Alle inzendingen over flitsen

De ziekte bloedt antirood van antidood verzorgt uit het flitsen van de oneindige momentenstoot zodat nooit meer iets anders moet worden verbood.…

flitsen op mijn netvlies van beelden die ik zag... en dingen denkend, voelend, die ik eigenlijk niet mag.. .. jij maakt iets in me wakker wat heel lang slapen kon ik voel me een nomade die terugkwam bij de bron. ... door jou voel ik me anders je doet wat met mijn lijf.........…

Kruipend, sluipend gedaante, met je vage spiegel Jij ziet de dingen niet helder meer Schaduwend in de pracht van haar gedaante Zoveel flitsen en oneffenheden Zij walsen voorbij en jij Ziet de film twee keer Over alles wat maar zachte kleuren zou bevatten Je bent er niet en dat maakt sterk Sterk voor alles wat er niet is Knarsend op je tanden…

onze wegen scheuren een splitsing en mijn ogen wenen me uit hoe uw rug tot de stip krimpt die ons warme hoofdstuk afsluit de enkele flitsen en gevoelen die mijn geheugen nog omklemt lijken door uw verlaten getand en mijn hart bloed het bijlen de forse adem van het lot heeft uw zachte zeilen in andere richtingen gebold en het…

We zijn slechts flitsen in de tijd maar ademen toch eeuwigheid.…

We zijn slechts flitsen in de tijd maar ademen toch eeuwigheid.…

Achter een stuur van tijd beweeg ik me langs dagen laat ik jaren achter me en momenten flitsen voorbij Mijn leven is een wagen waarmee ik mij beweeg die mij naar het einde brengt en startte toen ik kwam De lichten zijn mijn denken soms fel en soms zo groot Zie ik daar anderen die mijn weg verlichten?…

Vlugge vogels vliegen vlot door dromerige dalen flitsen door verhalen langs de liefde en het lot. Grijnzend grazen grote ganzen gras is groen en lekker vet als zij dit krijgen voorgezet begint spontaan het gulzig schransen.…

Vlugge vogels vliegen vlot dromerig door stille dalen flitsen door natuurverhalen langs de liefde en het lot. Grijnzend grazen grote ganzen gras is groen en lekker vet krijgen zij dit voorgezet volgt spontaan het gulzig schransen.…

Zoals een rivier via de juiste bocht naar het dal stroomt Flitsen gevoelens en emoties zinloos door mijn hoofd. Onder een deken van donkere wolken vol regenwater Sta ik bij de juiste bocht met een glas omdat ik geloof. Mijn hart kroont de afslag geleid door mijn navigatie. Het gekolk van de rivier stroomt af wat mij verdooft.…

Och, kijk toch eens aan dat arme zieltje Ze zit daar alleen met haar mobieltje Geen oog voor anderen om zich heen Ze waant zich denkelijk heel alleen Met een starende blik op het display Flitsen haar vingers van boven naar benêe De wereld om haar heen is niet in tel Ze gaat volledig op in haar spel Te midden van anderen gaat ze maar door Ze…

Herinneringen dan: alleen maar flarden, flitsen of simpel statisch beeld; geen geur of kleur eraan, geen enkele belevenis van ik. Hooguit een blik van buiten af op schijnbaar vroeger zelf, die ook toen al, haar ik van eerder kwijt was. Ik ben alleen maar ik, in ‘t heden van vandaag.…

Flitsen uit het leven komen; Flitsen uit het leven gaan Onder deze oude bomen. In mijn oog pinkt zacht een traan. Vele dingen schijnen mooier, Soms ook slechter onder ’t groen. Dáár herinner ik me alles: Tranen en een lach...een zoen... Zalig is het dan te praten Met die bomen, eeuwen oud. 't Zijn mijn vrienden, kameraden.…

Nachtelijke wervelwinden en hun verteerde herbes de Provence flitsen grauw verzwakt over de gesmolten muren. Hij vertrouwde op verwrongen theelichtjes, ginds ver. En zijn verbonden vlieger klonk hem als Vivaldi in de oren. Spinsels en draden een melancholisch festijn voor zijn lede brilglazen.…

Zwart-wit flitsen flarden van films door mijn hoofd: Nosferatu, lijkbleke maagden, een mosbedekte tombe. Rood golft de angst, schril roept de uil, ijzig wappert mijn mantel. Terug in de pub drink ik een pint en schrijf sterke verhalen en gedichten by candlelight.…

we zijn gaan lopen ver van flitsen en knallen in de rust van het bos hebben gesproken over alles wat in het oude jaar is gebroken en laten dat los we sprokkelen samen tussen takken en mos structuren om verder te gaan de hemel is boven in vele geloven maar wij willen die nu al op aard niet na ons leven maar met nemen en geven…

