Alle inzendingen over dwergen

nog zie ik het glas geblazen in elke vorm waterdicht en zondoorlatend spelenderwijs met je vinger dirigeren, de muziek beheersen zonder klank of stem nu krijt de zon dwergen op de straat, het zoet van smaak is niet meer proefde ik nog maar het bitter dan was mijn hart in evenwicht en dichtte ik het leven naar mijn wens tijd lijkt verankerd…

Eenzaamheid had een te diepe wonde in zijn ziel geslagen verlaten in zijn droefheid baande hij zich een weg in het nachtwoud waar hij fantaseerde over erotische dwergen kabouters hielpen hem met het opruimen van zijn verpauperde uitgewoonde woning de huurschuld werd betaald door een stinkrijke mecenas die begon te kwijlen bij de neurotische…

een mens bleef verwilderd achter op een eiland in de ijstijd hoe overleef je dan tussen ratten en varanen kruip terug in de tijd word mensaap en val op vier handige voeten klim terug langs lianen de groeven van een bast langs rotswanden omhoog het bewijs ligt in een grot de schedel van een jonge dwerg zijn voorhoofd wijkt terug…

altijd staan Als ik door de koude staven Behoedzaam kijk of luister Is het daar zo stil en duister Alsof het leven ligt begraven Ander loof groeit achter ‘t ijzer En de wind blaast harder aan je hand Als je hem doorsteekt naar die kant Bovendien is het er grijzer Ik zie er nooit een mens of dier Al wordt de donkere tuin geharkt En die dwerg…

In café ~De Volle Borsten~ spreekt de dwerg als een titaan.…

uitgeholde hart dat veel te lang die onmacht voelde geteisterd slechts ingeslikte tranen dronk cirkelen gedachten rond in altijd weer het laatste beeld aan jou terwijl herinneringen kleven aan willen terugdraaien van de tijd het was een onbegonnen strijd oneerlijk ook en niet te winnen een krachtmeting tussen een reus en een te kleine dwerg…

Dat zijn dwergen! Vlooien springen over wolkenkrabbers. Ze heffen gewichten van vele tonnen. Ze trekken loodzware koetsen voort. Dat zijn de superharde feiten, die niemand heeft verzonnen. Toen vlooientheaters nog bestonden, ging het met de vlooienstand nog goed. Vlooiendirecteuren gaven ze te eten, met hun eigen mensenbloed!…

sprookjes hebben handen óm met je te spelen je te strelen en je mee te nemen door de tijd ze pakken je gedachten en naar keuze kun je met ze stappen als reuzen of je verbergen met de dwergen in een puntmuts en een baard, heel dicht bij de aard met een olijk klein gezicht zwaar van importantie en gewicht of kies je voor grootschalig…

Hij kerft in de schedel Als een verdwaalde dwerg Scheld ik naar de sterren Want zij kunnen zich niet wreken…

wij pulseerden wat zagen toe hoe zwarte gaten elkaar radicaal op aten wisten dat er nieuwe energie aan zat te komen ook wij hadden onze dromen een paradijselijk heelal met lange diepzwarte zwaartekrachtgolven die ons liefelijk bedolven ik voelde in de kern van mijn neutronen dat ook de rode dwerg dit ging overkomen wij spanden…

Rest bij mij de vraag, is er nog sprake van ontvoering als de ‘dief’ na een kloek besluit en lange vakantie die de dwerg zeker verdiende de politie er wijzer aan doet echte rovers op te sporen?…

wij zijn dwergen die aan het grootse appeleren wij banen ons een weg vanuit een stoel waar we onze dromen projecteren wij hinkelen achter op onze hoogtechnologische benen wijzend naar de buitenmenselijke einder vol epossen van vuurstenen tot androïden ooit bemannen wij de regenmakerlasers van op onze droomeilanden ons ozonrijk boven de…

waar hemelpaarden steigeren in purper van de ochtendzon zie ik jou komen uit krochten van de donkere nacht verkracht door volle maan liet jij je gaan waar dwergen en kobolden hun smidse laaiden zij meedogenloos jouw pure passie snaaiden toch maagdelijk in ochtendzon toon jij je vlies de hete hel is weer verdwenen en ook…

Berlijn, de sfeer kon domweg niet verhitter zijn, Lass uns dann einfach sagen: ‘angeschmorter’ En daar was Jaap, als in een jongensboek had hij zijn eigen kanootje gefröbeld: een bakje, met een bankje slechts bemöbeld, het sprookje ging erin als jodenkoek Op één kwam Oostenrijk, op twee Der Heimat en derde werd het kleine Nederland De dwerg…

