Alle inzendingen over dromen OR kind

ze waren aanwezig, meer in aantal dan het gezwam van onderling bakkeleien wie nu de mooiste kleuren droeg of het groenste blad ja, de viooltjes spraken vannacht de huiskamer vol met eennachts spreuken en onderlinge verwensingen anderzijds werden ze aan schouder gedragen en van snaar tot snaar ontheven van een spectaculair melodieus ontheven…

Mijn dochter in Enschede, houdt heel veel van de zee. Op elfhoog in haar torenflat, voelt ze zich tevree, als op de golven van de zee. Maar eens per jaar, dan gaat ze echt. “Ze waait dan uit, “ zoals ze zegt. De haren in de harde wind, de voeten in het zand, lekker samen naar het strand. En is ze weer thuis in Enschede, dan droomt ze…

Daar ligt dat jochie, aangespoeld, Dood en eenzaam. Dat was toch niet zo bedoeld Toen zijn moeder hem in zijn armen nam en hij als baby op de wereld kwam?…

O kinderen van mijn dromen, O bloemkens van mijn tuin, Wat buigt ge droef en lome Uw tengere kopkens schuin. Ge waart zo fris te voren Als klokskens van de mei, O lievekes, geboren Uit droom en mijmerij. En 'k heb u, stil-bewogen, Gevoed, bij nacht en dag, Met regen van mijn ogen, Met zonne van mijn lach.…

Bruine ogen in donker gezicht aanschouwen het licht van verboden dagen brengen gedachten van mijlenver voorbij de morgenster waar horizon verdwijnt jouw oude ziel deelt mijn tijd leven in vrijheid het zwarte land jij laat mij een leven zien kleine Nizal toont mij de zon in verborgen dromen…

De vervaarlijk krakende barsten in mijn gemoed, door een portie amoureuze treurnis, niet eens geprobeerd om de juiste weg te kiezen. Mijn troost is onderkoeld, bijna bevroren. De brakke cocktail van hormonen, tranen en zweet, geserveerd door aanstellerige meiden. Ik zit gevangen in een deinende massa. Mijn ergste nachtmerrie heeft mij verwrongen…

Ik weet niet wat ik jou zou zeggen, als je hier bij mij zou zijn. Ik denk wel dat er tranen drupten, omdat ik blij, zo blij zou zijn. Het is natuurlijk dwaas, om zo te denken. Mijn fantasie gaat dikwijls met mij op de loop. Het verlangen naar jouw blauwe ogen, vervult mij telkens weer met stille hoop. Een mens moet blijven hopen, op zich…

Dromende zee Als ik droom is de wereld mooier dan ik in realiteit beleef droom de mensheid waardiger dan ik die ervaar daar leef ik vele jaren mee die twee samen droomde ik als een wonder van groei en liefde die droom droomde ik als druppel van mijn zijn vloeiend in een oeverloze zee * Anneke Bakker…

Ik zie mijzelf als kind… al hollend. Roepende: “Ik kom eraan.” Zo duidelijk versta ik haar. Niet alleen de beelden zie ik dan, maar ook het geluid is opgeslagen. Haar stem, zoals ze vroeger riep. Dat ik dát uit mijn herinnering putten kan. Want ik ging wel eens zwerven, ver weg bij haar vandaan.…

Teleurgesteld blijf ik maar hopen… Wat is die droom raar afgelopen.…

Ik droomde mezelf een droom en zag dat kind wat ik ooit was, een kind op weg op dat veld van liefde. Ik versloeg de draak ermee en dankte het kind, wat in mijn droom terugkeerde naar huis.…

nooit kuste de zon zo innig de aarde nooit deed de wind zo'n verrukkelijke vondst- blijk van liefde droom die uitkwam kind weergaloos kind…

Kind speel met zon en wind en laat de zee door je heen stromen weef van liefde je dromen Kind wees als de zon die aldoor straalt in de dag in de nacht…

Beschaamd om de onvoltooide dromen ben ik het kind dat geen schuld kent alleen de warmte van een hart…

Ik heb een droom dat een mooi meisje dat gezond is niet meer eten wil Ik heb een droom dat een knappe jongen alleen nog maar droomt over wraak op zijn klasgenoten Ik heb een droom dat een taxichauffeur zijn klant waar hij zo op wachtte doodslaat, dat een moeder haar gebaarde kind waar zij zo naar hunkerde eigenhandig vermoordt…

