Alle inzendingen over een zoon

De zon komt op en gaat weer onder De maan verschijnt en verdwijnt Jij bent daar en gaat weer weg Ik hou van jou Dat blijft…

Zon, ziedende zeepbel aan het firmament. Jij spoog het leven zielloos en godverlaten op de aarde om het genadeloos op te slurpen voordat je stuiptrekkend uiteenspat.…

Elders valt in de middag een bui, en er is ook wat zon. Het wordt 11 tot 13 graden.…

eerst nog wat schuchter zoekt de dag z'n stek dan breekt de zon het wolkendek voel ik de streling op mijn huid... de tederheid voeten uit…

ik op hol naar de zon, onder de regenboog met zijn Janustronie, het noorden kwijt. Druppels sloegen me weg, weer de juiste richting in.…

Om zeven uur stonden we op, de zon scheen prachtig aan de blauwe hemel, dit wordt een mooie dag zeiden we tegen elkaar. Dus snel naar buiten, in de tuin was het heerlijk, het was windstil, de bladeren aan de bomen bewogen nauwelijks.…

door elkaar zo viert de grootste Vlaamse stad om die enkele dagen te vergeten dat een zwarte zon greep kreeg op enkele van haar zieke zonen en toch te blijven herinneren wat haar zo groots heeft gemaakt…

Het blauwe water krinkelt in de stegen - Maar Roze vloeit het uit over de Rio, onder de paarse hemel, in de lage zon. Roze rust het water in de Rio, Violette wolken drijven in de Rio Grande in de zon. -------------------------------------- uit: Gedichten 1946-1984, 1985.…

in het dorp waar ik nu overnacht schijnt morgen een schuimende zon in een hemel met palmen bevlagd! geen regen, geen schaduw, geen sneeuw, geen dooiende schemering die als een zwavelen zon in de rafels hangt van het weer, drijft mij terug naar het vuur van haar kamer, haar rode haard.…

wazig matte schijn Wat niet was Niet zal komen Wat veel te vroeg begon Geen schijn van kans Van slagen Een ondergaande zon Een zon die niet meer opkwam Een nacht die donker bleef Geen sterren En slechts antwoorden Die ik mezelf schreef Wat niet was Niet zal komen Niet bedoeld was te zijn Het blijft soms nog schrijnen Een stille…

is goud voor wie ervan houdt houdt de zon: houdt de zon vast.…

Ik kan ons al zien lopen samen hand in hand langs de hoge golven op het verlaten strand de warmte van de zon glinstert op de zee de wind waait onze woorden weg met de golven mee een eindeloze vlakte van zand, zon en water ook de meeuwen in de lucht denken niet aan later…

Ik word wakker en zie de zon, Ik zie de glimlach van mijn ouders, En voelde dat het leven begon. Nu 17 jaar later, Ik word wakker en zie de zon, Het licht verblindt mijn ogen, Het duurde misschien maar even, Maar het voelde als een kleine prikkeling, Die zei lang leve het leven.…

geen uitbarsting van woede berusting bij oude Fuji timide rookpluimen een stille traan van magma de zoon van de keizer moest gaan bij het licht van de rijzende zon naar kolkende krater aan vreemde stroom een strelende voet veroorzaakt eruptie bescheiden glimlach en buiging van rijzende ster…

de zachte warme late zon koestert mijn hoofd in jouw schoot warmt mijn verlangen naar een glijdende duik in jouw ondiepe meertje met water zacht en glad waar lichte sprieten eeuwig kriebelen achter het horizonnetje duikt de ronde zon op weg naar morgen…

Als de regen nog lijkt te vallen en de zon al dagen schijnt laat de lach dan gaan en je geluk niet verbazen. Het regent vaker dan je denkt maar de last die van je schouders valt is meer dan vrijheid is ook nog eens geluk. De zon schijnt stralen en een nieuwe wereld is daar nergens is het gras groener dan het gras bij jouw thuis...…

Aan het einde van de middag, als de zon langzaam verdwijnt harmonieus kleuren vervagen en mijn horizon verkleint, sta ik dichter bij het leven en lijkt het of dat de tijd, die ons is gegeven, overgaat in eeuwigheid. Dan loop ik met jou over wegen. Praten zachtjes, hand in hand over liefde, over leven tot de maan de zon vervangt.…