Uit de zee verrijzen vanzelf vage gestalten, trollen en dwergen lopen door het bos, terwijl kraaien, sommigen al 100 jaar oud, een plekje zoeken op het zachte mos.…

geef het maar toe – je rok heeft zeven vlekken en elke zoete kus proeft nog naar berg en dal, naar weide, woud naar lust en donkere plekken, naar nog zo veel en veel meer allerhande als dwerg en prins, die duw jij heel eenvoudig van het puntje van je troon, zo wit mijn vest ook is zingt warm daaronder blote huid tot hoon van wie mij spot…

Wat vroeger onze wildernis was de ruigte rond het rondje een oude kasseien weg met breed brakende bermen en aangrenzend moeras is nu een keurig landschapspark met grazende Hooglanders en wildroosters over gecultiveerde fietspaden door de onzinnige ruigte naar het zigeunerland van ademzucht tussen heksen en dwergen speelt de muziek van…

sapiens Anderen zeggen knul Sommigen zelfs lul Een leraar vond me dom Mijn vrouw vindt me lief Mijn chef een rare pief Een politicus zag me als rood Een griet vond me stom Bij de een ben ik briljant Bij de ander een dilettant Een nudist ziet me graag bloot Papa vindt me slim Volgens Sjors ben ik Sjim En Sjim noemt me Sjors Een dwerg…

Wij voelen ons dwergen kijkend naar de bergen heuvels van zorgen dalen vol ergernis onzekerheid op de achtergrond vergissingen in de morgenstond samen de afgrond inkijkend met een lus om onze nek angstig en bijna gek het springen is bijna aan de orde weg zijn uit en verlost zijn van alle ellende en onbegrip geen notering met stip…

De juf belooft de kleintjes gouden bergen Ze toont de potloden en het papier Maar daarmee maakt ze weinig goede sier Dan leest ze voor; een sprookje over dwergen Wanneer het bedtijd is, stopt ze hen toe De kleintjes slapen in met rode konen Juf zegt dat ze hier zullen blijven wonen Ze moeten flink zijn, ook al zijn ze moe En als ze lief…

Joost toont zijn kunst vol smaak bij keukenvuur, bereidt truffels voor burgers en dwergen, te gast na een heer Bommelavontuur.…

Een oude vrouw zat voor een berg Zij weende om het verlies Een reus samengeperst tot dwerg Het schoonste laken leek nog vies Tranen van as vermengd met bloed In banen van was gedrenkt in een grijze vloed Langs haar papieren gezicht In trage stromen een weg zoekend Gaven blijk van haar leed, het doofde in haar ogen het licht De dag van vaarwel…

Strooi papavers als korrels der vermetelheid in het verblindend oog van de tijdloze muze Op het moment dat de draak zijn vuur verzengt en dwergen in hun smidse zonniger goud delven dansen onzichtbare elfen om de navel van de aarde en om alles wat van onschatbare waarde blijkt mag je opnieuw de hemelen bewonen de ongekroonde koning…

De benen van Rutger Kopland waren kleiner dan ik dacht, als van een dwerg, niet capabel genoeg om mij in te halen als ik hem een poets bak.…

Avondspraak maakte ruw leven draagbaar met verhalen van trollen en dwergen. Het geliefde fjorden- en woudenland heeft veel kunst, uit huislijke vlijt geboren: hout en wol, betoverd door rustige hand, mogen heel de wereld blijven bekoren. Denkende ogen worden overmand: eerbied zal steeds als het poollicht gloren!…

Zijn we in staat de bergen te beklimmen wij dwergen, van het hogere verstand wij minusculen vol van hersenschimmen op eigen kracht omhoog de steile wand? Wie kan de pieken van de Geest trotseren wie temt de toppen van z'n Everest en wie weet ongeschonden terug te keren met glimmend zilver uit het Drakennest?…

die van origami een kind kon maken het huilde bij het afscheid nemen wij hadden echter een dochter Om mee te leven, op te voeden edoch zij kwam in de gevangenis terecht waar wij haar lange brieven schreven, want zij had nog een heel leven voor de boeg om ons grootouders te maken het bestendigen van de familielijn Wij lachten om rode dwergen…

Je stelt jezelf een doel en laat de boel maar lekker waaien, zweeft zonder gewicht als engel, met de wind in je gezicht, genietend van het hemelse gevoel In Laagland steekt maar één Konijnenberg met kop en schouders boven ’t maaiveld uit, alwaar je hoogstens op een drempel stuit, want zelfs het Vaalserbergje is een dwerg The eagle’s landed…

Beklim nu ras mijn toverbergen Leef goed en vrees geen kerk of vorst Wees een reus onder de dwergen en kom je laven aan mijn schamele borst.…

Wanneer zij op haar voetstuk zich verheft, kracht, aan zijn spijt ontleend, haar schouders schraagt en hij - van schuld vervulde dwerg - vergeving vraagt voor wat zijn hand haar aangedaan heeft treft hem van haar stalen mond het snijdend spreken. Hij voelt van zijn geduld de vliezen breken en steekt zijn mes ver in haar trotse rug.…