110 resultaten.
"Daar was laatst een meisje loos"
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 230 noch koel
een eenzaamheid die verdriet in zich draagt,
met vrijheid schermt in beweging zonder doel
omdat er niets om tijd en aandacht vraagt,
een wezen zich vanwege niets beklaagt;
een ledig zijn dat tegelijkertijd
de krachten spaart en splijt in zinloosheid
omdat niets moet of meeneemt in een stroom,
niets voort bestaat, niets opkomt of gedijt…
Hemelse zaken
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 153 ik kan het niet laten
nog droom ik alles dicht in
mijn chaotisch leven vol gaten
dwaal in de realiteit
zoek naar hemelse zaken op
een aarde waar onkruid gedijt
kan de vleugels van
engelen raken maar het
klapperen is geen paradijs
als zij ontvouwen kijk ik
vol vertrouwen naar hun
gracieuze vlucht zonder lucht
ja ik wil mee maar…
Goud in de lucht
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 236 ik zie
sprankels van
gouden licht in de lucht
dat het trillend leven voedt
ik zie
dat elk onkruid,
welig in grasland gedijt
met bloemen en distels
gevoed door een groene omgeving,
instromende liefde benut
tot spijt van een donkere kudde,
in angst om verlies van het goud
afwachtend
Ik zie
een zingende zindering in
ieder levende…
Rododendrons kleuren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 26 Kleuren larderen
Struiken intrigeren
Zachte walmen tussen groen
Natuur schenkt levensblazoen
Vogels zingend tussen struikgewas
Natuur die je vanuit je ogen las
Harmonie gedijt
Even uit de drukte bevrijd
Hommels keuren rododendronstruiken
Roodborstjes die plotseling voor je opduiken
Als een zoetgevooisd leven
Heeft het nieuwe energie gegeven…
Hemelse wolven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 166 Zal ik je beminnen
op de manier van de hemelse wolven
in de tedere nacht bij kaarslicht
alles doen wat jij fijn vindt
onbetaald en zonder leeftijdsgeschil
om voor altijd over je te dromen
kan ik niet in je zijn
om te bewonderen
wie je bent en altijd zal blijven
nu het droomgetij gedijt
in zoete onzin van mijn verbeelding
zal ik je…
Wel leuk
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 151 wel of niet
een landbouwpolder onder water laten lopen
een bos met alles wat er leeft
te kappen voor een weg of toch weer juist
te laten staan
wel leuk, maar weet je
het maakt eigenlijk maar weinig uit
komaan
er zal toch altijd wel
een barstje in het asfalt zijn
een spleetje langs de stoeprand waar
een herderstasje bloeit
het mos gedijt…
In haar laatste kwartier
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 176 ik schijn maan
op je goudblonde haar
zij is in haar laatste kwartier
pluk stralende sterren
en twinkel het licht
in je groen blauwe ogen
jij ademt bloemen
wijst mij hun kleuren
in bedwelmende geuren
in het kwijnend licht
van de dalende zon kus ik
teder je bloedrode mond
jij bent mijn hemel
en ik jouw heelal
onze liefde gedijt…
Hart op de goede plek
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 194 Gehaald van land bezaaid
Met menselijk mededogen,
Bemest met onvoorwaardelijke
Liefde voor land en plant;
Basis voor het allerfijnste deeg,
Met vaardige hand flinterdun gekneed
Voor de ontelbare laagjes
In 's lands lekkerste croissant
Die hier onweerstaanbaar
Voor je op tafel ligt,
Korrel met een hart,
Met een ziel, die alleen
Gedijt…
Het strand beleven
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 82 Rust gegeven
Je voelt het aan het strand
Hand in hand
De beleving
Vrij
Als een meeuw in de lucht
Overzicht in een kalme vlucht
Ieder golf die er gedijt
Kalm
In oneindige blikken
Samen, hand in hand, kicken
Zonlicht zorgt dat de zeespiegel walmt
De zee
Kalmerend kabbelen golven
Tien tenen door strandzand bedolven
Je bent er met…
Herhaling?
