Alle inzendingen over eenzaam OR nieuw begin

Je neemt een nieuwe bol en laat die spinnen. Je voegt er water, land en bossen bij en laat er dan een keur aan dieren vrij, de allermooiste die je kunt verzinnen. De mens – de kroon – heet wel ‘het zout der aarde’. Maar is die wel van toegevoegde waarde?…

druppels waaien weg een nieuw begin stroomt binnen het pad rolt vooruit…

Uit de eikenstronk groeit nietig, met levenskracht, een berkenboompje,…

Ik weet, ik weet… Ik zoek, ik zoek… Een nieuw begin.…

Nog wat herfstbladval maar zichtbaar al de knoppen voor een nieuw begin…

begin de zomer in…

Het landschap nam hem op het stond nu in hem geschreven in die ongemeten wijde dag het eenzaam zwerven van zijn gemoed. Verlangen sloeg neer in weke aarde toen hij ging langs het smalle pad een vlucht van wilde ganzen zocht verre overzijden. Ruimte zon en wind in korte vlagen schreven een nieuw begin in hem.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

donkere dagen nu de dagen amper licht door laten de boom haar sap in de binnenkring roept en wij kleumerig op zoek naar warmte onderdak vinden in huis en herberg thuis mogen komen bij ons zelf verwachten wij U in het uitbrekende ochtendlicht waarlangs onze hoop in diepte verscholen oplicht en onze levensstroom opnieuw…

Als 's morgens het licht door de gordijnen dringt smelten je laatste dromen Er klinken geluiden uit de achtertuin een buurman stapelt stenen een rammelende kettingkast Het is vandaag de eerste dag om met iets te beginnen waar niemand aan begon. ------------------------------------- uit: 'Mijn pen krast al even dwaas'.…

eens onder invloed van warmte en licht zal het leven terugkeren en zich zichtbaar uiten Soms ben ik die boom en hoewel ik niets wil laten vallen gebeurt het toch en verdwijnt het besef met de tijd Wat rest zijn lege handen en een weemoedig denken aan vervlogen dromen Maar van binnen ontluikt klein, aarzelend maar niet te stuiten nieuw…

De ether zingt een eigen lied nieuwe morgen nieuwe Mei zo anders een uur vervoering samen merels en meesjes, duiven vinkjes en fiere haan al door elkaar uniek danklied voor zon in natuur betoverend mooi zachtjes en teer hoopvolle tinten plots open opnieuw geboren Enchantee…

Mijn pen stroomt over van geluk wat ik ook schrijf het kan gewoon niet stuk blijdschap vreugde glimlachen je ziet mijn geschrift mist enig doel het is zonder overdrijven vasthouden wat ik heb dat blij gevoel dronken van geluk alle bloemen die ik voor je pluk.…

het offer gebaart naar lege woorden die zich uiten met verzen die ik niet ken toch beweegt mijn mond in de klamme wind waarvan ik weet dat die me bevrijdt beloften zijn de knopen die de storm schuwen voor grijpgrage schuldenaren welken mij de drempel over laten treden met bewegingen die ik eens terzijde had gelegd de ruimte gebaart naar…

Is er heel veel afscheid genomen, het nieuwe jaar dat wacht. Wij mogen opnieuw gaan dromen, niets is te gek, alles mag. Laat achter de pijn en het leed, ben klaar voor de eerste nieuwe dag. Laat de zon in je hart gaan schijnen, neem elke hand nu met een lach. Je zult dan zelf ervaren, dat gelukkig zijn in het nieuwe jaar weer mag.…

Waar te gaan Zal ik vanaf nu mezelf bijstaan Met het licht als inspiratiebron Op zoek naar de zon Met ferme tred Begin ik aan een nieuw levenscouplet…

Eenzaam is het begin dat ik zoek en altijd achterlaat met een hoopvol einde dat me vragend weer nieuwsgierig maakt.…

Ik ben die vrouw die een paar passen zet en dan blijft staan in de wind op haar gezicht, mijn huid voelt de wereld nieuw, de kersenbomen deze wandeling naar de winkel op de hoek om de hoek auto's geparkeerd aan de stoep zijn al zoveel meer dan het uitzicht op de ramen rondom, de tuinen schoorstenen en wolken, de wind op mijn gezicht…

Druppels, tranen uit de lucht, boven je vandaan Een kale eenzame vlakte lijkt eindeloos door te gaan. Fladderend vliegt een vogel de wijde wereld in Weg uit de donkere wereld, op zoek naar een nieuw begin. Ik knipper met mijn ogen, een traan glijdt over mijn wang Ik kijk uit over de vlakte, zoekend naar een lichtpunt, waar ik naar verlang.…

woorden zonder woorden spreken sprakeloos tegen warme adem in in tegengestelde richtingen kijken ogen onwetend zonder begin eindeloos verlangend tegen al het weten in zonder einde eindeloos dromend samen in eenzaamheid dromend van het begin…

vermeden to be or not to be, that is ...…

sloeg er toen spijkers in door Zijn pijn en door Zijn lijden schonk Hij ook jou een nieuw begin Waar was je toch met jouw gedachten toen ik je daar zo stil zag staan.…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

ik schilder en trek strepen geen benul, geen gedacht sluit mijn ogen zonder weten en zie een gezicht dat naar mij lacht. ik schilder en strijk strepen met een gezicht in mijn gedachten laat ik mij volledig meeslepen reikhalzend verlangen, eerder... smachten. ik schilder en droom strepen het gezicht krijgt stilaan een gelaat maar ik kan…

In het voorbijgaan Ze zien je niet Als je langs hen loopt De woorden die je spreekt Ze horen je niet Als je zachtjes met ze praat Anders dan zij graag gezien en zelfbewust Vrij om zichzelf te zijn Diep verscholen stille tranen Als je intens verdrietig bent De kwetsbaarheid Gevoel van onvermogen Omdat je anders bent Anders…

Was het virus eenzaam, dat ie mensen zocht, was ie ‘t alleen zijn moe stond daarom onze vrijheid op de tocht? Was het virus heel alleen in ‘ t prille begin, dacht ‘t soms waar moet ‘k heen tegen alle waarschuwingen in?…

Ik weet niets zinnigs te zeggen En uit mij in zinnen Die kant noch wal raken. Onzin kan soms zinnig zijn Wanneer je het even niet ziet. Het schept lucht in een verstopte geest Waarna je de zin van alles weer ziet.…

het luchtledig zoeken tastend in het duister ontembaar verlangen paden onbegaanbaar je struikelt je valt terug in de waanzin van toen je nog ergens goed voor was naar ’t scheen gebroken en getekend werd eenzaam niet alleen druk de waanzin uit dan blaas ik de rook en gooi de asbak leeg omdat ik geloof in eind en nieuw begin in jou…

Geef me ruimte om te wennen aan het idee van een nieuw begin ik ben je trouw, nu al al heeft het misschien geen zin. Onvoorstelbaar is het gevoel dat je liever samen bent maar het eenzame gevoel verdringt omdat afstand maar langzaam went.…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…