Alle inzendingen over elders

ik ween vaak binnenin misschien omdat mijn geboorte zwarte vlekken baarde zonder geluid rondom het geraamte van slapende tijd de dag verdroeg geen meisjesblikken of dronken gefluister in schreeuwerige gaten van lichtverlies de dood was elders in schroeiende ogen ik besta slechts uit karton…

Wat dromen we toch en willen iets anders, weg van hier, van nu naar morgen en elders, naar wat er helemaal niet is. Inkeren, rustig worden, kan het er nog bij? Het kind dat spelen wil, het kind in mij krijgt dat ook nog kansen?…

elders, een landschap al weet ik niet waar dat ligt als ik het rijmen kan met de mond en ogen dicht.…

Ja stoïcijns marcheren nu ook elders vast soldaten daar waar hun heersers echte vrede hebben logelaten. Bekampen sluipschutters elkaar met bommen en granaten zonder stil te staan bij al dat verdriet van ook nu de nazaten.…

een holle stengel van vezels onderbroken door knopen waar het blad hecht van de toendra tot de tropen woekeren zijn wortels tot een halm elders opduikt hij bloeit één keer in een eeuw en verdort dan tot glimmend hout staven waarmee ik een steiger bouw om op te klimmen tegen jouw gevel…

op het plein werd nog gevoetbald aan open ramen werd muziek geoefend er was iets zuiders in de straat de deuren stonden op een kier wij brachten brieven naar de post blij en opgewonden als kinderen de avond voor de schoolreis elders kwamen de troepen weer in beweging ------------------------------------------ uit: 'Het verband tusen…

snakkend wakker geworden in een zuur en stinkend bed te midden van verdampende benauwdheid hoewel ze reeds uit het zicht verdwenen is om elders nachtrust te verstoren zijn hier nog steeds haar verse natte sporen omringd met een lijntje zout blijft bedbreed uitgesmeerd de herinnering geconserveerd mijn angstdroom onverflauwd…

Want, elders op deez aarde schreeuwden mensen in nood, Omdat zij het zo broodnodig hadden, want zonder... gingen zij wel dood...…

Deze dagen vol van weemoed, van trots ook, van vergankelijkheid; ieder denkt wel aan één iemand die moest gaan, die nu elders is in glorie, die liefde werd met de Liefde één. De natuur zucht en kreunt in barensweeën, zoals Paulus zegt maar reeds zijn er de kiemen van het nieuwe leven. Ook op de kerkhoven, de doden-akkers.…

Waar ze elders enkel stoorden, bleken ze daar nu juist in trek. Toch zou de gek gaan kniezen, hij kon niet spreken van verliezen, want men ging er aan de haal met zijn gedachten en zijn taal. Die gek slaat nu verwoed de trom: woorden keer weerom, weerom.…

Zijdezacht is de huid waarover mijn vingers glijden ook al ben jij elders is jouw schoonheid niet minder mooi dan gisteren, nemen ogen jou stukje bij beetje op in de stilte van de morgen zachtjes kus ik je wang een golf van genegenheid stroomt door mijn zijn ik lief jou almaar dichter…

We zitten te praten maar je bent al vertrokken en wat ik gezegd heb heb jij niet gehoord De muziek en het glas ze brachten je elders naar andere oorden met ander genot Ik zie nog je handen om het wijnglas gebogen en voel hoe je adem de mijne ontmoet maar je ogen, ze dwalen je zinnen ontwijken Ik zag hoe je wegging al ben je er nog…

iemand blijft halverwege steken op de maat van het verleden om met een moment te volstaan groener neigend naar gras dat altijd elders naar zee hunkert zonder bestemming indachtig of anderszins te weten wie nog meer vertrok van de plaats waar wij waren ooit vraagt iemand nog waar de jas bleef nadat het lichaam vertrok…

Grutto en kieviet hebben zich bedacht en leggen hun ei elders, want inburgering is moeilijk in Nederland.…

Geluk, vrede, vrijheid wordt met de kerst bezongen maar elders in de wereld nog steeds bedwongen... Geluk, vrede, vrijheid is iets waar wij voor moeten hoeden en geeft, als het gewonnen is,aan u en mij het goede!…

