Alle inzendingen over eenhoorn OR vagevuur

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

In de schemer buiten op een tuinbank gezeten van de geluidloze vlucht van de vleermuis omgeven werkt het gestage knagen van het geweten ons méér op de zenuwen dan binnen op de bank gelegen met de televisie aan - vandaar dat in zo weinig tuinen banken staan ------------------------------------------ uit: 'Het lot van de Eenhoorn…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Het gaat niet alleen om het Woord maar ook hoe men het verpakt Een jasje aan, een stropdas om gezicht beheerst en geen gelach Een glimlach kan nog net als je alles van tevoren weet kom je het huis niet meer uit Alles eindigt als een opgedirkte koude kip of verbrandt heel zachtjes in het Vagevuur…

hij wilde gecremeerd, maar doden leven niet, hij ging onder de grond zwijgzaam zijn wens was niet in tel op de dag des oordeels nam hij gruwelijk wraak zijn familie kreeg hij wel verzorgde een enkel reisje via vagevuur naar de hel…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

op erewoord gevloekt het applaus met een hand geklapt de roos in een loflied verwelkt lopend over een tafel met verlamde tong onuitsprekelijk gelukkig gestemd zacht beroerend zijn eenhoorn tot onverhoeds een daverende vulkaan haar lava laat gaan over de duizenden stoelen van een lege zaal…

lijkt die boom op mij vroeg ik woorden scheurden in wolken jij las verder zwart-wit lijkt die eenhoorn op mij koos ik toen een sprookjesland dichter bij de leugen kwam jij liep de ochtend uit doofstom ik ledigde jouw stilte in mijn handen en zweeg opnieuw…

Maar één ervan schrijdt als een magische prins op zijn eenhoorn door de eindeloze gang van mateloos verlangen… van tomeloze hunkering… En aan het eind wordt de droom dan toch werkelijkheid wenkt de zalige verrukking in de troonzaal van jouw hart...…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Een vagevuur verlicht de bedorven zonde, jouw hel een paradijs. Het meest triest? jouw vertrek doet me niets. Jouw goddelijk kadaver verwens ik, en ik sla de doodskist dicht.…

Kom maar op met je morgen kom maar met je hartstocht en je liefde en je vuur Maar bespaar me je avond bespaar me je beslagen ruiten je tot snot gekookte spruiten, je vagevuur Geef het me mijn verlangen geef het weer aan mij terug zal ik straks weer van je schransen met mijn handen op mijn rug.…

Maas gezeten turend in het zwerk het stadsgeraas geweken ontstijgt men aan zichzelf Op hoger plan gekomen wiekend door de lucht de zwaartekracht te boven vindt men een ander terug O vogel van verlangen wiegend op de wind verlos ons van elkander en van elkaars gewicht ---------------------------------------- uit: 'Het lot van de eenhoorn…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Wanneer de werkelijkheid zich in een droom hult, op het einde van de dag, tijdens het blauwe uur, dan treed ik in het schemergebied van de onschuld, of sta ik aan de poort naar het vagevuur. En er is ginds niemand die mij begroet, het is er kaal en door herinneringen verlaten.…

Giftige tongen Vlammen overal Die uitslaan Duivelse ogen Kokende lavastroom Uit gretige bek Waarmee 'k dreigend Welhaast verslonden Word - afgesloten de Weg waarlangs 'k nog Ontsnappen kan - De hellehond die Lange tijd me al Heeft opgewacht Opent mij de poort Naar het vagevuur…

mezelf, de waarheid die ik niet wil weten maar toch soms zie in de vragende ogen van anderen, verbaasd of gekwetst, op de grens van een oordeel over mij is de waarheid in de ogen van mijn geweten dat mij onderzoekt Ik zweet ervan, het is een vagevuur…

de illustere raaf spreidt zijn vleugels over de dampende mist die de afgrond verbergt en ik graaf, ik graaf op zoek naar de teugels onder mijn doodskist die mijn leven tergt tot ik met de eenhoorn de nachtmerrie verleid zal ik elders verdwalen in het nergens van ooit bloeit de enige doorn in het oog van mijn tijd als het de droom…

Zelfs bij Ikea ben ik nog te vinden Al staat mijn hoofd er op een lange stok Met wieltjes onderaan, het was een schok Mij zo verbeeld te zien tussen de hinden Slangen en draken, ergens toch ook vrinden Ik ben een edel dier; geen geitenbok Maar goed, als ik een klant een kreet ontlok Wil ik mijn scheve schaats wel onderbinden Ze trok mijn…

Een paleis groeide uit de horizon, een eenhoorn uit de regenboog geboren. Daar, tussen slag en stoot en op Pasen en Pinksteren, heb ik je gekust. Wolkenkus in sterrenhemel.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Ik droom er een eenhoorn bij die stil z’n weg zoekt langs de natte stammen, als een dag die verglijdt. Ik verwacht het heil dat mij zal overkomen; ik vervloek de ruis die wegneemt wat ik had gehoopt. En dan neem ik mijn lot in rauwe handen om je weke keel.…

komt als koning met pracht en praal en een bende aan land in de haven van weemoed en de blues van alledag Omringd door soldaten streelt hij het bont van zijn mantel hij is geen held hij brengt geen gouden tijden geen loon naar werken geen bescherming tegen onrecht hij geeft alleen een show van zijn macht, zijn vrije hand om op eenhoorns…

op de korrel, snel zo wil hij er van af ook zijn geweten belust op een moment van rust ze weet haar lot is wat het moet zijn niet gekozen toch daar altijd te vroeg zoveel nog te doen het einde te gewaagd bedenkt een dodelijk man zich in haar ogen moeders wil voor het vagevuur te pril niet langer door het leven gevreesd geeft hij…

Uren alleen, klein leven op een hotelkamer zonder dood te gaan gek te worden of voor altijd alleen achter te blijven zoals 's avonds op het podium hel en vagevuur Ik mis mijn kinderen hier naast me op bed, mijn lief mijn leven zonder drama zonder het beslissende einde waarvan het publiek wil leren begrijpen wat het leven is…

zocht naar de plek Van lang vergeten dromen Reisde de wereld rond Om tot deze plek te komen Veslonden heb ik ze Als kind en escapisme De verhalen van wezens Uit magische mythes Nu rest er niks meer En vertrok op mijn reis Zocht naar de graal Van mijn eigen verhaal Vlak voor het duister Mij in het einde omsloot Zag ik heel even Een eenhoorn…

Ieder jaar de vraag Of het een witte kerst wordt Maar het wordt regen Regen elke dag Tot het einde van het jaar Want de hemel huilt De warme zon schuilt Voor oorlogen en crisis Sneeuw wordt ijs, wordt drab Geen sneeuwwit sprookje Geen eenhoorn of toverfee De kerstboom huilt mee Een jaar van verlies Van loslaten, verder…

Voor mij, in mijn droeve stemming, lijken hun vooruitgestrekte takken op gekwelde smekende armen die om erbarmen vragen “verlos ons uit dit vagevuur geef ons vrede en rust laat ons sterven in de natuur”…