152 resultaten.
VERSCHROEIDE AARDE
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 832 zij is verschroeide aarde
wie haar bezat, heeft haar verzengd
en liet slechts sintels na
zij is een schim, een schimmel in de nacht
een postkoetspaard slecht afgetuigd
een magere merrie zonder zadel
die zich bijna benaderen laat
zij hinnikt niet, zij heeft het graag
als men haar flanken streelt
zij wenkt, zij zwenkt, ontwijkt
de sporen…
gebarsten land
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 463 De lichte
rimpeling
huiverend
in haar flanken
haar hete adem
die zich aan me schroeit
De kloppende aders
onder de
flinter van haar borst
Beuken
me
een weg
langsheen
gebarsten lijnen
en voel hoe
adem
teneergedrukt
met bulderend
geraas
haar tirade
zich spruwt
de likkende vlammen
een pagina…
Gaudix
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 528 Vraatzuchtige machines slaan
gapende scheuren in de flanken
van de bergen om Granada,
de stad waar statige buurten
gestadig groeien op de korsten
van het gewonde landschap.
Wat steenworpen verder
liggen in koele grotten
de oudste huizen van Europa:
Barrio Troglodyte,
waar het licht al duizenden jaren
in perfecte stilte balanceert.…
Watervogel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 127 Zo rond het middaguur
trof ik haar in de open hand
van de vroege lente
Rust samen met mij
in de glans van mijn ogen
in de tint van mijn flanken
Ik glimlach en streel
in gedachten haar zetel
tussen de twijgen
We wachten samen op het
openbarsten van de knoppen
en het ruisen van de zee
Ik ken de woeste golven niet
zo hoor…
Zijn ware aard
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 151 ik wil oogsten
maar de velden zijn leeg
in schraalheid nog restanten
venijnig stuift
de droge wind
het zand op duinenrijen
het groen
dat welig tierde is al
decennia lang aan het verdwijnen
als het oog van een orkaan
is de woestijn ontstaan
zijn strijd woedt op de flanken
als het stof is neergedaald
toont het eindelijk zijn…
zwitserland
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.382 Deze vleien zich zacht,
tegen hun flank.
Het is een samensmelting,
van muziek zonder klank.
Op die hoogte, in die zuivere lucht,
is het lekker genieten,
van een deugddoende vrucht.…
zaligheid
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 485 en ik ver weg kan zien
heb ik niet te willen
als een draaiend wiel
met zoemende tonen
en zilverglanzende spaken
ga ik door het heelal
zonder van mijn plaats te geraken
begeleid door schone klanken
van een engelen partituur
raakt dit het wonderlijke leven
aan zijn zuivere flanken
een rilling van gelukzaligheid
in de eeuwigheid van…
ontwaken
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.040 Ontwaken
uit toevallige
omarming die verlangen deed
naar steeds weer opnieuw
die glimp van jou
je warme zachte flanken
verdronken
in bloedstollend mooie ogen
verloren
dit ongeboren kind en
jij
die jeugdig onverschillig
in mij dit craquele
veroorzaakte…
jouw eigen hemel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 339 Vele groeiringen later laten
je duizendmaal golgotha vergeten
om het zwijgen van de dood
te bevrijden van het juk
dat je schouders hebben gedragen
in tijden van nood
jij schiep jouw eigen hemel
kristalliseerde je beeltenis
op de flanken van het kruis
herschiep het besef dat het sterven
slechts een hoorspel is in het theater
doch jij…
Hordelopen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 296 Als een knokig karrepaard
merg uit bot gezogen
verschoten flanken
ijzers afgetrapt
door het eindeloos bergopwaarts
de piek nooit genomen.
Om vervolgens
uitgewrongen dorstig
een traject
over de zwoegende dijk
tegen storm en klippen op
met aanloop te nemen.