De flitsen banen zich een weg als een rode draad door zijn levensboek. Het verhaal speelt zich af als verlangen die werkelijkheid wordt. Het intens beleven in geest en ziel. Beneveld door de schoonheid van de toekomst wordt het verleden gewist en vergeten. Claire Vanfleteren…

Schrijdende voetstappen kraken de kern: Flitsen van veel samen beleefde jeugd, Het nu eeuwig missen. Achter het portaal Laten we verweesd het uitgelezen verhaal ……

ik heb je stilte gezien de weggeduwde zorgen er is voor jou geen morgen je bent bang voor flitsen in je ogen zag schimmen die bewogen je glimlacht raadsels en je stem is toonloos door langdurig zwijgen ik fluister je een rode roos je luistert naar mijn dromen een vogel die voor vliegen koos als handen langs je lichaam gaan…

Nog hoor ik het dat geronk van die motor toen je plaatsnam op dat bruine zadel en zei dat je gauw weer terugkwam om te blijven ik wist dat het niet zo was dat een belofte werd gemaakt om meer dan duizendmaal te breken en dat bleek ook zo te zijn nooit beter heb ik je gekend dan in flitsen van komen en gaan in woorden als lucht zo vluchtig…

Romantische adembenemende momenten flitsen door mijn nog slaperige brein geurig als een veld bloemen in de lente opgekomen na de eerste zonneschijn Momenten die de tijd even stil doen staan omgeven door het gevoel intens geluk pure oprechte liefde onder volle maan ontspannen en bevrijd van aardse druk Maar al die illusies, mooie…

Terwijl ik door een golf van hitte fiets verdwijnt blauwe lucht ineens in het niets, komen wolken die donker samentrekken en zwaar regenwater beginnen te lekken Ik besluit de fiets en mezelf te parkeren, dat ik druipend nat word kan me niet deren, luister naar 't zware rollen der donder, aanschouw de flitsen die ik zo bewonder, slaak van een…

ik heb je stilte gezien de weggeduwde zorgen er is voor jou geen morgen je bent bang voor flitsen in je ogen zag schimmen die bewogen je glimlacht raadsels en je stem is toonloos door langdurig zwijgen ik fluister je een rode roos je luistert naar mijn dromen een vogel die voor vliegen koos als handen langs je lichaam gaan keer…

ik heb je stilte gezien de weggeduwde zorgen er is voor jou geen morgen je bent bang voor flitsen in je ogen zag schimmen die bewogen je glimlacht raadsels en je stem is toonloos door langdurig zwijgen ik fluister je een rode roos je luistert naar mijn dromen een vogel die voor vliegen koos als handen langs je lichaam…

ze barsten in mijn hoofd flitsen hun verschrikking martelen wat ik geloof dood is de ultieme schikking ik had het weggeduwd verborgen in herinnering wachtte tot de storm was geluwd hoopte dat het overging het is een rotte plek het voelt heel vies van binnen je handen hebben mij besmet mijn jeugd moest nog beginnen ze jagen door mijn…

Het rommelt in de verte 't komt steeds dichterbij ook schieten flitsen langs de donk're hemel voorbij. Het rommelen komt nader steeds dichter- en dichterbij nog heel even, dan knettert 't hier bij mij. Het rommelde in de verte nu spookt het hier enorm want wat net ver weg was is nu hier, wat 'k je brom.…

De struikgewassen in de middenberm wiegen op de zuiging van het voortrazende verkeer Ik neem een hijs van m'n sigaret draai van de A3 naar de A1 op het Duitse wegennet Verliefde gedachten draaien hun omzet Bomen, struiken, huizen, hoogspanningsmasten Zwarte silhouetten, ze flitsen aan me voorbij Het zijn er nog duizenden tussen haar en mij…

sierlijk glinsterend domineert de glazen engel al jarenlang onze kerst haar voeten stralen sterrenlicht uit het verre heelal naar krib en stal het evenement is al eeuwen onveranderd maar de sleet heeft nu een slachtoffer geëist de engel is in duizend flitsen gebroken vervlogen naar van waar hij ooit gekomen is de stal oogt…

plotsklaps schiet mijn hand los ga ik kopje onder ten onder in totale chaos happend naar adem kom ik boven grijpend naar houvast rol ik ondersteboven troebel is het water waarin ik dreig te verdrinken gedachtes flitsen voorbij even laat ik me wegzinken opeens word ik opgetild als een veertje zo licht meegevoerd de tijd verstilt…

Boos botsende bestuurlijke blikken flitsen curieus fel over en weer Wild wapenende woorden verjagen de harmonie van weleer Strijdlustige star stramme strategen bestormen klunzig hun schans van besluit Hete hardleerse harten verstoken de bres voorts vol binnenshuis Bescheten bang beroete bestuurders slaan verbleekt hun ruïnedrôme gade…