Alle inzendingen over gedicht in elf

De zomer is gedicht door een verzenregen van wolken vol inkt. Een radde tong brandt los in tomeloze zinnen en verplettert de rede. De zon op vrije voeten rijmt de maan voorbij in stijlrijke strofen. De hemel preekt blauw, machtige metaforen bergen aan de papieren horizon.…

als de houten poort niet met sloten zou zijn bemand voorgevels zijn voor mij gezichten met glazige vierkante ogen ik kijk graag bij iedereen naar binnen het lijken strofes van ongeschreven gedichten…

Ze kwam bij me in de gedaante van een hond van onduidelijk ras, er was niemand thuis in dat dorp. Ze kwam zo sloom als honden eigenlijk niet kunnen naast me lopen, raakte me met geen haar aan, keek niet omhoog. Bij het korenveld zei ik ga weg en ze antwoordde niet maar liet haar tanden zien. Ik zal je niet zal je nooit verlaten. Bofkont…

plots dringen zich woorden ongevraagd op de voorgrond rammen zich ellebogend in het nu verlangen - of ik wil of niet - gehoord, gezien gevoeld, geschreven te worden verdrijven steeds zo lang krijsend alle andere gedachten tot zij naar behoren - als zwarte pixels op witte achtergrond of minimaal inkt op papier - vorm gevonden…

Het lezen van gedichten is Een zaak die over 't algemeen Zodanige bemoeienis Van de ogen vergt dat ze getweeën Van boven tot en met benee De neergeschreven tekst af gaan Terwijl 't gevoel van wel of wee Dat hieruit veelal zal ontstaan Van onderen naar boven rijst En wel het krachtigst bij een auteur Die in het dichten is vergrijsd En…

Een gezicht is als een gedicht met een eigen karakter en een plot Soms kijkt een gezicht als een kaars zonder licht soms als een vol passie, vol van genot…

Oom Ewwe in het hooggebergte, evenredig was de zware dag gedeeld, wat kan ik nader vertellen? Ik plak mijn kauwgom op de wekker. Zo, de dag is voorbij. Droom zacht, oom Ewwe, ook de vijand is moe, die monteren we morgen weer op. Lekker slapen nu, meld ik me later, met nieuws van de maan. Amen, ome Ewwe, amen.…

enkel mooi vanuit je diepste emotie toevalstreffer, zonder herhaling gebeurtenis, zonder voorbereiding laten projecteren op een wit blad om altijd te bewaren!…

Hisashi is kort maar op geen enkele wijze klein zijn lach flitst als een laser over de dansvloer zijn sax lijkt wel een zilveren draak die uit zijn mond vliegt: brullend en fluisterend rokend en brandend. Hisashi is groot en altijd prachtig.…

Zon en Maan lachen elkaar toe Pluis en Roos buigen hun hoofdjes op het ritme van de wind ik, onweerswolk, kijk afkeurend toe hoe kunnen zij lachen terwijl mijn hart in tweeën is gescheurd had ik je maar geloofd dan konden we nu samen verzilveren met de lelies…

(Het winnend gedicht van de Cultura sonnettenwedstrijd n.a.v. Gedichtendag 2008)…

waarop je niet kunt rijmen alsmede koenraads kleefpastei en zeezoutwit dat altijd blauwer opdroogt dan je dacht en iemand die zie hebben jullie dat nou ook maar iemand had dat ook het was een ideaal gedicht ------------------------------------ uit: 'Dolores.…

uit Niemandsland waar de mannen zwijgen over jouw liefde de geheime liefde laat diepe indruk na je keert terug in het donker van de stille voorjaarsavond steeds voel ik dat zachte verlangen wanneer ik kijk naar de foto van jouw gezicht dan voel ik me gevangen in de hernieuwde plicht om te schrijven over liefde, in een nieuw gedicht…

