77 resultaten.
Weerzien
gedicht
2.0 met 31 stemmen 13.647 Hoe de mensen, hoe deze mensen, hoe
een man en een vrouw na jaren elkaar –
hoe na jaren deze mensen elkaar zullen
zien, harnas van vroeger over het sleets
lichaam, hoe in hun botten moeheid
en deceptie jaar na jaar kerven.
Hoe mensen, door afscheid op afscheid
gestriemd en geslagen, het kijken
verdragen in de laatste smalle kier
die…
Als water ben ik uitgestort
gedicht
3.0 met 20 stemmen 9.027 Dom water. Beukt en striemt de
pijlers van de brug die zwijgend
schrap staat tegen overgave. Eeuw
na eeuw is wat hij weet het binden
van twee oevers. Waakzaam, moe.
Weer ga ik door de oude stad, altijd
naar de rivier. Midscheeps posteer ik mij
in machteloze aandacht, blote hand
op steen. Ik brul met doorgesneden keel,
zonder geluid…
Een menigte
gedicht
3.0 met 8 stemmen 6.228 Verbaasd merkte de moeder
dat zij een menigte werd.
Binnen enkele dagen was het
gebeurd, bleek zij uiteengevallen
in een waaier van vrouwen.
De weerloos-blije liep daar
van haar geheugen te genieten;
de verslagene, die snel op weg
wilde naar welke dood dan ook;
de trieste die er niets van begreep,
die alleen zachte vlindervleugels…
Decemberoffensief
gedicht
2.0 met 31 stemmen 10.730 Alleen de allerergste wanhoop is zo koud
als deze slotgracht; dit verdraagt
geen mens die niet bevroren is.
Soldaten hebben pijn die zij niet voelen,
bloed dat niet vloeit, grimmig gevecht
met slechts een schijn van woede.
Krakend verscheurt een paard het ijs,
galop gestold. Alles zit klem en nooit
komt het meer goed. Zie het vuur…
Stuwmeer
gedicht
3.0 met 7 stemmen 6.206 Toen de dam klaar was
begon het water te stijgen.
Kilte ving aan in de berg-
wand. De bomen begrepen
niet hoe zij stikten in wat
hen lief was. Vissen kwamen
te zwemmen in de wijngaard.
Schreeuwend breken mijn kinderen
het gladde watervlak. Ik wil
hen roepen: acht niet de pijn
van tekort, maar vrees de on-
keerbare kracht van…
Zo is het
gedicht
3.0 met 4 stemmen 8.493 Breek hier je benen. Voormalig water
huppelt nieuwsgierig, verliefd door het gras.
Een lening meisjeslijf. Stoot hier je tenen
tot bloed aan die badkuip vol jeugdschuim.
De beeldhouwer, lefgozer, tovert uit leven
een kist vol gedenkgoed, laat hem lomp neer
naast een pad. Hij liet beweging stollen
in staal, beet op zijn kiezen, ramde
met…
Papierland
gedicht
3.0 met 17 stemmen 6.462 Krakend neerzitten en kijken
naar wind op een foto. Hoe
de geketende dansers buigen op rij!
Wij waren tien en wilden naar zee.
Melkzuur in de benen, blaasbalg
in de keel. Storm blies tranen
over de wangen, schelpengruis
knapte onder onze banden. Wij
trapten ons achteloos een weg.
Groen, blauw, wit namen we
voor lief; zintuigen werkten…
Krimp
gedicht
2.0 met 2 stemmen 4.710 Hoe de dagen mij ontkomen, steeds
waait er een nieuwe tegen het raam.
Een somber kind in de keuken eet
niet meer uit mijn pannen. Zeldzaam
is het oude leven dat voelt als immer.
Intussen verwaaien mijn uren, ze zijn
de echte, wat tegen mijn raam slaat
is het echte leven, het huidige,
dat van mij, dat van mij eet.
-----------------…
Tamboer
gedicht
4.0 met 7 stemmen 5.383 We horen hem wel, de tamboer in de verte,
maar luisteren niet. De maat van zijn stokken
bepaalt onze stappen. Ook nu. Verwijlen
wil ik bij een wals van vroeger, een dans,
kind op de arm. Het spant ondraaglijk
tussen toen en vandaag. Aan de mars valt niet
te ontkomen. Woedend doe ik een greep
in de muziekdoos van het geheugen, waar
haar te…
Vanuit de keuken
gedicht
4.0 met 5 stemmen 9.747 Voor L.
Mijn zilverharige vriendin en ik
zijn als twee grote appelbomen
steviger en heerlijker dan ooit in bloei,
voor de bongerd gerooid wordt.