De zon die huilt de lucht is grauw Mensen leven in de kou Het stond pas weer in de krant er was een aanslag in dat land Oorlog, je weet niet wat je ziet Je droomt van leven maar dat heb je niet. De zon die huilt de lucht is grauw mensen leven in de kou.…

Ik zie de zon en in de verte al de maan aan de hemel staan het is een mooi gezicht het vallen van de duisternis de zon die langzaam gaat verdwijnen de maan die volop gaat schijnen de sterren in de lucht een is er op de vlucht de gouden stralen die naar beneden dalen met hun praal en pracht zo mooi zo teder en zo zacht…

Je hoopt te kunnen afmaken waar je aan begon, en dat is leven op deze aarde in de regen en de zon. Jouw leven hier is nu voorbij, maar in gedachten ben je wel bij mij. Ik koester jouw plekje daar in de regen en de zon, en probeer af te maken waar jij ooit aan begon.…

Daar lag het dan weggedoken voor de zon alsof het bang was, om afscheid te nemen van dit winterse gevoel daar lag het dan weggedoken bij een struik bang om te verdwijnen in de diepe donkere grond daar lag het dan eenzaam in een hoekje bang om gezien te worden door die grote warme zon daar lag het dan dat laatste, kleine hoopje sneeuw…

de zin terug vinden van het leven wanneer de stroom voorbij gaat onder de witte zon gekleed in manestralen wekt de stilte je langzaamaan als jij van huis veranderd het leven gaat door in de volle zon laat de tijd over aan tijd begin weer van voor af aan wandelend door het heden…

De zon lekt over graven, tekens van ontmoetingen, mededogen gekerfd in stenen. Waar licht komt baden, rekken luie schaduwen tot een nieuwe dageraad. °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°° uit de bundel: - Wie de zon ziet,mag het zeggen. -…

De zon schijnt blauwe lucht De kou schrijnt een winterzucht De dagen lengen verlangen groeit Ik heb lentedrang naar al wat bloeit Groene blaadjes bries vol rozengeur Een bos lavendel mooie paarse kleur Zwoele zomeravond zon op mijn huid En eindelijk weer die verwarming uit…

Mijn zoon ligt naast me we luisteren samen naar het gakken van een trekkende gans, de vrieskou beamend. Toen besefte ik pas hoe het begon: het ontwaken van vader en zoon en de ijle schreeuw boven de daken kwamen uit dezelfde bron die er altijd al was…

Ik zie de maan al schijnen terwijl de zon nog niet helemaal ten onder is. Het lijkt alsof je me wil seinen dat alles goed gaat, niets mis is. De zon zal zo ondergaan en zal de maan in zijn volle glorie aan het firmament staan. Jouw bericht is goed overgekomen en vanaf nu speelt de maan de hoofdrol in mijn dag- en nachtdromen.…

Ik ben eenzaam eenzaam ten twee saam samen vliegen bekwaam Samen vliegen naar zo’n zon magistrale zon defect kanon voorhoofd winterzon Vlieg en vlieg rond cirkels draai me om eenzaam stille afscheidszon eenzaam twee saam als het ooit kon…

ongrijpbaar lachte geluk in een stralende zon jij opende armen liet je verwarmen omfloerste je blik door raken kwam schaduw met ontwijkend licht vingers verkrampten in spreidend mijden van het afwijzend gezicht jij draaide keek om stukjes geluk bewolkten de zon…

jij hebt ondanks de kou je vleugels ontvouwen in een wind die jou zonder thermiek nauwelijks kan dragen de laagstaande zon warmt nog je donkere kleuren jouw laatste kans op een dans langs de bloemen in wit van kleurige fladder naar stip in de verte voorbij de zon zal je sterven…

ik wantrouw de stelselmatige stelligheid ik vertrouw daarentegen de zoekenden de breekbare geluiden, de brakke tinten van het ochtendlicht de twijfel, in woorden die moeilijk te omschrijven zijn de hapering, de rimpeling in het water de ommekeer in de rechte lijn de wolken voor de zon de zon die achter de wolken schijnt en het woord dat eigenlijk…