Alle inzendingen over een open plek

ik brak takken van je boom in volle zomer de zon sijpelde in herfstig loom kleurde later nieuwe bladeren de resten legde ik voorzichtig aan je zoom verlicht bos jij wat minder de wind geeft weinig hinder je stam is sterk genoeg mijn takken hakkelen hun weelde aan je groef ik zie de open plekken waar het zonlicht…

met een zesje of een zeventje werden gewaardeerd, iemand die dat blijkbaar even heeft ingevuld, op een nazomermiddag ik hield juist van die open plekken maar nu is dat alles negatief gewaardeerd door een lezerdictator,eentje,vermoed ik nou ja, maakt me niet uit, maar ben wel kwaad een goed gedicht ontrekt zich aan alles, zeker aan kinnesine…

ik zag je gracieus silhouet in de geur van bos als schaduw op het licht groene mos waar je voeten dwaalden langs zonnebanen die elkaar ontmoetten voorbij de oude stammen waar het leven getekend stond op de bast jij was de gast op de open plek waar herfstblad de loper schitterend kleurde met oogsttinten in een dansant verschijnen…

Ergens op de Veluwe Door het rulle zand Loopt een vader met een kind Samen hand in hand De avondzon glinstert stralend Door het groene bladerdek Nog even en de zon Wordt door de maan opzij gezet Beiden genieten zwijgend Op dit late uur Van het mooie en het tere De schoonheid der natuur Dan staan ze roerloos stil Want op een open plek…

plek en de zon tegemoet…

in het diepe rood van ondergaande zon buitelen kleine gnomen met veel plezier in de toppen van de bomen kobolden springen op de grond waar het eerste licht van de nieuwe maan traag tevoorschijn komt op de open plek van het donkere bos dansen elven en feeën op het zachte mos hun openingsrituelen oplichtend tussen vage lage struiken…

druppels vallen zomaar uit het niets ze glijden over m'n arm omlaag strelen mijn gezicht liefkozen mijn huid en vermengen zich met de stroom van tranen hier in het diepe groene bos dans ik op een open plek omringd door bomen en hoog boven me een groot groen bladerdak waardoor de zachte druppels naar beneden komen zweven als tinkelende…

vannacht dwaalde ik door het bos van het stilzwijgen waar de bomen weemoedig aan de heimwee knaagden de kruinen hoofdschuddend zichzelf miskenden en de bladeren - veel te vroeg - hun laatste greep verloren ik zocht wat rust nu de spanning met rasse schreden als schokgolven mijn lichaam kwelde er was een open plek een bron van helder…

je bent nooit overladen met bloemen en grote cadeaus jij wilt het kleine verwondering over het fijne een wolk die aan de hemel zeilt krijgt een warme lach terwijl je ogen zich verblijden hand in hand zomaar lopen onder bomen open plekken ontdekken sporen van sprookjes op mos het weidse zicht genieten in scheiding met de hei nog…

plek waar nog een deur in moet zodat buiten een lied kan klinken waar het later zal bloeden ----------------------------- uit: 'Zwerfsteen', 2012.…

Vannacht droomde ik een bericht een kleine advertentie in de krant Als watermerk stond mijn gezicht de luttele tekst vulde mij de hand Woorden tegen vale achtergrond en letters in een roetzwarte kleur Las ik wijl amper betekenis vond van de hemel en diens open deur Rondom ’t bericht een open plek welke straalde als de warme zon Over heel…

De schaamteloosheid van de onmacht, verminkte tijd verruil ik met een open plek verbannen naar deze rustplaats, waar een zonnestraal zich verveelt in mij herinneringen van geruis uit het heelal vervalt in de moedwil van gedachteloosheid.…

In deze tuin zijn saamgelegd geelbruine en witte en zwarte stenen, gevoegd, gezocht, dat elk wat zegt met een allengs opkomend menen, bedoeld door een die niet meer is de velerlei gevormde vlakken, en met in de vakken voorzichtige betekenis, gebleekten in het aangezicht der zon, gewassen door de regen, rillende open plekken tegen het…

plek waar de intens blauwe lucht zich weer als hemel presenteert…

sprookjes lijken alleen nog te leven in oudere geesten terwijl de decors hetzelfde zijn gebleven donkere delen van het bos hoog struikgewas met open plek het vijvertje met oevers mos sterren en een volle maan fee en elven die lichtvoetig dansen de droomprins op het witte paard maar de kinderen zijn los gegaan in stemmen die relaties…

