Alle inzendingen over dus ging ze niet nee

Nee ik ga niet me je mee Ik blijf hier waar ik aan land ging.…

Nee, ik ga niet met je mee. Ik blijf hier, waar ik aan land ging…

Ben ik, niet goed genoeg meer voor je, merkte ik hoe goed je je gedroeg die keer naar me was duidelijk dat je niet meer vroeg naar mijn zeer door jou.…

'k Ben een beste nee-zegster al zeg 'k het zelf maar volhouden da'k nee zeg, dat gaat dus niet vanzelf! Ik kan makkelijk nee zeggen kost me geen moeite, o nee maar NEE volhouden uileggen? lukt me niet voor twee.…

Daar ging je dan de deur uit misschien dit keer voorgoed Mijn bed was nog heel warm gekreukt was het beddengoed De tijd zal moeten leren of ik je ooit nog zie. Binnen een week zeg je me wat het wordt en met wie Het afscheid was heftig veel heftiger dan ooit Sterren dansten voor mijn ogen dit voelde ik nog nooit.…

plots volgt zij de wereld in een blik van vrede ogen draaiend totdat ze troebel zag een kloppend hart voelbaar in haar stem trok het lichaam wit -hemeltje lief-…

Daar ging je, met je tas en je rugzak je baseballpet zoals altijd achterstevoren rook een uur in de wind naar aftershave ook al had je je weer niet geschoren. Het hoorde bij jou, die ruwe stoppels onverzorgd lijken, maar het toch niet zijn zwart leren jack, en natuurlijk een joint dit alles te zien maakt me zo klein.…

de toekomst komt haar niet meer toe ook die liefhebben ervaren met ongeloof de gemiste verwachting schreeuwende pijn bevriest het redelijk denken hoop daalt in de menselijke achting daar gaat zij nu op een onbekende weg heeft ons ongewild verlaten een ding kan ik zeggen niemand, nee niemand zal haar uit ons hart kunnen praten…

Geluk dat was je opa, zoals hij met een mand appelen in zijn knuisten uit de boomgaard tevoorschijn kwam. Zoals zijn bruine armen met de sterke aders uit de opgerolde mouwen van zijn overhemd staken. De dood mocht wel opletten als hij hem kwam halen, dat won hij nooit. Drie maanden later aan slangen en flessen, op het dekbed twee…

hmmmja, sil sa wêze myn poëzy befettet leafde foar lijen úteinlik wol dat op stjerren ta – mar God – ik libje sa het ging niet over … ik ben de vrouw met de gele sjaal het rode waaihaar de zwarte beetle-cabriolet ik heb mijn hoed en zonnebril afgezet kijk hooghartig rond het is hier wat kaal een wesp verzuipt in mijn…

Ging alles maar vanzelfsprekend Ging alles maar normaal Ging alles maar volgens het boekje Ging alles maar, zoals het gaan moet. Maar, het gaat nooit vanzelf Het gaat nooit normaal Al helemaal niet vanzelfsprekend En zeker niet volgens het boekje: Want wat zou dat saai worden.…

Aarz'lend tot stand Gekomen het verwijt Schuchter groeiproces Dat tot wasdom kwam Splijtend het commentaar Keer op keer - Tot op die dag - Toen ging het niet meer…

Hoe het ging Vroeg de Gedragstherapeut Aan de depressieve - Buiig, zei deze Die met dat ene Woord niets te Veel had gezegd…

toen je ging heb ik geen water achter je voeten gegooid zoals het hoort nu ik dag en nacht wacht op een teken van leven (hoewel ik het ook onzin vond) wenste ik dat ik het wel had gedaan oh, het maakt me bang mijn lief dat ik geen water heb gegooid achter je voeten omdat het een smeekbede is dat je behouden terug zou keren wat had…

Nu ging je ons voor in de dood, je kon niet meer, de dienst was voorbij, de zegen gedaan, het orgel jammerde nog wat na, terwijl de kerkgangers naar buiten liepen, schreeuwde ik voor de zoveelste keer: 'Hij is als de Heer, zijn leven is net zo waar!'.…

