Alle inzendingen over gebroken hart

de brug is gebroken.…

Je leeft alleen nog maar in gebroken dromen weer kreeg je niet de erkenning die je zo nodig hebt langzaam druppelen je laatste krachten uit het lichaam je voelt als koud van binnen uit dood denken is zo buitengewoon vermoeiend dat velen oordelen en daarin hun eigen voordeel zien…

breek de botten van uw wild belang wanneer ik met bloed de muur bezweer de muur behang met de levende kwasten van een lege tijd die ons in rode tekens van de angst bevrijd…

Kraaien bij het ochtendgloren ‘t laat mij, mij eenzaam voelen Tranen lieten vele diepe sporen die mij nog altijd overspoelen Tranen al bij de morgenstond om die gegaan is, te betreuren Haar lichaam zakte in de grond onder bloemen die teer geuren Stilte beheerste de nieuwe dag ’t hanenkraaien klonk zo schril De dag die zij niet beleven…

donkerrood is de dag waar het zand scherper is dan glas waar kale stammen fel afsteken aan de horizon verzonken in het eeuwige licht gedwongen te buigen voor de nacht nog kaler dan dorre aarde is de wens om een teken van leven slechts schaduwen halen het water waar dromen sterven voor ze de ochtend zien…

Ik heb mezelf gevonden, omgeven door regenbogen in de glimmende lucht. Ik zie een halo van onaantastbare gedachten, mijn rug naar de zon. Ik ontdek waar ik heen ben gevlucht, naar het midden van mijn eigen kring, niemand anders die er nog is. Hoe kon ik weten waar ik aan begon?…

Tegen het eind van Wat een nacht moet Zijn geweest - in de Barensweeën van de Schemering die de Ochtend moeizaam Geboren doet worden - Word ik op het kerkhof Van gebroken graven Begroet door een oude Man met een schitterende Zilveren baard die mij Het verhaal van zijn dood Vertelt - en terwijl de Eerste zilvermeeuw boven…

De volle prullenmand onthult een strijd van dagelijks geploeter, gebroken wit door geschreven zwart!…

heb schraalheid zien groeien op kale grond glas met handen gebroken in bloed dat warm vloeit gewanhoopt in pijn aan ons samenzijn geschreeuwd van ellende zonder geluid ooit zal jij bloeien jouw lente komt van diep binnenuit…

Zij schildert in het wit samen met haar dochter dansend op de ladders van vertier op de sporten van het gebroken wit. Onder de tooi van alle jaren sausen zij de vlekken weg op smetteloze muren van de argeloze passen in hun simultane streken.…

je hebt het blad nooit voor de mond gehouden het dwarrelt naar de grond uit vingers die onmachtig zijn om alles in de hand te houden jij hebt altijd de rug gerecht maar nu lig je gestrekt laat gods water over akkers lopen in een afscheid met gebroken ogen toch zal uit as jouw feniks weer herrijzen om levend in herinnering te…

De nacht legt het af tegen het ruw gebonk van mijn Wad, het water vol met handen krioelt in de priëlen van de kwelder geen soldaat zal hier ooit passen in de vrede van het hart doch ik gis slechts met wat woorden want mijn land draagt eeuwenoude wonden in verzet maar ook in oorlogsdaad hoe kan ik leven in de vorens van mijn dromen waar…

de nacht geeft alle ruimte om te piekeren niets kunnen we doen enkel onze handen vouwen je strijd is gestreden God heeft je naam geroepen…

Nog niet zo lang geleden - midden op de dag - in springlevend licht kwam de dood even langs ze nam enkele maten knipoogde naar het duister van het diepe water en vertrok zonder opgemerkt te zijn nog even werden er vanuit het oosten verse dagen aangedragen de tijd lekte gestaag van de wijzers in de eeuwigheid rijdt geen ijlbode de grote…

Daar fietst het meisje met een wervelwind in haar hoofd straten tillen haar op terwijl zij steevast lantaarnpalen telt haren wapperen haar na nu zij door de lucht trapt op weg naar het onbekende…

de woorden zwijgen gaan je met stilte bekijken in onuitspreekbaarheid hun eigen plaats niet meer begrijpend in gebroken zinsverband ze dragen geen taal en tekens gedoemd tot verdergaand vergetelheid pas als jij geluid laat horen is hun nieuw geboren aanspreekbaar zijn…

in het stof van lang geleden kwam ik losse letters tegen gebroken woorden die alleen het zinsverband verstoorden een paar strofen die de toets van poëzie niet konden gedogen heb ze gepoetst ze spellen weer jouw naam de woorden kloppen alle zinnen spreken ja voor jou ben ik in dit gedicht gegaan…