Wanneer wij elkaar spreken, bijvoorbeeld
over het best-bewaarde damesgeheim
aller tijden, of over hoe wij ons
voegen naar de wet van de wereld,
almaar, en waarom, zegt zij mij:
wij zijn bang…
Klank
gedicht
3.0 met 6 stemmen 8.646 Het kind zat naast mij in een zaal,
tussen ons lag de partituur. Maat-
strepen stonden stijf in stil geweld
van inkt. Dankzij de muren
en het dak werd dat geluid.
Zoals bij ons de huid verdriet
omspant, zei ik, en een voor een
wees ik de instrumenten aan
op het schavot. Zij is er niet.
Als ik mijn ogen sluit ga ik haar
zien. Tussen hoorn…
Parijse daken
gedicht
3.0 met 6 stemmen 7.868 Ik kreeg een hotelkamer met openslaande
deuren. Zesde verdieping. Jij, al anderhalf
jaar dood, zat tegenover mij. Ochtend.
Een zeer lange neger bracht ons ontbijt,
hij glimlachte. Tussen ons in schikte ik
kopjes en messen. Ik schoof een croissant
op je bordje, hier, dat vind je lekker, kletste ik.
Gaan we naar warenhuizen, paleizen
of gewoon…
Een nieuw jaar
gedicht
3.0 met 3 stemmen 11.881 Nog niet. De zoon moet nog trouwen,
de oude nog stervan. Er komt nog
wereldvoetbal en goudvissenbroed.
In de reiskist vouwt zij de avondjurk,
kinderkleren, gesloten papieren. Eetbaar
de kleine vruchten en draken van koek.
Op de steiger blijkt de kist gevoerd
met gestreepte zijde. Leegte, lavendelgeur.
Gisteren zwommen hier zwanen als schepen…
Fantoom
gedicht
3.0 met 8 stemmen 6.035 Het is een woord voor pijn die geen
bestaansrecht heeft; je lijdt aan
een afwezigheid, je snakt met hart
en huid naar wat er eerst nog was.
Wat afgesneden is dringt zich bedrieglijk
op, je strekt je armen blind naar
de verzaagde voet, een leegte,
het verdwenen kind. Het is een naam
voor wat zich voordoet in de zestien
meter van de ziel:…
Ineens
gedicht
3.0 met 9 stemmen 5.874 Ineens was ik het vermogen
om warmte vast te houden
verloren. Nu de kinderen
het huis uit zijn, snoof ik,
ja, ja. Ik kroop onder steeds
meer dekens. De kachel
loeide. De warmste van ons
tweeën kon mij niet meer
verhitten. Ik rilde en
huiverde alsof ik oog
in oog stond met de dood.
Wat ook zo was. De dood
en ik stonden op een…
De stad herboren
gedicht
4.0 met 15 stemmen 3.486 Liggend ontwerpt hij het stadsdak, prent
het patroon van bladloze takken tegen fel
blauw in zijn brein, dat bloemkooltje, leeg
nog en klein. Waakzaam ontvangt hij licht
en lawaai, zonder oordeel. Honden, motoren,
een boor. Ik duw zijn wagen en merk hoe hij
schift, niet meer schrikt, scheidt wat hem boeit
en wat niet. Hij verovert de woorden…
Mijn zoon
gedicht
3.0 met 5 stemmen 3.704 Mijn zoon stormt door het huis,
een roffel op de trap. Hij is
zichzelf een motor. Het lied
dat in hem leeft ontsnapt hem
soms. Ik hoor hem zingen
op de gang en zwijg.
's Nachts is hij bang, hij twijfelt
aan zichzelf, aan ons, de wereld.
Ik neem hem in mijn arm
en zonder spreken vaag ik
de oorlog weg en kinderkanker,
mijn eigen dood, het…
Waakzaam
gedicht
2.0 met 6 stemmen 2.189 De roffel van zijn hart waarschuwt
het kind dat op de schommel tolt
en zweeft. Hij knikt zodra het landt.
Het denken houdt niet op. Als zij
gaan liggen in de nacht weeft hij
een net van aandacht om het huis.
Gedachten jaagt hij ver voorbij contract
en kruising. Al het onverwachte is
een nederlaag die slim wordt bijgezet.
Niets moet hem…
Lente
gedicht
2.0 met 12 stemmen 5.721 Het klein hoefblad hield ik vroeger
scherp in de gaten. Wanneer, waar,
of het al. Ook de kale witte klaver
en later de rode met de roestplekken.
Wij schrokken nergens voor terug
met onze manden en spaden. Weide
stond in plaggen voor het keukenraam
te sterven, te snakken naar water.
Nu kweekt mijn zoon zijn geurend
riet op het balkon.…
Typologie van de drenkeling
gedicht
3.0 met 4 stemmen 5.562 Ze klimmen aan de uitgestoken hand de kant
op, kijken langs je heen; op weg weer, als zij
waren toen ze in dit nat abuis verzeilden. Dank-
bare schimmen die zich sluiten als het water zelf.