Zij die twee gezonde Kind'ren het levenslicht Liet zien en ze in liefde Heeft grootgebracht moet Nu de dood haar langzaam In bezit neemt constateren Dat alleen de dochter nog Om haar geeft - haar zoon Heeft al vijf jaar niet Meer van zich laten horen En hoe dierbaar de kind'ren Voor haar zijn blijkt wel Als ze na uren diepe…

Waarom is het zo moeilijk om uit te leggen, hoe leeg mijn leven zonder kinderen is?…

Dicht tegen mij aan slaap je zoete dromen een glimlach die over serene wangen glijdt rust maar even, kind van mijn kind, in het land van ontastbare vormen waar óóit jouw leven begon…

een droom neemt haar mee naar het jonge kind dat ze weer is ze ziet het bloed in de sneeuw hoe soldaten haar kalfje doden voelt hoe moeder haar omhelst de oude vrouw huilt als het ontroostbare kind dat ze eens was…

Mijn kind, wat ik graag wil is, dat je opgetogen mijn wereld in zult komen, zodat je niet meer hoeft te dromen, maar werkelijk kunt beleven.…

Laat ik eens gek doen Lekker gek doen En iets doen Wat alleen doeners durven doen Ze zijn ook dromers, durvers, doorzetters, douwers, Ook wel drammers, maar vooral doeners En is er een aanleiding? Ja er is een aanleiding! De 1500ste digitale schrijverij van Jan Jacob Krediet van den Bos is openbaar 'De Taalalliantie van ons Koninkrijk…

Sterren fonkelen prachtig De wind waait nu machtig Aan het einde van die bewegingen Verschijnt De Maan – “Nu moeten dromen komen” – zegt die, Slaap lekker, Kind.…

het praten kwam later jaren na het lopen op wankele beentjes die dag nadat jij me droeg op schouders van liefde aarzelende woordjes om jou te roemen man van mijn wereld toen nog vol ontroering in een wereld vol liefde droeg jij een kind op wolken dromen voorbij de horizon fier en trots die lach bij elke vertederende blik geschonken…

Vannacht kwam ik mijn ouders tegen, twee bleke schimmen die naar elkaar toe negen in het witte licht van een lantaarn. Aan hun geluk te zien kon ik nog niet geboren zijn. Ze waren jong en heel verliefd. Een groot verdriet bedroefde mij omdat ik wist hoe het zou verdergaan. Zij schaterde om iets dat hij haar toegefluisterd had. Hij lachte…

ik heb met jou de vlucht genomen hebben er eindelijk voor gekozen te gaan voor onze dromen te lang zijn wij nog kind gebleven vertelden anderen hoe wij moesten leven op het uit gestippelde pad wij kenden elkaar spraken al snel dezelfde taal hadden eigen wijze ideeën over het allerhande van de wereld en omstreken wij zijn…

Stilletjes lig je daar, je bent wel wakker doch, je staart maar De zon schijnt op je gezichtje zo mooi, mijn kind....…

Lachend kom je op me afgerend valt in mijn wijd gespreide armen schaterend laat jij je verwarmen met kleine kusjes wordt je verwend Mollige handjes bollen mijn wangen ik knuffel je wiegend tegen me aan streel je haren voor da’k je laat gaan en plagend naroep: "ik ga je vangen!" Ogen zoeken dwalend de vlugge rakker die dribbelend…

er zwemt een orka rondjes in zijn woelig bad het water spat druppels op de tegelvloer her en der zijn moeder wil het niet geloven haar vermogen is verdwenen met de jaren is de associatie blijven hangen ergens aan de bron van haar ontstaan ze heeft haar zoontje wél gered, aan één arm uit het water, in de handdoek…

Zo laat laakt de zon het droom verwelken kinderstemmen, voldoende geroezemoes en groentesoep gesmokkeld met twijfel het schip gevoelens vaart nu het innerlijk kind langs de herfstbomen naar novemberhaven waar tussen roeiboten, een vreemde visarend groene ogen in droom bewonderd falen in het zadel van de cowboy in de wind onder wolken, zon…

De sloot die achter ons huis meanderde noemden wij een rivier de schepen die daarop voeren waren stalen rossen, in werkelijkheid van papier zo konden we fantaseren dag in, dag uit en het kon ons niet deren wat anderen ervan dachten wij waren gelukkig met onze rivier die zeker eindigde in de zee, daarvan hadden zij geen enkel idee.…