Alle inzendingen over droom OR klok

ga niet weg nu de klok de tijd in stukken slaat niet weggaan nu de nacht dode dromen ontvouwt ga niet weg nu de duisternis zijn eigen woning vond niet weggaan nu de feniks de ochtenddauw met de vuurdood bezegelt…

O, kindren, kindren, die nooit wezen zult, Omdat uw moeder alle warmte weerde, En liever ’t hart door eigen gloed verteerde, Dan u te dragen in een schoongeduld… Hoe heeft uw liefheid toch mijn droom vervuld, Als in de nacht de schimmen wederkeerden, Die daags ik uitdreef, naar ’t mijn wil begeerde, Maar die dan kwamen, klagend hoogmoed’s schuld…

Verslagen ontwaak ik, zwetend tussen droom en daad. En een illusie armer.…

Ik lig te woelen, ik wil het warme laken -- tot jouw lijf maken.…

Mijn grote eikenhouten klok tikt diepe barsten in de lucht laat stenen muren echo's kaatsen als een carillon op drift. Het is een oude houten klok maar zonder moeite stuurt hij tinnen benen los en vastberaden ritmisch in een cirkel rond.…

de klok een uur vooruit gezet het uur verdwenen in 't niets zo zou het eigenlijk ook met de pandemie moeten gaan laten verdwijnen in het niets doch als alles zó simpel was verdwenen alle zorgen en angsten in 't niets maar ik weet wel aan mijn dromen hebt u ook al niets…

De vriendschap zou hij dragen als een klok die hem zou vertellen wanneer dromen hem weer in de steek zouden laten en ik op hem zou mogen wachten en waken over wat nog steeds zijn eigen schaduw was.…

Draag me zacht: door al mijn leden Klopt het baemren van uw voet: Draagt me zacht: bij iedre schrede Drupt mijn klare, levend bloed. Draag me zacht: door de ijle landen Waait de nijd'ge wind zo koel; Of zijn 't al uw kille handen, Dood, die 'k om mijn slapen voel. Draag me zacht, gelijk een blanke Lampenvlam in woel'ge lucht,…

Een dronkaard heeft, om fraude aan te duiden, Besloten om de grote klok te luiden.…

de wijzer van de klok tikt de middernachtelijke uren, minuten en secondes weg langs de wijzerplaat drupt een traan naar benee de maan heeft een ironische grijns over slapen en waken en liefde en dromen in de nacht de wind fluistert het woelen en draaien van haar alleen ze is nog wakker…

in mijn droom vloeit tijd over mijn kussen het druppelt warm over de rand de klok wijst nog maar vier wijl het seconden lekt in de straling van vormen en in de cohesie van lichtgeraakt laat het zich langzaam uit mijn geheugen stromen terwijl mijn oog waakt en speurt in eeuwigheid van ruimte…

Ik wacht totdat de avond valt de dag voorbij is ik wacht totdat de nacht komt en ik wacht totdat in mijn dromen zelfs de goudvis lacht ik wacht wacht en wacht totdat de klok slaat in de laatste nacht en mij de laatste adem wacht.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

ik heb het oog van God gezien en was niet bang, o nee omdat ik heel misschien zou blijven leven heel lang ik heb het oog van God gezien en knipoogde terug het felle licht was niet verblind zodat ik altijd de weg naar huis terug zou vinden ik heb het oog van God gezien en rust kwam over mij er waren eng’len om mij heen mijn stemming…

doorgronde eenzaamheid verzamel mijn liefde in de herfst van mijn leven maar geef een ander ook wat te teren op de liefde die zo universeel hoort te zijn en haat niet meer dan een woord behoort te worden.…

sprakeloos loop ik eindeloos door de straten van nergens ik ben de weg kwijt wie helpt mij stomverbaasd kijk ik naar de eindeloze stille wegen die nietszeggend het asfalt niet verteren ik ben de weg kwijt wie helpt mij ineengeslagen kijk ik naar alles om mij heen stilte is de overheersing van het alleen zijn wie helpt…