En dan ook nog
loodzware aktetassen meezeulend.…
Vleugellam
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 129 Met koffers naar een tijdelijk verblijf
zonder bagage aangekomen
in de eeuwigheid
het pad ligt donker
vol verwarring en wanhoop
de toekomst in slijk verdwenen
de uitgezette koers
blijft voor altijd
een streep door de rekening
we wandelen op gebroken glas
op de flanken hangen zwart
en onbewogen de gordijnen
God schiep het licht
wie…
Alp
gedicht
2.0 met 21 stemmen 9.997 De boer slaat flank, hij roemt haar
boezeroen van vlees en wimpers.
Donsoor trilt, neus snurkt roze
rauw, zij weent en roept
teloor in 't stille dal.
Het is niet groen, 't is wit.
------------------------
uit: 'Aurora', 1987.…
Saamlichaam
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 74 Weerzien zonder woorden
eerst zijn flanken aftasten
zijn handen over mijn rug
met gesloten ogen
tegen elkaar gedrukt
wie weet hoe lang
Dan met alle spieren
pratend ons blote zelf
weerspiegeld in de liefde
van elkaars ziel: we zijn
onaantastbaar sterk
(al hebben we onze twijfels)
Over de grondtonen van ademen
en eten zingen we…
Het punt (Michelangelo Antonioni)
gedicht
3.0 met 84 stemmen 20.154 Streef
naar een minzaam vergelijk
laat het slot
weerklinken
en stijg
neem je schaduw op
voer het naar de hoogste top
en neig dan
naar opzij
achterom
een kwartdraai
rond
het vlak dan af
maak de strop goed strak
trek de draad snel na
loop ook langs de flank en
sta
verstomd van het zicht
ontdaan van je plicht
Zweef moeizaam…
Oeverlanden
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 330 jeugdig zwerven langs oeverlanden
door lenig fietsen en God beklimmen
moerasklanken en grindkoude handen
de woestenij als een beest beminnen
en nakend prijzend droom verzinnen
langs beeltenis in een stalen draven
vanaf terug naar toen opnieuw beginnen
waar de zon als een goudrode ballon
in het spiegelmeer gevoel doet zakken
dat maan aan flanken…
Moedige klim
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 97 Je maakt mijn wereld open,
lang gezwegen over wat ik je
breng, vanuit dat land weer te
kiezen, vaak langs ongewone
wegen, maar op eigen kracht,
die steile bergwand te beklimmen,
en op z’n beboste flanken te nestellen
boven op een macht van de ervaring,
om na elke klim elkaar te vertellen, de
moed niet te verliezen, wat misschien
verleidt…
merg en bloed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 728 in wervel en rib en bekken
schuilt een draderige spons
een web van aders en vet
hier wortelt elk orgaan
nog amorf in de knop
een witte waakhond
gebald in een cel
weert de gore kiem
een ronde bark
gedeukt in de flanken
voert een geurloos gas
naar de tippen van mijn lijf
van long naar vezel
draderige klonters stremmen mijn bloed…
Wintertrek
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 982 Ik wuif de wind
onder het beschermde blad, de winterkoning
kent geen vrees zo beschreven
in het okeren licht
over de sneeuwwitte flanken
van het winters gezicht.