Futloos en totaal verschoond van zin zei ik nee: ik stap er niet in ‘k bleef thuis, ‘t waaide te hard binnen was ‘t warm. Toch wanneer ik de zon zie komen bedenk ik: ‘k kan wel boven blijven wonen maar een tripje buiten is niet te versmaden, ondanks de smog- \waarschuwing, me laten overhalen.…

je zegt gestaag aan mij te denken, of dat bij mij is aan jou is je vraag of valt het wel mee ik zeg 'ja en nee, want... dat valt niet tegen: al huis je in mijn hoofd het ging lichter wegen'…

Stemmen in zijn hoofd schrijen stil, verstomd chaos door wedloop geschapen heengang futiel, ondoordringbaar vermomd Reizend schrijvend stiltecentrum ijverig die ene klank verzoekend vangt hij essentie in een woord Ergens weerklinkt de finale versie romantisch en lyrisch vertaald stervensver weg op een hemelse wolk Vakkundigheid? Vergetelheid…

Er was nog niet geploegd er was nog niet gezaaid, het brein van de aarde was nog niet geboren en ging de zon onwetend onder in de seizoenen van het eerste jaar.…

Je hebt van die dagen, die wil geen mens meemaken, toch komen ze voor. Na vier dagen ziekenhuis denkt de een: ze is dood, na vier dagen afwezig zijn denkt men: ze is gestopt, na vier dagen denkt men: ze " doet het niet meer" maar: ik ben er wel, ik WAS er niet en ben er nu voor eventjes. Dus de beste weg om iedereen even te laten weten…

Nee ik ben je niet vergeten zat niet om woorden verlegen, nee opgeslokt door de tijd om te zorgen maakte dat mijn zinnen stil vielen wel heb ik je opgezocht nog altijd vlinder jij door mijn gedachten ik beeld me in hoe je nu in het leven zou hebben gestaan als tijd je een boeket aan mogelijkheden had voorgehouden waaruit jij kracht…

Nee, het valt niet mee, opnieuw beginnen Ik ben zo leeg, zo dood van binnen Hoe je het ook wendt of keert, het zal toch nooit meer hetzelfde zijn…

Nee en ja er is altijd meer dan één keus En voor je iets doet (of laat) kun je altijd tot basta tellen.…

Nee Ik zoek je toch niet op Hoezo dan zoek je mij op Ik drink geen koffie Dus die staat niet voor je klaar Nee Meestal wanneer ik op bezoek kom Breng ik een bosje bloemen Of kom ik met iets lekkers Maar jij geeft niet zo'n gebaar Nee Je komt Meestal onverwachts Je brengt al je zorgen en je ongeluk Blijft nooit al te lang…

nietjes maken vast en zeker geen enkele kans op een geldprijs…

Nee, dat wil ik niet. Ja, dat wil ik wel. Misschien wil ik dat niet. Misschien wil ik dat wel. Maar... Nee, dat wil ik niet. Of ja, wil ik dat wel? Weet je wat? Ik denk er morgen verder over na.…

ik kijk je aan maar je ziet me niet. je kijkt zonder te zien. ik praat tegen je maar je hoort me niet. je luistert zonder te horen. je praat tegen me, maar het is stil. je praat zonder woorden.…

Er is geen mens blij met het antwoord: NEE, maar degene die het woord moet uitspreken, zit er dan ook 't meeste mee!…

alsof twee maanden twee dagen zijn maken woorden hetgeen we waren klein alsof we weer zouden worden zoals we waren alsof we twee uur geleden begonnen zijn…

toch mis ik liefdevolle handen kroelend door mijn haar nee, ik zeg niet die van jou de warmte van een heerlijk lijf verstrengeld met 't mijne nee, ik verval niet in herhaling wat rest is 'n vage glimlach dobberend in 'n immense leegte…