Alle inzendingen over ergens zoeken negeren

als ik over zestig dagen jouw kleine hart herdenk, besprenkel ik de dauw met extra zachte lagen, duizend maal… duizend maal dezelfde koele manen boven steeds hetzelfde land als jij ooit mijn hand zal pakken die -ouder dan, standvastig aan mijn arm zijn beeft zal ik niet langer meer verzwakken maar beseffen, dat je geeft…

N-ergens: zonder doel, zonder grens zonder voornemen, gedachten niet gekooid in een getekend keten van oorzaken, vlug vergeten boven orde, wanorde en toch geplooid. Overvalt me ontroering, gezuiverd van ieder woord of is het bidden zonder verlossing?…

ergens moet het zijn een soort verwilderde tuin van oude stilte de boom voor het huis zacht wazelt hij zijn verhaal niemand begrijpt het het heeft geregend de tuin dampt goede geuren aarde die verlangt -------------------------------- uit: 'Ik ga maar en ben', 1981.…

Ergens moet je zijn ergens waar de eerste stralen van het zonlicht door de opgetrokken nevel van jouw ongerijmdheid dwalen ergens moet je zijn ergens in de sterren ergens waar je liefde passie als een zomerzoete inval de grenzen van mijn dromen evenaren alsjeblieft zeg me je naam laat het leven gebakerd door je letters…

Ergens klinkt het lied Het lied van liefde en hoop Hoop op gerechtigheid Wat nog steeds niet is Ergens klinkt de roep Een roep om hulp uit nood Nood die de mensen tergt Door honger en gemis Ergens nijpt de armoe Armoe bij gebrek aan begrip Begrip voor honger en sterven Geen kennis van geschiedenis Ergens klinkt er hoogmoed Hoogmoed…

Ergens klinkt het lied Het lied van liefde en hoop Hoop op gerechtigheid Wat nog steeds niet is Ergens klinkt de roep Een roep om hulp uit nood Nood die de mensen tergt Door honger en gemis Ergens nijpt de armoe Armoe bij gebrek aan begrip Begrip voor lijden en sterven Geen kennis van geschiedenis Ergens klinkt er hoogmoed Hoogmoed…

Schotse hooglanders kijken verbaasd naar mijn fiets maar negeren mij…

lopen in rondjes door het leven met je hoofd zo licht gebogen je ogen tellen wel de stappen maar je geraakt er niet meer uit de cirkel is hier niet meer open hij blijft op slot, gaat vicieus anderen gaan reeds vertellen hij is bizar en mysterieus de oorzaak zoekt hier naar gevolg en de kringloop wint zo sterk aan kracht in een leven vol…

Er zit een zware neger op mijn schouder Met dikke lippen en zo zwart als roet Die neger roept: ‘Hé man.. ik zit hier goed’ Ik word in een paar maanden eeuwen ouder En ieder jaar zo rondom Sinterklaas Fluistert hij in mijn oor: ‘Volhouden baas’…

Soms ga ik erheen en zoek ik of ik ze nog ergens vinden kan. Maar het water heeft veel gewist De oude beelden uit mijn verleden eens was hier een zee vol dromen. Nu is er een mooie herinnering voor in de plaats gekomen.…

angstig elk buiten negerend rol ik me bottenkrommend tot egel…

Er ligt een neger op de straat ik kan niks doen hij ligt hier dood te bloeden Ik kan niks doen met mijn EHBO -stabiele zijligging en zo- er ligt een neger op de straat Daar komt de politiemotor aan ik kan hem slechts de plek aanwijzen waar, -kijk hier agent! het slachtoffer ligt daar!…

Ergens gelegen staand op strand, het strand en ik kijk, zoek naar symmetrie, voortvluchtig. Terwijl gaat de zon.…

rebellen plunderen piraten kindsoldaten stokken, speren, machetes dansen door de straten stoffig heeroom, waarom heeft u mij verlaten een dikkop profiteert van westers onvermogen, negers dansen in alle staten duister werelddeel, melkflescapsule heeft niet geholpen…

het smeulde in haar ogen hij kon het vuur niet doven haar blik maakte hem laaiend zij pareerde met een onderkoeld negeren geheven hoofd terwijl hij schikte woog en wikte in een stamelend excuus finaal was haar gebaar de vinger naar de deur hij redde theatraal zijn eigen hachje verdween met rode kleur…

dimensies klappen uit vertellen door de tijd hoe jij en ik vaak haat en nijd verstrengeld zijn in tedere omhelzing ontken het maakt niets uit het woord de zin de kleur en geur het is al vastgelegd toeval heeft ons niet gered negeren heeft geen zin wel afstand nemen van een explosief begin wij hebben tegen alle weten in ons laatste…

