Alle inzendingen over duizende sterren

sterren van verre glanst jouw lach en dichterbij verwacht een lied te zingen voor een nieuwe dag dat mag ook, want ik heb toch ooit geweten hoe de uren hoger gingen dan wat nimmer stijgen mag…

zes maanden lang draagt hij me naar het land der verleiding hij geeft me de zon, de zomer vertelt me dat ik zijn alles ben gelijk sta aan duizend sterren mooier dan het mooiste lied woorden die me duizelig maken, mooi net als onze lichamen in de nacht vergeten ben ik wat ik geleerd heb over normen en waarden hij bouwt luchtkastelen…

zes maanden lang draagt hij me naar het land der verleiding hij geeft me de zon, de zomer vertelt me dat ik zijn alles ben gelijk sta aan duizend sterren mooier dan het mooiste lied woorden die me duizelig maken, mooi net als onze lichamen in de nacht vergeten ben ik wat ik geleerd heb over normen en waarden hij bouwt luchtkastelen…

Straks, in de rustige, heilige nacht Komen u duizenden sterren begroeten, Blinkend op 't hemelsblauw schild aan uw voeten, Buigen zich neer voor uw pracht!…

De velden dromen rustig, gehuld in witte vacht, en vlokken dansen lustig, als duizend sterren zacht. Ach stukje aard zo teder, al lijk je stil en dood, toch komt de lente weder, je draagt hem… in je schoot. Dan zal weer alles groeien, met nieuwe levenskracht, gaan duizend bloemen bloeien, en ver is dan de nacht.…

De nacht, met duizenden sterren, die wij bijna konden pakken, maar toch zover weg waren. Ma, jij was dit alles en nog zoveel meer.…

ik proef je nooit genoeg ik voel je nooit te lang er is iets in je armen waar ik altijd naar verlang je draagt me zonder moeite de zon zegt ons gedag duizend sterren stralen in je ogen en je lach je vult mijn hart met kussen we dansen in de nacht het gras aait onze voeten huid op huid zo zacht je handen strelen teder de droom, de…

dingen Duizend sterren in één nacht Ik had hier altijd op gewacht En ik vergat nooit wie jij was Het mooiste sprookje uit een boek waar ik de sterren nog in las En ik sliep met jou de nacht door Tot wij vogels konden horen En toen wist ik het heel zeker Sprookjes zijn steeds uitverkoren…

Vanuit een trage schoep van lentewinden staan de bomen slapend, gras groeit in bewogen vlagen, passie gloeit in kippenvel wat over water rent tot aan een grens waarin de oever zich herkent, tekening van passie op de huid met scherpe naalden van weleer in duizend sterren, gekleurde lampioenen waarin liefde hoort, waarover helden…

Nacht, die niets van deze wereld kent, noch de oorsprong van zichzelf, op de minnaars planeet, waar duizenden sterren bloeien, en zij zijn zich van geen één bewust, zelfs als de zon hoogst van de hemel naar hen, die beminnen, kijkt. Zon is niet echt en het daglicht is voor de onbeminde.…

Ik lanceer al mijn gedachten de ruimte in van duizend sterren en lichtjaren aan nieuwe dromen. Ik splijt van mij diepe duisternis.…

Met het laatste zonlicht ver achter de bomen verscholen versierden duizenden sterren delen van de lucht. Vergelijkbaar met de lapjes gele stof in de vorm van een ster op warme winterjassen. Vluchten had geen zin.…

, duizend sterren in haar pracht En wou vallen als een wens, voor één die op jou had gewacht En ik weet dat als wij opstaan, alle sterren zijn vergaan Dat het zeker wel een naam had, dat het zeker heeft bestaan Want jij bent te mooi geboren, zo uit Duizend-en-een-nacht Als een sprookje zonder einde, zoveel mooier dan gedacht…

die zelfs het eeuwige overstraalt met de gloed van duizenden sterren, die in onbestuurde val de wereld verlichten, waar jij en ik van werkelijkheid tot droom naast elkaar verblijven in de ruimte van de tijd waar de klokwijzers de maatstaf zijn van verderleven in gegronde harmonie en oorspronkelijkheid jij en ik tot ik en jij…

sterren nog geen teken onze voeten in de zandgrond onze handen verstrengeld in elkaar om nooit meer los te laten zie daar; een vallende ster, welke ervoor zorgt dat we in gedachten stilletjes praten maar ook dit moment onderhouden het onze memorie niet zal verlaten want het blijft voor altijd, als sterrenstof, behouden.…