plek in donker licht kus ik mijn fee zij doet van harte mee…

Wandel in het vroege ochtendgloren door het ontwakend bos, over geurende vochtige paden en open plekken bedekt met donzig mos. Hoor het geluid van een uil voordat hij slapen gaat, schrik me rot van een prachtig ree dat daar plotseling voor mij staat. Ogen bruin als de kleur van vruchtbare aarde, schatten mijn langskomen op haar waarde.…

ik ben neergedaald op een open plek te midden van zwijgende stenen zuilen het gewone lijkt daarmee bijzonder gek en het lachen staat mij nader dan huilen ik ben opgesloten in een bakstenen gedicht om te rijpen in een kluis van jaargangen totdat ik mij weer zelfverzekerd opricht zonder weet van gemis of verlangen ik ben omwonden met verstikkende…

Dit is het moment dat de magie aan zet is en het schemerland tot leven komt bij het schijnsel van de maan Het fluistert tussen de stenen op de heuveltop en het ruist rondom de open plekken in het bos. Ik krijg vanavond bezoek in mijn nederig hart, van hen die reeds lang niet meer onder ons zijn.…

plek waar nachtdieren hun ogen openden om elven net als mensen een goede nacht te wensen…

Zo’n mustang sport model met open dak, een zwoele zomeravond met even stoppen op een open plek onder de volle maan en wat er dan op volgt, wanneer je zo alleen bent, zo saampjes met zijn twee. Geen cent op zak, nou ja, drie vijftig nog in’t buitenland zo ver, wat water en wat brood gekocht en hoog die duim.…

Op een mooi zwart paard gezeten begeleid door glanzend witte duiven rijd ik in nevelen gehuld door het drassige gebied de varens knappen modderspetters spatten hoog met souplesse ontweken door de snelle duifjes op een open plek blijven we staan en plotseling zie ik door de slierten mist kantelen en een ophaalbrug opaalblauwe stenen…

Mijn ziel – stel, ik had je, en stel, je moest niet naar de hel -, ik stel me je na mijn dood voor als een rare sijs, natuurminnaar, verloren in het paradijs, waar, op een open plek, een wilde engel sluimert, half pauw, half meisjesbengel.…

Het klaart op in mijn hart, een serene open plek, door eik en els omzoomd. Geestrijk geuren de klokjes, bij een kei tijdens het Carboon bezegeld, oeverloze tijd waarin demonen nog kloofden. Blije akelei bezingt de kosmos, zó vér wég.…

Voor dag en dauw waden wij naar de open plek met trillend zonnestof. De stilte staat en zingt zowaar het morgenlof. Met mijn wortels in de murmelende stroom, dat zou een droom zijn. Ik murmel mee en in mij wiegt de allereerste boom.…

zomaar droom maar laat je ogen kijken langs je wimpers schuin omhoog de laagste takken wuiven naar het mos het zijn de zachtste plaatsen in ons bos mijn hand nog warm van het rijden geleidt je naar de open plek daar dansen de gedachten omdat ze niet meer hoeven wachten hier ontmoeten zij ook andere geesten gedachten kunnen zij natuurlijk…

Een fraaie open plek Ergens in de schemer van de avond Onder de laagstaande Spaanse zon De eerste keer dat we hier zijn Sinds ons verblijf hier vanochtend begon Het kringetje van acht vrienden Vermaakt zich uitstekend Gezelligheid, gedachtewisseling, gesprekstof Rondom het kampvuur, bij gitaarmuziek Met z’n allen veertien dagen op verlof…

zíj was het niet, ik wist het zeker op haar had ze geleken mijn droeve ogen keren om en richten zich naar binnen zij zien een dorre open plek eens bron van teer beminnen de bron die mij te drinken gaf de edele drank der liefde zij schonk voor mij het glas steeds vol zo veel ik maar beliefde de welput is nu opgedroogd het glas voor…

Te midden van al zijn nattigheid en kou klaren een somberheid en verdriet op, hoop begint weer te schijnen Er ontstaan open plekken in het gesloten wolkendek bijgestaan door een frisse wind waaiend door mijn leven; er komen andere tijden.…

Te midden van al zijn nattigheid en kou klaren een somberheid en verdriet op, hoop begint weer te schijnen Er ontstaan open plekken in het gesloten wolkendek bijgestaan door een frisse wind waaiend door mijn leven; er komen andere tijden.…