Alle inzendingen over gedwee

loop je even met me mee zegt ze en ik volg haar gedwee het zweet staat in mijn handen een knaapje voor je kleren?…

Ergens tussen die twee woont gedwee een kunstenaar schoon van leden, wat aanbeden. Als het heerschap buiten is rijden die twee meiden met drie werf fietsbellen om elkander te vertellen dat meneer te bezichtigen is. Komt die ander even uit der tentje piepen naar hun kijkventje.…

de opkomende storm woelt door de verkleurende bosrand zachte witte en vredige schapen bekleden de uitgebloeide heide stromen gedwee naar de verre stal een schuilplaats onder de dreiging nog even wachten op de felle regen en de volle hevigheid van de storm knus en warm gezellig blatend bijeen heideschapen hebben ‘t niet slecht…

Met opgetrokken handen verdwijnt hij gedwee. We drinken samen koffie, mijn zoon en ik, lekker in de zon en maken ons niet dik.…

ik schenk me een glas water in maar ik wil zwemmen in de zee ik steek een enkel kaarsje aan maar ik wil kijken naar de zon ik slaap graag later in maar sta vroeg op, gedwee toch wil ik dagen verder gaan dan de laatste droom die ik verzon tastend naar een peertje licht smachtend naar een druppel vocht maar het blijft een stom gezicht als…

We schaduwen de zon draaien gedwee om haar as. Soms wijzen we ergens naar proberen wat met zinnen maar meestal zijn het dingen, gewoon dingen. Ik blaas mijn passie omkleurt met breekbaar geluk en lach in mijn dromen want de bel ging niet stuk.…

Maar toch word ik, heel gedwee, door mijn gevoelens misleid. Het enige wat ik ervan leer, is dat ik verleiding moet weerstaan. Want keer op keer gaan er door mij mensen kapot aan. Ik verlies weer, het heeft me opnieuw misleid. Hoe ik ook protesteer, mezelf raak ik niet kwijt.…

geteld zijn we even oud, het licht maakt onsterfelijk, de hoogte vruchtbaar en ons welgezind, de kim blaakt in het vuur, als de passie stand houdt, slechts één uur, dan dalen wij gedwee de trap weer af, in korte tijd zijn we eeuwen oud.…

Eenzaam en gedwee sta jij daar in de schemer. In de hoedanigheid heel tevree. In 't schijnsel van de maan die 't korenveld belicht, is 't goudkleurig fluwele veld 'n mooi gezicht. Het vredige landschap zo rein is in 't heden sereen en fijn. Hoe alleen in 't graan of veen, hoe sereen de maan verscheen.…

Liggend in zwart in de helderste kamer bevat men volmaakt wat het afschrift onteigent vult men gedwee zijn inhoud met leegte omdat vlees moet geschreven verhongert de hemel omdat taal doet ontleven moet men ontbinden lidwoorden longen lipletters speeksel niets dat hier klopt is meer dan een stilte uren herhalen zich zonder beginnen het ogenblik…

De NAVO, heb ik op de lagere school geleerd is een organisatie van landen die zich pas weert als een van hen wordt aangevallen allen voor één, één voor allen De NAVO nu is oorlogszuchtig, expansief Chicaneert de Rus in het defensief Toont graag haar macht, provoceert Zorgt ervoor dat angst regeert En wij, wij knikken en likken gedwee Ons…

Nu, enkele seconden gedwee. Slechts één vraag rest: Wannéér komt de tijd Van het voorval dat ieder zo mijdt, Wanneer het finale oordeel wordt geveld. Waanbeelden nemen mij in hun ban. Wordt mijn ziel al naar beneden gesleept, Of is dat slechts mijn gedachtengang? Nog een oorverdovende knal, En nog één.…

wereld komen met een slag van de klepel galmend uit het zenit de trilling die je moleculen herschikt je lichaam uit zijn schamperheid schudt En hoe honend bijna de zon schelms schaamteloos ligt te bronsklokken uitdagend op haar zij rolt ze weergalmt en weergalmt de lokroep je kunt nog net een kukelekuu onderdrukken bronstig van leven gedwee…

Nauwelijks ontwaakt laat de wijdte zich genadeloos geselelen door een striemende ooster, en laat zich gedwee bestuiven door wit bevroren water dat poriën vult en alle details doet vervagen.…