De maan schijnt wonderhel, De maan maakt àlles wakker, De lucht is als een blauwe tent Met duizend sterren goudelend Boven de donkre akker.... Het hele leven was maar spel... O kom! laat mij niet wachten, Mijn ziel, mijn leven is voor U, Kom met mij mee,... ik geef het U... Kom mee... ik k á n niet wachten.…

Tekent de passie uit het bloed van oude zuilen, mozaïek over de grond gezaaid als duizend sterren, gekleurde lampionnen waarin de horizon voor liefde gloort, waarvoor de kampioenen streden, bijgezet in de adem van het verleden, gebalsemd in een lange zucht van zwijgen.…

sterren neem in jullie liefhebbende handen dit mirakel van jullie hartstocht sluit het in dankbare harten waar ook ik mijn thuis weet opdat ergens aan hemelse overkant ik blijvend getuige zijn mag van hoe groter zij groeiend zij mens voor mensen is…

sterren die nu zoveel groter schenen En ik zag ze tot mij dansen, tot zij in het zwart verdwenen Duizendvliegers aan de hemel die zo licht waren gegaan Een waterdrager viel er af, viel naar beneden, onverwacht Met een gezicht dat zij me gaf, zo ik haar adem had gegeven Langzaam spatte zij uiteen, mijn kus had haar uiteen gedreven Duizend vlinders…

De geuren leiden naar het universum, waar je kunt zweven op het licht van duizenden sterren. De magie is onweerstaanbaar. Je leven, je geluk zitten in een flesje gekroond met liefde, teder omhuld om in zachtheid te genieten. Je kunt dromen van verre oorden zonder tijdsgrens, een spel van het verleden, het nu en de toekomst.…

op een zwart velours duizenden diamanten sterren in de lucht…

Voor jou schrijf ik wel duizend verhaaltjes over bomen, bloemen en niet te vergeten de sterren, want daar zijn er ook wel duizend van in ieder geval meer dan ik ooit tellen kan.…

duizenden lichtjes sterren stralen in ogen een hemels geluk…

Duizend engelen hoor ik jouw naam zingen. Een smal pad van duizend wolken naar de hemel bouw ik . Twee vallende sterren als cadeau voor je neem ik.…

Duizend dichters en nog geen VERS gesneden brood. Duizend dichters en nog geen RIJM op mijn ruiten. Duizend dichters geen gat GEDICHT in mijn regengoot. Duizend dichters en eindelijk een dicht-STUK.…

Een tuin uit duizend een waaier vol van bloemen rozen in de knop…

Nu valt het wel te rijmen hoe ongerijmd veel ook voelde mijn duizend maal dank voor wat jij in mij vervulde.…

Er staat aan de heldere hemel, een hele felle ster elke avond kijk ik, en met mij anderen evenwel ik denk dat bij mezelf, da's het lichtje van jou maar tegelijk denk ik: hoe kan dat nou? Want het hondje van de buren, wat ingeslapen is wordt door de buurtjes vreselijk gemist als ik 't mensje hoor, daar op 't balkon kijken we naar dezelfde ster…

duizend en meer gedoofde sterren geteld terwijl ik vergat vergat de maan te vertellen dat hij in mijn hart woont mij de hemel toont zonder iets te zeggen…

waar een kus onder de sterren liefde vereeuwigt de nacht haar glans verliest in jouw lach een belofte gehoord duizend wensen in verlangen reikt naar het licht van de maan zal de eeuwigheid verdwijnen in gesloten ogen jouw kus in de nacht sterren laten dromen…