Alle inzendingen over eenworden met de nat

Wie nog nat achter de oren is is vooral nog nat in d'r broek!…

Ontelbare gaten van tig tatoeages Opperhuid helemaal, lederhuid half Permeabel, niets helpt tegen jeuk, zelfs geen zalf Wie mooi wil zijn lijdt, zonder oliemassages Wie sieren zijn torso, z'n rug en z'n armen Zijn 't dagpauwoogvlinders ontwaakt in de nacht Of papillontjoems waar hij stiekem naar smacht Als koudvuur dat zijn blanke pit moet…

als ik oude spullen zie en mijn babyfoto's mijn vader en moeder lijkt de tijd zo vreemd en toch zo dichtbij ik weet: ik ben veranderd toch is de basis al gelegd en heb ik een stille kracht gevonden mijn eenwording nadert tussen gevoel en verstand ik ben kwetsbaar maar toch weet ik ik ben veilig en goed genoeg na deze levensles, na uit…

opgaand in een boom vertak ik bast tegen bast en verkleur tot groen…

in de tuin van haar geest op armen vol rozen wiegt ze het kind zachte geuren zoete woorden gedragen door de wind in de tuin van het huis huilt ze met het kind de druppels vallen zwaar op het groen in een bed van nat gras vlijt ze het kind dat er ooit was…

De uitnodiging was daar De verleiding onvermijdelijk De nat glanzende lippen Bewust raakte zij de juiste snaar Bespeelde gevoelens Ongemeen in zinnen Grijpen aangeboden lust In geilheid te beminnen Vervullen van de daad Na het roekeloos bestijgen De snelle eenzijdige ontlading Vergezeld van haar gespannen hijgen…

Door mijn wimpers volg ik de druppel Verlost vanuit je overvolle navel Glijdt zij weifelend zigzaggend omlaag Over de deinende vlakte met trillend dons Aangekomen bij de heuvel van Venus Aarzelt zij even om dan samen te smelten In de nog altijd vragende vallei der liefde…

Zo sappig zo vol van vocht, dat 'k echt niet verder zocht Gepeld en wel, kwam ie bij me terecht, zonder gedoe: zonder gevecht. Zo sappig, lastig liet ie zich pakken, stiekem zat ik naar asem te snakken. De eerste beet, zei meer dan genoeg, dit was ALLES waar ik op hoopte en vroeg. De eerste vochtige hap zo goed als binnen, voor 'k aan…

De dag lijkt gevuld met regen te verlopen, het blijft somber. Je kunt je gevoelens en gedachten laten gaan. Je houdt hoop op wat licht, ook al is het heel donker. Regendruppels lopen langs je heen of je hebt het geluk dat je een paraplu in de hand houdt. De wind houdt nog steeds aan. De regen, zal de natuur laten groeien.…

wolken mijn bestaan dreigen te overvallen; de dagen zijn de psalmen uit een onware bijbel trots is als water zonder zichtbaarheid ergens waakt de rust en stilt mijn honger naar driftige lusten het leven raakt het vuur en omhelst het gevoel in een diffuus ogend licht gelaten zegent het gemoed het gedonder, blijdschap is een utopie – een eenwording…

Een muzikale eenwording die tijd heeft voor ruimte en ruimte voor tijd: het pad vormt zich door te zijn. Verdriet transformeert tot dans die in deelbare vluchtigheid wordt weggeschreven in twee paar vlinderende voeten.…

Verdieping in de geur van leed en lijf dobberend op oceanische rust reuzehand die warm mijn huid weer kust verstrengelde éénwording is buiten kijf. Witte duif in 't blinkend licht op weg naar verzoening gedragen door gesterkte vleugels strijdend eind in zicht!…

Ik zal van je houden Niet alleen vandaag Niet alleen morgen Maar in een tijdloze ruimte Innig, intens, zonder grenzen Om wat jij en ik altijd wilden Eén te worden…

Liefdevol beminnen wij elkaar, bij Elke streling krijgt bloed meer kracht Lieve woorden vermengd met zacht kreunen Heldere ogen die elkaar zoeken Samen beklimmen we de ladder naar de hemel Ons paradijs hier op aarde Twee lichamen worden één Het smachten wordt beloond; heerlijk oprecht Genietend van elkaar, jouw lichaam en woorden Onze eenwording…

hakken wil ik tikken vorm laten groeien door weg te nemen als Michelangelo eruit halen wat er in zit laten vallen wegspringen wat overbodig is…

iemand opent het venster iemand houdt de nacht over ons heen als een nieuw tentdoek iemand kent de weg iemand legt mij zijn oude tweedjasje over de schouders iemand zegt honing, iemand zingt honing, iemand proeft iemand gaat met mij de rivier in iemand zoekt tussen de schelpen naar de allerkleinste geopende schelp iemand zoekt naar een…

