Alle inzendingen over echo's

's zijn verstild ik rook wierook als een lang verdwenen geur de zon scheen kleur in gebrandschilderde ramen van broeders zonder namen je wijdde met met water in stilte zonder prater heden is hier eeuwigheid want gisteren en morgen gebeuren in een andere tijd…

Over het grauwe golvend bergland joegen De angstig zwangre wolke' hun nacht, - de wilde Donder loeide - en de doffe echo's rilden, Tot zij hun roffel uit alle rotsen sloegen.…

De drumband hoempapaat de harmonie En ook de harmonie - hun evenknie - Blaast met de tuba's echo's in de bergen Heeft zij er eigenlijk het oog goed in?…

Moe evenwichteling, Kroop uit tricot mijn vergeefs len'ge geest, Zoals naar 't donker kruipt een oud, ziek beest, Naar druipsteengrot van koele herinnering: Vol echo's was 't, metalen tinkeling; En wat ik hoopte als jongen, daar herrees 't, Zodat 'k vergat, wat 't leven was geweest En zijn zou, als 'k weer naar de wereld ging; Weer…

En 'k dacht bij de angst van triomfante Moren Voor de echo's, spokend om ivoren horen: 'Had 'k toen geleefd, en was 'k zo doodgegaan!'…

woorden schreeuwen stilte ogen die geen blikken geven echo's dwalen rond, kaatsen tot herhaling gaat vervagen glimmend spoken schaduwen langs licht, raken aan het ronde zicht onder de lantaarnpalen dat regen vangt in striemend dalen muren kijken uit de hoogte neer met grauwe steen van lang geleden donkere ramen weten weer hun binnenkant…

" Komt herwaarts, gij die treurt, omdat gij hebt bemind: De liefde sterft voor u, en leeft voor u, onsterflijk ------------------ Echo's (1900)…

Vanuit het dal van mijn verscheurde wezen ver van het stralend licht van zon en maan schreeuwt iedere vezel van mijn geteisterd lichaam vol van vertwijfeling nog steeds jouw naam Dwars door de zwarte golven van het duister langs akkoorden van verlatenheid en pijn hoor ik geleid door echo's van verlangen jouw stem als steeds terugkerend…

's van jouw zwijgend voorbijgaan.…

Een holle stem met 7 echo's zou zich door onze dromen mengen. De zondvloed is een schrikbeeld een pittig hapje Mmmm watertanden bij een fatale afloop de mooie dood aan flarden lachen Nog even dan. Snauwen wordt een verademing O Toeval, kruip terug in uw bed. Daag me niet ... Jaag me niet uit mijn wieg.…

leegte zonder woorden een nette glimlach, stevig geplakt over niets altijd maar de schijn ophoudend het gaat goed met ons hoor… er wonen geen kinderen meer in deze buurt ze zijn allang weg, geen geroep of schaterlach tuinen bloeien daarentegen eindelijk volop de schommels werden verwijderd als je goed luistert in de avond hoor je de echo…

's makend in het hoofd Telkens bij het zien van jou stokt de tijd, houdt de adem in om proestend op te duiken ijsvogels te zien overvliegen Jou vasthouden, want jij bent als ik, voortdurend stiller onbelaster en licht geworden…

de bliksem sloeg en van de bergen dreunde het naar zee, met echo's naar de sterren en de sneeuw en door de bloemen drong het in de grond: - 'hij, die voor jaren in ons midden stond en afscheid nam om in de taal der mensen, juichend en kermend, niets dan het verhaal te zingen van het geluk, hij keert terug, hij is al doorgedrongen in aarde…

Achter brede blinde poort Kruisen eindeloze gangen en portalen Waar men tijdeloze tijden kan verdwalen Tussen echo's die men klaar vermoedt en nimmer hoort. Weet ook gij dat stille diepe huis Door welks schaduwige vree Voet zo licht en onvermoeibaar stijgt en daalt langs tree na tree?…

Moeten wij het doen zonder de geur en de zucht van de klucht, de spanning, de vibraties, de emoties in de zaal, de lach van het publiek en de echo's na de voorstelling, in foyer of op terras? Of sterft de expressie van het vrije woord en het levende gebaar een langzame dood? Quo usque tandem, hoe lang nog, Rutte?…

Maar onze strijd stuurt zijn echo's aan bergen en dalen! En roept hem weer, als het blaast tot de aanval, Als wij klimmen tot het licht op de bergen, Dan dreunt zijn gebeente van vreugde! En mijn ziel vecht met de voorsten - Maar hij is gestorven!…