Ik kan het zelf nauwelijks geloven, maar die simpele waarheid heeft, de macht van mijn woorden gebroken. Dat eenvoudige inzicht heeft me, beter laat dan nooit, van een onnozel waanidee bevrijd. Alleen bloemen en vrije woorden weten. Wat bloeien is en wat gedichten worden.…

BLØF zong het al: soms kan je hier in Vlissingen Wel aangesproken worden in het Duits, Maar tegenwoordig woelen onderhuids De haters van de bronzen beeld-beslissingen. De Ruyter loopt gevaar, is het gerucht, Ik zwijg en slaak een diepe zilte zucht.…

zag een opening naar jou in de vinger van je hand gebroken lak op alle nagels overviel je in de stress van bezig zijn je handen warm zacht hun onverzorgdheid deed je maar even pijn ik gaf niet om die uiterlijkheden ze stamden uit een ver verleden maakte je nagels rond en schoon en lakte ze in de kleur van onze droom…

Wel de pijn, maar niet de tranen Niet de woede, wel de wanen Proberen zich een weg te banen door de afgedankte gedachten in mijn overvolle hoofd Wel gezien maar niet gehoorde Niet de daden, wel de woorden Blijven hangen en doorboren alles wat standvastig is mijn uitgehongerde hart Wel de illusie, niet wat zal lukken Niet de leegte, wel…

ze zit in een stoel haar gebroken herinneringen verspreid op het tafelkleed beschadigd, kapot met rafels alleen wat flarden die ze nog weet ze verdwijnen langzaam maar zeker uit haar geest ze weet nauwelijks meer wie ze is geweest ze had een mooi leven niet eens zo lang geleden nu is ze al blij met kleine stukjes uit…

ligt in het grachtwater geknakt door de geweldadige storm met deels nog groene bladeren sterft deze langzaam af een reiger heeft zich geïnstalleerd zijn pootjes deels onder de oppervlakte speurend naar voedsel met een eindeloos geduld wanneer ik op de brug verschijn stilsta om het tafereel te aanschouwen wordt de vogel alert en met…

Al ben ik dan geen politicoloog, voor België voorspel ik een conflict, want de premier is arbeidsongeschikt. Hij brak onlangs zijn rechter elleboog. Dat maakt de armslag die hij heeft beperkt, juist waar men veel met ellebogen werkt.…

Ik denk niet dat mijn vrouw ernaar verlangt Vanwege de gesteldheid van haar knoken (“Mevrouw, uw heup is magnifiek gebroken”) Dat zij nog eens zo ’n compliment ontvangt. Chirurgen die haar schouderklopjes geven? Mijn vrouw gaat liever heelhuids door het leven.…

Omdat ik zoveel van je hou Ik ben nu zo moe, ben kapot Mijn hart is gebroken, voel me echt rot Waarom heb je tegen me gelogen Je hebt me in het begin bedrogen Eerst zei je ik heb voor je gekozen Op dat moment begon ik te blozen Ik was toen zo gelukkig en blij Ik dacht nu ben je van mij Maar dat was al snel voorbij Ik weet niet eens meer…

Je hart gebroken, je voelt je verraden en bedrogen of gewoon in de zeik genomen. Alleen mensen waar we echt omgeven hebben de macht om ons hart breken. De liefde verdwijnt, we voelen haat. Emoties spelen hoog op, we worden kwaad. Het ligt zo dichtbij liefde en haat.…

Geslepen dagen door een gebroken spiegel waar de mooiste dag blijft te zien in spiegelbeeld als gedenkwaardige dag.…

Stilte en mijn verdriet vloeien ineen als je in de spiegel van de avond wenst wat ik niet kan zijn zonder scherven en gebroken dromen van een dappere liefde…

spiegel gebroken onthutst klautert mijn gezicht tussen de scherven in een vergeefse poging strijk ik het weer spiegelglad…