Iedere morgen bejegen ik jou juichend en jubelend, met één zin betover ik je gezicht van duisternis tot stralend licht. Het is eigenlijk heel gewoon, tegelijkertijd wonderbaarlijk, dat die zin genoeg is: “zonder jou gaat alles mis.”…

en verwerken liet vechten tegen de zwaartekracht zijn benen gleden roetsjend mee hij vocht met zijn verhitte hoofd terug gravitatie en ideeën parend op zijn pc terwijl hij zijn zwaar gedicht verzond gleed hij beschonken op de grond het deed een lezer zwaar verzuchten dit zwaar gedicht is mooi en diep terwijl hij peinzend naar zijn pc liep…

er is geen woord voor dat gevoel dat zuigt en zuigt tot alles leeg en leger is dode letters op een rij q w e r t y u i o p a s d f g h j k l z x c v b n m er is geen woord dat vormen wil…

ben buiten zinnen als ik niet dicht…

Je ogen spiegelen Onschuld; ze zien steeds meer. Je wangen bollen Van tevredenheid telkens weer. Je oren staan uit Ze horen mama en papa elke keer. Je haren pieken In de zon schitteren ze zeer. Je ogen glinsteren Olijk; het leven is nog spel. Je wangen glanzen Onbekommerd, het is een guitig stel. Je oren nijgen Horen ze wel alles? ondeugend…

dan het mooiste lied Ik pomp en pomp het bloed rondom om plaats te maken in mijn hart voor lange linten zwart en rood Want jij zwiert en zwiert mijn oog voorbij En mint en mint mijn lijf volkomen Ik vloei en vloei in jou en jij in mij en word opgezogen als een wonder een wonder, wonder door jou verricht Voor mijn lief, mijn lief, dit lief gedicht…

Ik ben dat gedicht, dat alles verloor woord voor woord.…

Waar woorden droevig de momenten kiezen en tussen regels niet langer te verhullen vreugdetranen rollen in het onbezonnen leven daar stap ik in het gedicht waar de liefde wordt verricht door letters dansend onder een volle maan naar het totale geluk in een dichtersbestaan. *…

Zonsondergang Terwijl Veere De rode broek aantrekt En wegzakt Op de horizon Schreeuwt een meeuw Dat het heelal lekt En roept van Red de zon…

Hittegolfdag Het meer is betegeld De lucht is verzegeld De stompe toren Laat geen geluiden Horen De boten hangen Loom aan hun mast De vogels zitten Bewegingsloos vast In hun vlucht Boven in de veerse Meerse lucht…

vandaag doe ik mijn best oprechte poëzie te schrijven het ligt niet echt in mijn handen slechts goden bepalen of mijn verzen ten einde in lyrische zin aan uw superbe ziel zullen beklijven die zo met waarden en normen van de letterorde is begaan en zij, strofisch als gezegd, in uw edele gemoed wensen te landen ik spreek thans…

woorden vormen papier waar de mond spuwt waar gal de lendenen verlaat ruzie is de snelste vorm van communicatie het gedicht is dood vormloos geef ik hier mijn titel bloot ik daag uit, een weerwoord is er niet dat had ik al gedacht…

Vannacht heb ik een zoen begraven. Hij lag dertien maanden tussen ons in en jij had al een paar keer gevraagd: wat ligt daar nou toch steeds. Toen je eindelijk sliep, drukte ik de zoen met mijn lippen in een doosje vol watten en liep naar de tuin. Daar groef ik een graf van twee monden diep onder de beuk. De duizend zoenen die volgend jaar…

Opeens schreef ze niet meer Altijd schreef ze nog Wat er ook gebeurde Maar opeens waren er geen gedichten meer Ze was met de Noorderzon vertrokken Naar een land zonder naam Ze kon dus ook niemand laten weten Dat ze daar naar toe zou gaan Want hoe noem je een land zonder naam Ze zou het ook geen naam geven Dat was wel lekker rustig zo Niemand…

Ik schrijf een kort gedicht Het moet niet zwaar zijn, maar licht. De woorden moeten als wolken langs de blauwe lucht varen en met een zucht tot bedaren en stilstand weten te komen.…

die ik in het hart laat drijven en in niets meer dat zich nog verloren waant voel de duif hoe ze broedt op het nest van een nieuwe morgen of laat ons schuilen in de grot met tegenlicht waar zelfs gisteren werd geborgen zo denkt zo vraagt zo zwicht het zand door helmgras gevangen doch verlangend op de zon gericht * duo-gedicht…

'What is if this is one of those ideal poems?' 'Every poem is an ideal poem.' Een griffioen in winterkleed, vliegende kameleons en vlinders die van kleur verschieten, elk gezicht een verre stem achter een waterval - ik schiet op eenhoorns in mijn slaap en bal mijn vuist naar het heelal. Soms droom ik een feniks die verrijst uit witte…