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 91 Levend stof gedrenkt
in tranen vindt een weg
in de bedding van ongewijde
grond, de houdbaarheid
datum in het denken tot
de daden leken ongegrond,
het laat zich voeden tot een
nieuw gewas, een resistent
ander ras wat zelfs gedijt in
een stinkend moeras, waarin
zelfs de antwoorden zich niet
durven te wagen, valt terug
bij herhaling…
Lieflijke oases
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 69 er is een
nieuwe orde
in de maak
jouw lach heeft
al piramides in
de woestijnen
zachtjes geraakt
geïrrigeerd
door beloken
ogen die
de dood met
warme tranen tot
wederopstanding
hebben bewogen
waar zand
weer groent
tot een schitterend
nieuw paradijs
dat in lieflijke
oases tussen eufraat
en tigris gedijt
nog schuurt
hete wind…
Beschrijf me
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 177 Ik ben het blad waar inkt gedijt,
mijn wit vormt met uw schrift één wezen.
gezongen versie te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/…
Handpalm.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 537 De handpalm van de wereld
fijngeknepen door de goden en
het geweten en met tranen overgoten,
ongrijpbaar als onvrijwillig zaad,
de doden door de uitgestrekte
vingers vloeien, gedijt de nood als
verrader in een machteloze strijd tegen
menselijk willekeur en z ’n voorspelbare
natuur.…
In de catacomben
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 388 altijd stenen rapen
verboden maar in rome
kon ik het niet laten
ik colloséumde zo graag
de bouwval is geschoond
tragiek gedijt in religieuze
zinnen want brood en spelen
konden hier beginnen
ik vocht met wilde dieren
gladiatorde hart en nieren
mende paarden in ultiem gevecht
de duim omhoog ik was de best
maar in de catacomben
voel…
geloofsworsteling
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.565 bomen verdwijnen
in decemberglorie
waar liefde niet groot
of groter gedijt
in moeders schoot
de hemel onthecht zich
uit een knellende voet
wanneer wortels hol reiken
naar uitziende ogen
takken treuren,
zorgvuldig gekozen;
de wind waait immers
uit een verkeerde hoek
steeds minder
in het veld van vreugde
deelt het leven
de oude…
Stoffig en oneffen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 151 ik scharrel wat
schuifel vooruit
mijn huid looit
ongeduld van jaren
weer heb ik haast
om ruimte te vinden
voor mijn eigen dingen
vol verbazing over de tijd
die gestadig langs
mijn schrale vingers glijdt
zonder dat er iets gedijt
waar op ik terug kan kijken
stoffig en oneffen
zijn de paden die ik ga
wat vroeger breed was
heeft nu…
INGELOST
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 410 De dichter stierf al vele malen
Maar bleef bestaan buiten de tijd
Nu is hij eindelijk bevrijd
Van telkens weer al het verhalen
Het metafysische vertalen
Terwijl de mens dat veelal mijdt
Een enkeling op rijm gedijt
Of door het vrije vers wil dwalen
Hij hoeft niet meer terug te keren
Zijn educatie is voorbij
Het karmisch groeien is volbracht…
De winter is in ’t groen gekleed
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 99 de winter waait alleen
wat kil achter groene voile
herfst vertrapt door lentetijd
haar strijd heeft aangezet
gewassen jaarlijks sterven
nu zomaar overleven waar
niet altijd het zonlicht straalt
naar buiten snel ter been
groetend naar de bijna kale
wilgen waar al een liaan gedijt
boven gekrokust bloemenbed
wie wil zo’n beeld niet erven…
Nagedachte
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.753 Al dat zinnentuig, en dan nog geen sjoege
van wat brandt in de pit waar zich verduren moet
het schroeiend neteligs en de zweepslag
van angst alsof ooit iets stilvallen zou; terwijl
op dode stronken mos gedijt, in tierende varens
uitbreekt begraven gebeente!…
bloemenpracht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 81 Velden van blijheid
Waarin de blauwe lucht gedijt
Weidse graslandcontouren.…
depressie
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 364 in een land van groot verdriet
regent het meer dan goed voor je is
chagrijn gedijt op drassige grond
geluk daarentegen is gebaat bij warmte
'de regering treedt af na een motie
van wantrouwen over het weer'
met de moed der wanhoop zoeken mensen
naar een streepje blauwe lucht
een straaltje zon en iets
dat in de verte op geluk lijkt..…
Omvadem ik mijzelf ?
