind mijn ziel niet langer in duisternis maar in fris daadkrachtig opnieuw beginnen want hij is gekomen, boodschap over mijn glimlach vreugde van de twinkelingen in mijn ogen nooit meer…

ik zoek de toets die mijn woorden licht beroert zonder haast de woorden vanzelf licht en stil laat staan het zware hart in het harde hoofd lichtjaren verwijderd van mijn verlangen…

In een rooswolk van verlangen zweefde een engel door mijn leven 'k mocht hem liefdevol ontvangen beschermen zou hij al mijn aardse wegen. Hij hielp mij d' eerste bloemen plukken aan de randen van de grachten en al wat in mijn leven niet wou lukken ging hij met lief - zijn veel verzachten.…

voel jij het ook die tinteling dat feestelijke gevoel die herinnering de verfrissende verkoelende vlokken die je vol optimisme naar buiten lokken sneeuw beschermend rond je te voelen in smeltend ijs je woede koelen witte kristallen uit je knuisten eten het gloeiende gezicht in de zon doen weten met vriendjes spontaan 'sleetje delen' ravotten…

Versluierd in saffierblauwe zijde dwalend in schijnsel van halve maan spelen broze vingers met licht rapen droomgedachten bij elkaar Een stilzwijgend eeuwig verlangen brandt diep binnenin haar getergde ziel Zilveren tranen verdwijnen in het maanmeer dat al haar geheimen kent Zij knielt in dit stil gevallen landschap strooit rozenblaadjes…