Netgedichten

netgedicht (nr. 17.380):

ongezien

op de korrel, snel
zo wil hij er van af
ook zijn geweten belust
op een moment van rust

ze weet haar lot
is wat het moet zijn
niet gekozen toch daar
altijd te vroeg
zoveel nog te doen

het einde te gewaagd
bedenkt een dodelijk man zich
in haar ogen moeders wil
voor het vagevuur te pril

niet langer door het leven
gevreesd geeft hij
dan toch de geest
op voor haar zo gekwetst
ze lijkt, zo onschuldig
dat hij niet kan doen
wat voor zijn hand ligt