het negeren het jou niet willen laten zijn het gewoon ontkennen door te zwijgen doet soms pijn wat te doen? Overrompelen met liefde? Onzin Het met eigen wapens bestrijden?…

stemmen klinken stemmen zingen stemmen dwingen mocht je echter iets willen bereiken dan kun je ze maar moeilijk ontwijken toch voel je die stem naar onraad ruiken een zweem erachter hangend van macht misbruiken een zielig respectloos iemand bezigt hem kijk hem misprijzend aan zing hem met je zuiverste klanken omver en dan moet…

iemand kan leuk zijn op een foto in zijn tuintje bij een bruine van westmal maar reeds bij een eerste date verknalt hij het al met uit te pakken wat hij allemaal bezit en vooral wat hij kan en nog veel meer verlangt. aan mijn lijf met hem geen polonaise en nog minder een wurgslang noch een serpent van een vent! lacht cindy de spanning…

Het zijn de doodgewoonste dingen die een dag kleuren, of het nou de wind is of de bladeren die geuren, de lach van een kind is wat ik het mooiste vind, maar de doodgewoonste dingen, maken je dag compleet…

Is het nog herfst of hoe zit dat met de vogels vliegen ze vrolijk in de lucht of moet ik ze elders zoeken ligt er nog ergens een droom onder een oude steen of is het mijn hand op een verkeerde plek ver van mijn hart moet ik gaan geloven dat het werkelijk anders kan dat het nu anders gaat gebeuren.…

Zo zoek je naar woorden en dan komen ze op alsof ze altijd al op die plaats hoorden dat maakt het leven zo bijzonder zonder gedonder of gezeur staan woorden voor je deur je schrijft door en nog voordat dat je het beseft sta je ergens voor voor blijdschap, verdriet en vrijheid en wat nog meer en dat keer, op keer, op keer.…

weet je nog hoe wij stenen verschikkend buitenkamers zijn geraakt op zoek gingen naar de kleuren van geurende bloemen dat stukje blauw welke wij vanuit het dakvenster beleefden ergens verder dan de horizon met alles wat goed voor ons was dag morgen hebben gezongen…

aan allen die ook weer zoeken wat wij nooit vonden aan hen die menen te weten wat eerder al bleek niet zo te zijn aan het wit en het zwart als eeuwig goed en kwaad al die in beton gegoten stellingen onwrikbaar aan het firmament met ergens een vlekje zo ongeveer in het midden…

een hond weggestuurd geslagen of geschopt achtergelaten of gevlucht of zomaar ergens gedropt een vreemdeling heeft achtergelaten is z’n land ontvlucht op zoek naar een schone vogelvrij verklaarde lucht beiden krijgen soms asiel maar toch toch ... blijven ze voor altijd de schlemiel…

Tuk op dolle extase plaatst de spits de bal op de penaltystip Bedachtzaam achteruit wandelen Cool keepers branie negeren Gierende zenuwen bezweren Vastbesloten loopt hij aan Trapt krachtig, met panache, De bal over de liggende keeper Hoog over het lege doel Radeloos zoeken zijn handen zijn hoofd Atletisch krimpt hij tot een bal ineen…

nu het laat is en de nacht valt over zee en de golven niet meer zijn dan een geluid zeilt het schip van mijn verbeelding uit ik zoek de drenkeling die jarenlang vermist misschien nog ergens op het laatste wrakhout drijft die nooit de reddingsboeien greep omdat hij wist dat hij niet geboren was voor deze tijd ik zoek de vrouw die tegen…

Tijdens het zoeken naar de oplossing neemt de frequentie gestaag toe. Insomnia... paranoia. Ergens in het duister dwarrelt een simpel eeuwig antwoord. Een antwoord dat mij angstig maakt, angstig voor de oorsprong van het antwoord. Paranoia... insomnia.…

Gedroogde bloemen maken me blij Geplukt in een of andere wei Tijdens een mooie wandeling in ons Limburgse land Stonden ze daar ergens langs de kant Gedroogd in een dik boek Vind ik ze plots, zonder dat ik zoek De geur en kleur die blijft Ook al is het bloemetje verstijfd…

Ik was de stille die begon met spreken. Ik was de eenzame die tussen mensen begon te staan. Ik was de zwijgzame die alles blootlegde, ik was, zij, die bestond, zonder te bestaan. Ik ben Petra... via nieuwe stem, naam, geluid in visie. Ik ben deze ziel die vroeg ging opstaan: ze wachtte niet op wat komen ging maar legde haar eigen weg…