Snel komt weer een nieuwe droom bovendrijven, iets met vier wielen zou je zeker beklijven. Na 2 jaar bijbaantjes en sparen wordt dat doel gehaald, en kan een tweedehands barrel sportwagen worden betaald. Nog nooit ben je in je leven zo trots geweest, als die wilt rijden is het een groots feest.…

Klokken tikken op het ritme van het kloppend hart, want het paradijs heeft geen verloren tijd als het hart al is veroverd. Dromen schijnen als de fluwelen maan die mij zachtjes stilt met deze nacht tot ik weer ben verwezen naar het leven van de verlangde nieuwe reis.…

Een leghen tokkelt snibbig na de paas: Bah, daags een flut-ei lozen, wat een baan! Ik voel me nooit kiplekker zonder haan In eigen buik ben ik toch zelf de baas? Ik snak naar kroost, een thuis (géén batterij!) Met toegewijde snoeshaan aan mijn zij…

En de klok een glimlach tekent die zwijgt. Van geluk dat niet voorbij gaat en steeds begint met een welkom van woorden en gedachten die een liefde wakker maken die niet meer om nieuwe dromen vraagt.…

In stilte van dromen zwemmen zwanen naar het liefdeseiland bij ’t spiegelmeer genot drijft op wolken, in maagdelijk wit onvergetelijk blijf je in de droomvakantie met je hart als ontvanger van het zonnespel schrijf je poëzie voor je gebruinde minnaar die in zijn korte broek nog even een brood haalt en op aardse voeten naar de klok kijkt.…

De klokken van ellende en dood, de klokken! Ze luien over de oude en grijze stede... De klokken luien!…

Wanneer we hoop vaarwel zeggen. Wanneer we troost laten gaan. Wanneer we leren zwijgen. Wanneer we voor de afgrond staan. Wanneer weerstand wordt gebroken. Wanneer opstandigheid vergaat. Pas dan, keert troost troostend terug, en heeft angst geen reden van bestaan.…

De kroeg in een kruk op Daar zit hij Aan zijn vinger een trouwring Op de bar naast zijn vuist een pils In de hoek klinkt een lied uit de jukebox Maar in zijn hoofd daar is het stil Klok klok klok weer een slok door zijn keel Niemand praat, niemand wil.…

verloren gaat mijn stem in deze koude wereld waar de damp van mijn adem tegen de spiegel aanslaat tranen wandelen rustig het pad der wangen af voordat het tikken van de klok mij vraagt of het wel goed met me gaat stilte fluistert in eenzame nachten waar zelfs jij in dromen verdwijnt…

Ik droom van een witte kerst met ijsbloemen op de ruiten gezellig in 't eigen warme nest en klokken die vredig luiden... Ik droom van een Kindje in de stal en herders die hun schapen hoeden zilveren sterrenlicht aan het heelal hemel en aarde die elkaar ontmoeten.…

Het is een grote strijd De strijd tegen een tikkende klok, Want de klok staat nooit stil Het leven heeft geen resetknop Waarmee je terug kunt in de tijd, Want het leven gaat gewoon door Als een hart niet meer klopt Als een klok die niet meer tikt Is de strijd tegen de klok Een verloren strijd, Want het leven heeft geen tijd Om stil…

Verblind door dromen gaat het échte leven in sneltreinvaart voorbij geen vertraging tijdig, echter tijdloos in gedachten spoort geen wissel verkeerd zelfs de klok tikt gelijk geloof, hoop en liefde wachten onvoorwaardelijk op het perron van de tijd geen spoor wordt gemist, ondanks geloof en hoop in oneindige liefde ....…

speels zweeft allerlei op warme lucht gesnapt door snelle vogels op hun vlucht zacht wiegt je lach madeliefjes op deze mooie lentedag je ogen dromen zomer in samen wordt het paradijs weer herontdekt dat groeit en bloeit uit moeder aarde er zijn geen klokken omgezet de schepping is voor ons in den beginne klaar gezet…