Alle inzendingen over eren jaargetijden

En nu verder in de maag: Hier ziet u al wat vlinders fladderen, al naar gelang het jaargetijde. Soms zijn het witte, maar meestal maken we ze rozerood.…

De gebaren zullen me vertellen, wellicht bij het frêle lamplicht over bladeren in de jaargetijden, over gezichten die verdwenen zijn, hoe sterren spontaan zijn gewist. Je gebaren zullen me vertellen over bladeren in de jaargetijden, luister, weet, ze lopen uit, ze vallen vervangen door helderheid nee nooit, echt nooit vergeefs.…

Artsen die genezen eren Hippocrates, met het uitspreken van zijn eed. Technici die bestrijden doen dat niet. Zij handelen naar eer en geweten, zoals ooit Rachel Carson deed. Ze willen dierenleed voorkomen, waarvoor Jeremy Bentham streed. Straks kunnen zij hen beiden eren, met het verklaren van een eed.…

waar zij passeren blijven kruisen achter huizen leeg wie met granaten eren zal de eeuwige weren…

Vier Jaargetijden vergezellen ons bij 't avondeten een Tête-à-Tête pinot gris een zweempje zaligheid zwerft op haar lippen ik weet het is exquis…

Het is de aard van de jaargetijden waarvan het verscheiden mij doen verblijden. Ik heb aan dit land mijn hart verpand.…

Ik hou van wandelwegen waterplassen nevel boven meersen zon het wonder van een blad ook als het valt jaargetijden een fazant ondergedoken geschrokken opvliegend uit de sloot moeiteloos argeloos door dit lage land bekoord…

Er past daar rouw als herfst voor de zwarte esdoorns uit zwevend zaad ontstaan zodat het op kan houden roekeloos en geschift te zijn Zonder haar geen zin meer kunnen vinden in zonder haar verder gaan geen rode draad van jaargetijden bij zonsopgang en ondergang…

De donkere nacht Samenspeling van duister en kou Het jaargetijde doet Anders verwachten Een ijskoude windvlaag Gevolgd door Een rilling over mijn gelaat Doortastend Verhelderend Een poetische zinspeling van de nacht In het hart van de zomer…

open ogen verdragen weing licht in een wankel jaargetijde versleten levens uit de lijst gehaald verblind ten val gebracht ijskoude handen op het hart gedrukt is het ooit zomer geweest?…

Mediteren is vooral jezelf te leren te respecteren en met name je hersenen te eren dat voedt je geloof in rust, geluk en je jeugdigheid tot in jouw eeuwigheid amen!…

Verse Lauwerblaadjes om de hoofden van Neêrlands dichterhelden - Is men met ontroerde schreden In der muzen hof getreden, Vol van wijding, zoals ik - In dat heilig ogenblik, Dan is zeker de eerste plicht, Die ons vol gemoed verlicht, Hen, die daar in glorie tronen, Lang erkende muzenzonen, Uitgelezen dichterschaar, Zeet'lend om het…

Wij zullen openen een rusthuis voor uitgebluste dichters wij zullen zorgen voor: trijpen pantoffels lauwe radiatorbuizen en elke zaterdag een glaasje wijn Men zal van ons niet kunnen zeggen dat wij de poëzie een onverschillig hart betoonden Wij zullen eens per maand de oude dichters tracteren op wat gaande is: moord & doodslag…

Door schade, schande en ontberen uiteindelijk U weer gaan eren.…

In feliciteren zit eren zit feest met feliciteren bedoel ik ook vooral te respecteren en als je dan ook nog je hart laat meespreken zeg je schrijf je mail je of maak je deze hartenkreet VAN HARTE GEFELICITEERD Deze hartenkreet draag ik op aan de ouders van mijn levenspartner tgv hun 50 jarig huwelijk op 1-3-11…

Wij zijn passanten in de tijd Waarbij ik jou passeer Ik luister naar jouw stappen welke ik waardeer Geluid in een lichte tred Helder klinken de keien De stappen worden gezet Jouw naaldhakken breien Een warme deken In een vriendelijke sfeer Zoals is gebleken Telkens, keer op keer Dank je wel…

ik dicht met jou een dichterslied door de jaargetijden in vrijheid van vogelvleugeltjes geboren rond mei rozenzomers blij kleurig als een troostblad rond een grijze herfst vlammend warm wanneer de aarde winters sterft…

De fans zijn niet in Thialf uitgegleden Geen stadionverbod is opgelegd En geen politie- of ME-gevecht Geen hooligan een scheve schaats gereden Ireen en Sven wil ik natuurlijk eren Maar ook het voetbal kan er wat van leren…

ik wil de zon begroeten, want de kilte zit nog steeds in mijn kleren de wereld een half kleurloos geheel de zomer het nestelt niet het is moeilijk, moeilijk haar aan te raken ik zie er zelfs scheel van en verlies mij in deze muizenissen van jaargetijden die niet meer gelijk lopen…

Zes regels in een internetgedicht Is veel te kort om hem te kunnen eren Toch moet ik dat wel degelijk proberen Voor hij verwaait gelijk een oude schicht En terug naar Ierland gaat en daar als held Met en over al zijn vrienden doorvertelt…

Gaan we hem dissen of eren? Zijn denkbeelden brachten beweging: 'het leven neigt naar de omgeving' Niet iedereen kan dat waarderen Maar de koningshuissympathisant Weet: de leeuw past zich aan aan 't land…

coach zei tegen spelmaker: mag ik je pass eren? graag, zei spelmaker toen zei coach: sorry dan dat ik je passeer waarop spelmaker antwoordde: dan bedank ik voor de eer…

Je wordt door sommigen beschouwd als held, Er kwam een legobeeld om je te eren, Maar kennelijk kan jij ook irriteren, Net als Johan van Oldenbarnevelt. De microfoon geknot, rust van zijn plichten, Nu ondersteun je mij nog bij het dichten.…

Cultuur weet men helaas niet meer te eren En wat van waarde is dat wordt bespuwd Maar elders zijn er betere tendenzen: Het Nederlands floreert buiten de grenzen…

dit is het regenende jaargetijde waarin wij haar eenmaal ten grave droegen; ook toen sloegen de bladeren en de regen over de paden en de zwarte wegen en het woei duister in de donkre groeve. alleen was het toen vroeger herfst en droever.…

Ritme in het bestaan van de natuur is van alle tijden uitgedrukt in jaargetijden Als de zomer is voltooid daalt haar leven af is de natuur ter afscheid in herfstkleuren getooid Laat vallen wat haar lief is maar zal in de lente weer tot leven komen!…

Een negerzoen te eren is 'not done'. Dus kies voor recht, gelijkheid en respect. En wat ze met dat zoet-goed moeten doen? Hernoem het in een negerinnenzoen.…

Schrale winden, snerpende kou, oostenwind schuurt het vlakke land, rijping op koestige wilgen, glazige lagen op waterschap, landschap in sneeuwjacht, wazige contouren van huizen en kerken, in het vierde jaargetijde, van een echte winter in holland...…

Vol achterdocht als alles vreemd blijkt en van een ander jaargetijde De wind maakt storm raakt bladzijden lang in uiterste verwarring…

De ochtenden lichten al Dit is het verwachtingsvolle jaargetijde Waarin ik haar de eerste lentedag begroette Ook toen scheen de zon, een zoele wind Over een moeder en haar kind En het ruiste van een zacht verlangen Alleen was het toen vroeger voorjaar En blijer (Tegengedicht op 'Herfst' van H. Marsman)…