Soms brengt de dreg sereen en willoos materiaal
in vreemd geplooide stof. De dood als regisseur
van stilstaand beeld drapeert het water dat
vibreert boven…
Van voor ik moeder werd
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 375 Toen ik jou die onschuldig was
Aan het redeloos verkeer
Verloren had - jij die
Deel van mij was en altijd
Zijn zal, was er in mijn
Hart een gat geslagen zo
Groot en wijd en diep
Als nooit meer zijn zal,
Een krater die niet meer
Met heelwording kan worden
Opgevuld, tot een zee van tranen
Geworden vol leegte, kilte en verdriet -…
Langs de adem
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 100 Buitenstaander
Ben ik geworden
Zo langzamerhand
Die door het
Raam naar binnen
Kijkt in wat
Mijn leven moet
Zijn - matglas
Vervangen door
Honderprocent
Doorzichtig
Glanzend glas
Dat zich langs
De adem van
Mijn leven
Uitstrekt
Adem die niet
Meer neerslaat
Leven dat niet
Langer zichtbaar
Is…
De ruimte die je achterliet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 143 De wrede tijd
Heeft jou uit
De volheid van mijn
Woonkamer getrokken,
Kamer gevuld met
Tekens van leven:
Schoteltjes met banket
En gebak waarmee we
Onbewust ons leven vierden,
Drukte die daag'lijks over
Mijn vingers kroop -
Nu woon ik in de
Lege ruimte die je
Achterliet, ramen en
Deuren houd ik gesloten,
Doe ze alleen…
' k Wil me aan de leegte wijden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 91 Hoofd vol myriaden
Feiten en gegevens,
Geheugen dat als
Kleverige vliegenvanger
Alles dat voorbijkwam
Naar zich toetrok -
Het hoofd als
Snelkookpan die
Regelmatig overkookt
En een gulp gaargekookte
Details langs zijn
Kanten naar beneden
Ziet gaan -
' t Is genoeg geweest,
Nu, tijd om alles
In de winteropruiming
Te doen…
Buiten de muren van het huis
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 76 Vader ben ik van dit
Mooie, kwetsbare kind,
Dat thuis zo op zijn
Eigen omgeving gesteld is,
Erg gericht op de veiligheid
Van eigen pap, mam, en huis -
En nu zie ik je dansen
Op je eigen klompjes
Op het grijze zeil
Van je klaslokaal -
Op je hoofd een tuindershoed,
In je arm een mand met
Zelfgekweekte preien,
Voor de gelegenheid…
Vlijmscherp
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 177 Vlijmscherp het zwaard
Maar ook mijn pen
Die mij leert mijn
Agressie in banen
Te leiden - en telkens
Weer sta ik versteld
Van de elasticiteit
Van de menselijke ziel
Ook nadat ik uit
Mijn dagelijkse
Wereld van ellende
Te pletter viel…
Bad Lissabon
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 139 Wijlen Hugo Claus was erbij en Anna Enquist,
een meer liefdevolle doodswake is ondenkbaar,
denk ik foutief, want Kristien komt om de zoveel
tijd een bosje bloemen brengen, alleen of met
haar nieuwe manlief, maar dat stelt niets voor
hoor, dat is enkel om de pijn te overlappen.…
Haven denk ik, water, zee
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 111 De aarde waarin ik
Geboren en getogen ben
Is me te heet onder
De voeten geworden -
Aardkorst door droogte
Verscheurd, gespleten
In tienduizenden ongelijke
Brokken waar alle leven
Uit verdwenen lijkt -
Dan kronkelt uit die ene
Spleet het fata morgana
Dat mij een haven verbeeldt:
Haven, denk ik, water, zee,
De meeuwen komen…
K. Schippers
snelsonnet
3.0 met 6 stemmen 301 De nieuwe stadsdichter van Amsterdam!
Ik ben toch zó benieuwd wat hij gaat maken,
al vijftig jaar is hij een lyrisch baken.
Zijn wijsheid bracht me steeds in vuur en vlam.
Zijn faam stoelt op “De waarheid als De Koe”
én op “Haar laatste woord is altijd boe”!…
Groots en genadeloos
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 169 't Komt zoals het komt,
Je weet immers niet beter -
Dagen bitter en zoet,
Alsof wat dan ook
Er nog toe doet -
De stroom van die rivier
Hou je toch niet tegen,
Valt het goed, lach dan maar
Valt het tegen, laat dan
Je tranen gaan ook al hoort
Het niet, het huilen van een man;
Je leven is een avontuur,
Het eind meest ongewis,…