Nu een ultramarijne hemel mild de stad sluiert zijn voetstap achterlaat in een nachtelijk gedicht vullen straten zich met het gemurmel der fonteinen en een manke tortelduif Het woekert, het wordt later dan verwacht als een gehaaste tred in echo ’s tegen de gevels ketst Zijn kraag bedekt zijn aangezicht Zijn handen vouwen stevig het auto…

varen te gaan naar tropische bossen op eilanden die voorbij roeiden in zwoele zomerwolken hun staanplaatsen zijn veroverd door vlegelachtig gras en ander opschietend gewas dat nietsontziend de opengetrokken graven verhult de jaarringen van de verwanten zijn ongeteld weggerold achter deinende kimmen gebroken komen hun stemmen terug zwakke echo…

Hebt gij de Winterreus gezien De koning van het Noord? Hij is zeer oud, en stijf en stram; Gestopen stapt hij voort. Bij klare dage, schijnt hij klein En duikt zich als een dwerg; Bij duistre nacht vertoont hij zich Veel hoger dan een berg. Wit, sneeuwwit is zijn lange baard, Zijn schedel kaal en bloot; Zijn ogen liggen diep en dof Als…

Groen leven uit vulkaangeploegde voren, Vol bloemen nieuw, echo's triangeltingen, Droeg hoog de onnaakbaarheid der bergeklingen Waar sneeuwziel lag in middagzon te gloren.…

van sombere beuken en fluistert hees het oude verhaal van moord geweld en wetteloosheid duizendjarige eiken heilige plekken offerplaatsen de bodem doordrenkt met bloed wodan en donar rijdend door de lucht kruisen op kapellen en schedels aan gevels angst voor het geweld van blauwe flitsen rommelende donder in een kolkende hemel ratelende echo…

Hij strooide ze rond, explosies van kleuren, vermetele beelden, maar hoorde blasfemische echo's vol spot. Hij wist zich op weg naar de hemel maar stuitte op plaksterren aan het plafond. Hij dacht aan een lichaam volleerd in de liefde maar lag naast een lijf dat niks wou.…

Zoals ze daar 's morgens op de stoep tegen elkaar aan geleund warmte zoekend in hun plastic jassen staan te wachten, grijs, vormloos, vol afgedankt leven, tegelijk broos en weerloos. Je zou ze weer naar binnen willen halen, je ouders wachtend op de bus. --------------------------- Uit: 'Echo van een echo', 1990.…

Zoals ze daar 's morgens op de stoep tegen elkaar aangeleund warmte zoekend in hun plastic jassen staan te wachten, grijs, vormeloos, vol afgedankt leven, tegelijk broos en weerloos. Je zou ze weer naar binnen willen halen, je ouders wachtend op de bus. -------------------------------- uit: Echo van een echo, 1990…

Machtige woorden, zo leek het uitgesproken met daadkracht van weleer gevormd en opnieuw gewogen, nog een keer weggezonden, blank en schijnbaar onbesmet Weerkaatsend langs het pas gestolde bloed over een nieuw geslagen wond als bevroren echo’s in de morgenstond hangt aan de wand genageld mijn overmoed Verscheurd als spottende knapen trillen…

Levenloos ligt de zwaan langs de snelweg, de buizerd dwarrelt in cirkels naar beneden. In de verte vlucht een ree. De prinses is gestorven. Aan de muur, naast de kast waar de verzonnen namen zijn opgeborgen, hangen keurig ingelijste verwijten. Herinneringen vergelen als kranten in de zon. De prinses is gestorven. Als scherven van beloftes…

De zomeravond zingt zichzelf in slaap de demonen dansen als muggen boven het water waar ons spiegelbeeld gezonken is. In de zacht zuigende modder lig jij lig ik omarmd door de troostende ranken van een waterplant. Opnieuw gooi ik een steen - zag jij hoe sterk ik was? - minder verder zinkt hij doelloos naar de bodem. De brandnetels…

Vergeten Zult ge eer dan echo's van nachtregens zijn.…

How come the air is speaking- How come I hear the same- My words must've dared the sky- In this silly game- My voice - called you more than once- I wander you to hear- For me as daily breakfast- Calling for my dear- I know the gods to listen- Their houses in the sky- For they are still repeating- My words to testify.…

aarde Ik leg mijn lichaam neer in't water en geniet van de streling van tederblauwe druppels Ik leg mijn lichaam neer in de wind en vlieg mee met de vrijheid van een helderwitte zwaluw Ik leg mijn lichaam neer in jouw herinnering en begrijp de grijze breekbaarheid van jouw liefde Ik leg mijn hart neer in het jouwe en bewaar de echo…