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 224 is wellicht een raad
wanneer ik de zucht omvadem
naar het aardse
als de buiken en knopen van
van een trillende snaar
driftige honger doet mij zweven
tussen de schimmen door
soms veredeld en gemengd
met eisen van de geest
of zal het zo zijn
dat het wezen daartoe
van nature buigt
dan wel neigt naar kunnen
waarin de pit gedijt…
Gracieus
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 820 Ik slijp haar gratie
in een steen, ik modeleer
haar naam in hout en taal
om die voort te laten gaan
tegen beter weten in, spreek
ijdel haar aan in mijn teloor –
gang toe, een plaats waar licht
volmaakt gedijt, zich spreidt,
onaf een bewogen hart geraakt.…
Erfenis
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 1.079 Laat geen verschroeide aarde na,
waar niemand nog wil wonen
maar breng wat warmte in de tijd
opdat in liefde iets gedijt,
wat door de eeuwen heen zal komen.…
Met open vizier
netgedicht
3.0 met 44 stemmen 55 met een lach
heb jij de hardheid
weggehoond
je karakter weer
laten raken met
meegaand maar
zonder dat knagende
gevoel van een
ander op afstand
met smalende smoel
waar eerlijkheid
gedijt hoort
kwetsbaar zijn
niet bij de strijd
omdat het een
finaal uitgangspunt
is voor een relatie
zonder haat en nijd
wij betwisten zonder
wapens…
Mens, wie zijt gij eigenlijk
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 831 indien sneeuw of hagelsteen
rechtspreken zonder verhoor
evenmin bevochtigen
tranen een dood tapijt
uitsluitend en alleen
als de herfst daalt
over lanen
kilte kent geen tijd
het overkomt de mens
als het leven
in het innerlijke snijdt
of de ziel het machteloze
wilt verjagen
zodra onze natuurlijke
eenzaamheid in overmaat gedijt…
Paradijsvlinder
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 63 Waar het paradijs lacht
Tijden verblijden
Met vlinderpracht
Zo teder als de zachtste zijde
Theater van weeldekleuren
Goeddunkend goedkeuren
Gevoel zo blij
Het leven gedijt
Zweef zachtjes mee
Als doortastende vlinder
Het maakt tevree
In een wereld als natuurverbinder
Wentel in de zachte wind
Rust die een gedachte vind
In een wereld…
Zweep
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 142 Een zondig kind dient stevig gekastijd
Want dat preekt dominee vanaf de kansel
Zo'n wurm gedijt het best op een pak ransel
Want God die liefde is, wil dat het lijdt
Wat ik op zo'n moment het liefst zou willen;
Een zweep die zwiept op zijn Hervormde billen.
-----------------------------------------------
Ouders moeten een 'zondig' kind…
Pijn polijsten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 235 de hoekigheid
verbaast me steeds
het blauwzwarte basalt
scherpe kanten krassen
wonden in mijn hand
ik sjouw dat brok
waardoor mijn leven stokt
steeds met me mee
nooit ben ik vrij
er zit een steen in mij
heb getracht zijn
hoekigheden te verzachten
weerbarstigheid raak ik niet kwijt
de natuur geeft het figuur
tijd zorgt dat de vorm gedijt…
Status*
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 2.758 Koelbloedig kijkt men wat niet meer gedijt,
snijdt weg wat op het lijf geschreven staat.
De klok luidt voor wat zonder regelmaat
de harmonie tot op mijn bot kastijdt.
Tot in de kleinste details uitvergroot
blijft mijn status in mist gehuld. Het licht
ontnomen aan het verloren evenwicht
trekt klinische conclusies uit het lood.…