Eerst moesten de biljetten uniform Nu wil men ze bij voorkeur tóch lokaler Zo is voor menige beleidsbepaler Het achteraf herstellen weer eens norm Nog even en een megabrein besluit er Tot briefjes met Hals, Vondel en De Ruijter…

krijsend scheurt mijn ijzeren plooi mijn stalen boeien barsten open laten oude pijn in stromen lopen mij bevrijdend uit mijn gouden kooi ik zweef, ik vlieg, en grijp me vast; jouw omhooggeheven hand vlijt me teder op jouw strand tot de vloed mijn wezen wast schoon, door ‘t zachte zand gedragen lig ik, zacht rakend licht aan jouw innerlijk…

vloeien uit naar het moment van liefde waar de volmaakte eenwording haar gezamenlijk doel bereikt, jij bruist.. in mij het leven dat wint in ongetemde kracht ongedwee aan tegenslagen, samenvloeiend... overschrijdend volmaakt in teug en samenstelling laten een oneindige lijn.. aan de grens van ons bestaan.…

zij - de vrouw hoort roepstem van leegte die in haar buik ontspringt en gaten slaat in haar ziel tot zij zich buigt naar de aarde die haar verleidt naar goden in bomen en naar goden die rivieren bevolken dan groeit zij bezwangerd uit haar schaduw als Godin verheft zij zich naar de lichtende zon die zij omarmt en omvat zij is…

er bestaat een kunst van het beginnen zoals de zon opkomt bij blauwe lucht welkom geliefde met uw warme zucht laten wij elkaar compleet beminnen trage streling over een zee van tijd met golven die zich kalm verroeren zoals een lied emoties kan ontroeren vlammende lichtjes in de ogen vleit sneller zweven door twinkelparadijs en sterren…

Fok het gewoon Fok gewoon de leugens. Fok onwetenheid Fok naïviteit Fok scheinheiligerds Fok Sletjes Fok players Fok mensen Fok slijmerds Fok de goeie En de kwade Fok het leven Fok de maatschappij Fok de regering En de naieve bevolking erbij Fok alles Fok iedereen Jullie kunnen me wat Fok oorlog Fok vrede Samen leven kunnen we toch…

De trapleuning was nat. Het nat was rood. Hij keek omhoog. Daar stond Het: rood en nat. (Voorproefje van De Avond van het Spannende Boek, 31 mei.)…

ik kende haar onderkoelde lach de marmer witte handen en haar ijzige blik door eenwording met het materiaal waarin haar opdracht zich zal presenteren zij beitelde schaafde en boorde het transparante blok met redelijk gemak naar de gewenste afmetingen af en toe even stilstaand voor de onverwachte kleuring van een uitbundige zon…

Ik droom Van jouw twee armen Om me heen Ik droom Van jouw ogen In de mijne Ik droom Van jouw lieve woordjes In mijn oor Ik droom Van onze Eenwording Ik droom Van ons zelfgecreëerde Paradijs Jij; Mijn Paradijs Op Aarde!…

de zee Deinend onder de zon en Spelend met het morgenlicht Een berg Opeengepakte stukjes aarde De wereld in zijn reusachtige zelf Standvastig als een sterke wil Krachtig onder de lucht en Overvloeiend in het bos Een vuur Regenende gouden vonkjes Stille warmte in zijn schitterende zelf Fel als de bliksem Brandend onder de maan en Eénwordend…

Soms richtte ik mijn pijlen op niet te Realiseren, niet te krijgen Heel de wereld lag aan haar voeten Daarna de kus die mijn wereld deed trillen Haar naakt omvatte mij geheel Overdonderd' mij Reeds voor de eenwording, samensmelting waren wij Innig samen tot het eind der tijd Dat 't eind der tijd helaas niet heeft gehaald Liefde echter overwint…

parlementaire democratie Gebed in die Constitutionele Monarchie: Verkiezingsdag van 150 2e Kamerzetels Ik mag gaan stemmen Ik wil gaan stemmen Ik moet gaan stemmen Het VOLTage in mij neemt toe Opgeladen pak ik de fiets Op naar Westerkerks stembureau Op naar mijn, mijn stem op: Op Mevrouw Koekkoek van VOLT Gebed in die zo gewenste Europese Eenwording…

een klein meisje dat op een schommeltje zat schreide haar schortje nat haar mammie vroeg waarom schrei je schat je maakt je schortje nat maar het meisje schreide schommelend haar schortje nat omdat het op een schommeltje zat…

Natte bladeren op de grond De tranen van de herfst om de voorbije zomer. De tango van het leven Het ritme is verstild Natte bladeren op de grond hun gouden kleur als een palet. De winter heeft zich schrap gezet. zoals in een ver verleden Natte bladeren op de grond. Je bent er zo op uitgegleden.…