Ze zagen toch maar af van Mozambique, Het paar besloot naar elders uit te wijken, En gaat nu met de laatste Griekse rijken Voordelig vorkjes prikken bij de Griek. In deze tijd van crisis en ontbering Zet ook dit stel de tering naar de nering.…

men wist dat er bescherming was een masker met de naam van Vrede en de faam van een fabriek die door de dramatiek van angst geen vaandel had veiligheid aanbad het spel van immer zeker weten elders, in de kamers waar een Jood werd weggesmeten stierven duizenden –tegelijk dat is waar ik nu naar kijk…

ik zag een vogel vallen in de vlucht geen lucht kon haar meer dragen de lange pennen ontoereikend nu waren gespreid in hopeloos vertragen de landing was fataal handen niet aanwezig je leek niet terminaal ze waren elders bezig ogen braken in moment vleugels gedrapeerd in wit zo heb ik jou helaas mijn levenlang nog niet…

Eén woord dat ik een plaats geef staart mij verlegen aan een beetje vragend weet je zeker vraagt het dat het hier is waar ik in dit verhaal moet staan want gisteren stond ik elders als stopwoord mocht ik gaan je streepte al mijn letters alle krassen overpeinzend streep ik nu andere woorden jou laat ik ongetwijfeld staan…

Op de rand van de afgrond Een ieder van ons maakt het wel eens mee Zal ik mij laten vallen Kijken hoe diep ik val Misschien is daar de rust Misschien wordt ik me daar pas bewust Dat het leven elders mischien wel beter is Tot die tijd blijf ik wel balanceren Of zal ik het toch eens proberen Het zwarte gat Wacht op mij Ik ben het hier al zo…

ze zijn naar elders gezonden gezanten zijn 't van kleur en licht.…

kastelen zijn er nog genoeg kerken worden schaars kathedralen zijn alreeds tot monument verklaard mag ik jouw paleisje bouwen en wonen in het straatje van notaris burgemeester en pastoor omdat ik voel dat jij daar hoort maar in de tuin blijf ik de baas daar groeit geen jacuzzi de ontvangsten doe je elders maar hier bloeit natuur…

Wat rusteloze mensen elders zoeken, is in alle rust thuis gebleven. Stil werd onze zomertuin. Vredig ons bestaan. .…

Houdt maar een paar uur Voor Kaag wat zoets, voor Segers te veel zuur Voor Rutte op den duur een functie elders Kaag blijft, drijft Segers af dankzij Mees Kool Alleen haar kuikens moeten nog naar school…

ik keek het rijtje langs smartphones in de hand de oortjes verbonden luidkeels sprekend met open monden de hoofden geknakt in lange wacht de bloem der natie met alleen schermogen schouders al rond gebogen de bus heeft de gnomen en hun wereld meegenomen om ze elders te droppen als ledenpoppen hun monologen zijn niet te…

Vanwaar de wind en zou de zon zo purper elders schijnen, blikten zijn ogen langs het waaien der bomen. Hij huilde en hij legde zich op de bloemen om de vogels niet te horen, die riepen, die riepen.....…

Wij reizen deze zomer door de mooiste landen en worden parallellen van elkaar: afstand in evenwicht, zonlicht wederzijds ontvangen dezelfde aarde elders, evenwel duidelijk voelbaar voor onze voetstappen. Hoe evenwijdig jij ook bent, in dit seizoen vol witte warmte, eens kom je kruiselings terug, eens ben je weer voorhanden.…

hier ben ik gelukkig zonder verplichtingen elders de lastige liefde ik kan denken eindelijk denken eindeloos denken het ene nodige dit wilde ik toch ? de wijde rust het boerse zingen van monniken? waarom dan nog getreurd?…

Toen geld en hebzucht de trottoirs gingen beheersen - door commercie en verleiding aangestuurd - ontstond ook elders twijfel aan het streven naar geluk 't was niet zozeer de zekerheid van sterven zoals de kunstenaar het voelt nee - 't is het inzicht dat gelukkig zijn voldoende kansen krijgt wanneer de grens aan wat gewenst wordt uit tevredenheid…

Banging on the doldrums – Maar ik kan er geen touw aan vastknopen, nu de stemmen van de wind geen raadselen fluisteren, niet tornen aan de stilte; want de winden zijn weg, elders, op reis?…