Een enkele schreeuw doorboort
de nacht waar de trek
z’n vlucht herbergt.…
Gestrand warm zand
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.278 glanzend zwart afgekante deining
dwingt de delta in broei
tot glanzend kwel
amper verholen in zilte zindering
wacht op ademwarme wind
gestrand in tongrollende vlagen
vederlichte vingertippen
toetsen over rotsvaste toppen
en prikkelzacht zeewater
doet schokkend ontdekking
van stralend witte kleuren
die blanke flanken doen verschieten…
fjord
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 318 kruipend ijs sleet het dal uit
alsof een zeeslang in de berg beet
een flank die steil onder de spiegel dook
oplopend naar een drempel van puin
daar ligt de verlaten haven
altijd dieper naar de bron toe
in de zomer rijst het peil
zoete regen aan het oppervlak
zout in de donkere diepte
een wemeling van plankton en anemonen
haaien die…
stekelig, heden
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 359 je was een scheetje
mijn kleine cacteetje
als was het gister
zie je nog liggen in het schap
supermarkt aangeboden, de prijs was knap
verpakt in blister
zo prikkelend jong nog
jouw wereld werd mijn vensterbank
zon van oost naar zuid, geweldig toch
bolronder dan ooit stak jij mij in de flank
je bent groot gegroeid
heb je, zelfs breekbaar…
Fjord
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 296 Het kruipend ijs sleet het dal uit
alsof een zeeslang in de berg beet
een flank die steil onder de spiegel dook
oplopend naar een drempel van puin
Daarachter ligt een verlaten haven
altijd dieper naar de bron toe
In de zomer rijst het peil
zoete regen aan het oppervlak
zout in de donkere diepte
Een wemeling van plankton en anemonen
Haaien…
Onbevangen pracht
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 990 Een zacht ruisende wind
over niet afloopbare velden
vlaktes van vergeten helden
kraambed van tulp en hyacint
aan de kim het gekrulde duin
een overzeese achtertuin
Ze schouderen in het bed
het frisse groen op de flank
de zware toppen fier en rank
gekleurde hoedjes opgezet
bloemenpracht van hart tot rand
buigend voor passant en klant
Zo…
De zucht van de koe
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 726 De allerlaatste koeien
liggen dromend op het land
te malen van een zomer
die geloomd niet wilde komen
Ze rollebollen samen
blote buiken op hun kant
en wachten tot de wolkenvlokjes
vallen op de bomen
Dan staan ze nog eens op
in natte zon die plots ontbrandt
en voelen langs hun flanken
hoe de witte nevels stromen
Oktober is gevallen…
Koeienhuid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 96 ‘k Strooide dan met baking soda,
zoog, ‘t had geen zoden
Nu hangt een halve koe
te luchten aan de waslijn
de coniferen zien de andere helft
Zijn bruine flanken glanzen in de zonneschijn…
Wat ik graag zie
gedicht
3.0 met 5 stemmen 17.505 Wachtend voor 't stoplicht, in 't halfdonker nog,
op het Bevrijdingsplein, half acht, zag ik,
een vrachtwagen van Domomelk langsdenderen
met op de frisse flanken het bericht
dat, ingang heden, eindelijk het verschil
tussen houdbaar en lekker is verdwenen.…
riposteerde op de kling
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 234 scherp blikt
het staal nog warm
uit het foedraal
als jij me groet
het snijdt de
wind aan flarden
je masker op als
wij en garde gaan
jouw eerst touche
in onbeschermde flank
ik riposteerde op de kling
raakte onverhoeds je hand
je zwaaide groot
in alle houwen de
striemen door mijn vest
koesterde ik in vol vertrouwen
in rood gaf…
Was ik wind
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 312 Was ik wind
zouden mijn vlagen
flirtend langs de flanken
van een ranke zwaluw strelen
zou ik blauwe vlinders
fluisterend naar dansen zingen
wolken warm omgeven
tot ze nevelen voor mijn zucht
ik zou de zee doen deinen
ritmisch haar getijden
plagend stuwen
en tot stormend golven blazen
was ik de wind
dan legde ik mijn vleugen
verlangend…
Moeder
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 1.552 Dit lichaam je geboortehuis
ergens onder dit zwijgen
de eerste zin geschreven
uit jouw leven, de opgang
uit niet-bestaan, hier
scheurde je afwezigheid
open in alle flanken als
een mysterie uit het vlees
waarna haar warmte
armen om jou heensloeg
dat begin, kleiner nog dan
je smalste herinnering,
blijft jouw thuis want je
ontstaan…
Gewond hart
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 674 Op het hoge ros gezeten
't lichaam star en recht
met koele waakzaamheid
immer berekend op gevecht
Benen omklemmen straf
de flanken van het paard
't vizier aldoor gesloten
in aanslag het puntig zwaard
Het harnas schuurt pijnlijk
dat wat diep geschonden is
doch nimmer is geheeld
bij gebrek aan vergiffenis
Wat zacht en kwetsbaar is…