Nauwelijks ontwaakt laat de wijdte zich genadeloos geselen door een striemende ooster, en laat zich gedwee bestuiven door wit bevroren water dat poriën vult en alle details doet vervagen.…

neem ik eilanden, kinderjaren en een schepje mee uit de poriën tussen korrels waarschuwt een stem voor twee ga niet te ver in zee, blijf dicht bij de schaduw van het duin volg de lijnen van geheugen zie de palm, de vlag in de kruin aflandig waait de tranendood naar de horizon van het oog een weidse zucht tot verlaten wrijft gedwee…

Leen mij je oren en volg mij gedwee hoed je voor zinledig raaskalgerap holle frasen en mankgaande woorden Wees je bewust van de kink in de kabel sla geen acht op de ruis van gebral en geklep van wie ons nu vertegenwoordigt En luister niet naar het kwijlende lied van derde- en vierderangs uitgerangeerde haven- of…

Ik schrijf zonder enig verzet; drijf ontspannen en gedwee met de Woordenstroom mee.…

alleen de wind luistert gedwee naar wat ik zeg hij neemt mijn woorden mee ze zijn onderweg jij kent de thuiswind zijn zacht geluid hij gaat als vriend de goede richting uit nog blaast hij woorden voort opnieuw gezegd de mare die niemand hoort is bijna terecht en jij zult luisteren mijn woorden horen als de wind zal fluisteren: ‘zonder…

De stemming is er grimmig, en messcherp wordt ieder afgerekend; grijze gnomen bevolken 't parlement van 't kleine terp dat Holland is: een kwelder aan de zee waar het een kwelling is om in 't gesnerp van heersende opinies, die gedwee worden geabsorbeerd, te denken fris en kwiek.…

schuift de lange rivier Over de lange rivier schuift moede de maan Onder de maan op de lange rivier schuift de kano naar zee Langs het hoogriet langs de laagwei schuift de kano naar zee schuift met de schuivende maan de kano naar zee Zo zijn ze gezellen naar zee de kano de maan en de man Waarom schuiven de maan en de man getweeën gedwee…

hansje was een dromer vooral als het winter was dan dacht hij aan de zomer met een ijsje op het terras hij kon zo lekker likken maar drupte op zijn shirt dat moet je niet meer flikken zei moeder op haar beurt ach, zei kleine hans gedwee jij wast toch met een machien maar moeder was niet tevree zij wilde geen vlekje meer…

De schapen hokken samen op de hei gedwee zich voegend naar het hoogste woord hopend op de beloofde groene wei waar het gras beter is dan in dit oord. Predikers verhalen van die boorden verpakken hun boodschappen wonderwel moeiteloos rijgen zich hun woorden tot een onbegrijpelijk letterspel.…

naarmate de vrede dichterbij kroop nam de vrees toe gedreven zoveel mogelijk uit te moorden gehuld in lompen totdat benen het begaven het waarom onbekend marcheerden zij gedwee door angst gevangen wonnen woorden niet van kogels onverbiddelijk werden zij afgeknald zonder reden liep de rest onophoudelijk uren achtereen…

ik zwijg gedwee, verstrooid pak ik je hand als nooit genietend van jouw erfenis, hoe jij na mij je hart met lange wolken tooit…

Neer schijnend en verwarmd steevast gestaag en soms gedwee. Onderhevig aan talrijke kleuren, permanent of 'n enkele keer. Gelijk de wisselvalligheid van 'n schepsel als je 't vergelijkt met z'n eigen sfeer. Nochtans zonder ons te verlaten, gaande z'n eigen weg verlegen of ongeremd.…

Ik laat me gedwee voortbewegen over akkers, velden, paden. Mijn zintuigen verkillen in de wind het is lente, maar de zon laat zich niet verraden. Stuur ik mijn gedachten of word ik bestuurd? Ik zoek mijn weg door ezelsporen en als we stoppen, luistert de stilte stiekem mee. Wie kan mij zien, kan mij horen?…

Ik koester nimmer oude koeien, gedregd uit sloten vol met drab, hoewel men vindt dat zulks moet boeien, klootschietend tijdens achterklap, bij borreltafels tussen schrootjes, waar plebs gedwee saamhorig lacht om `t trekken van verkeerde lootjes, op tempi van begeerde macht.…

ook mij bedreigende verjaring Ik zie het zuchten van de grote aarde En bloemen buigen door de zonnestralen Ook hoe een continent gewoon verjaarde Alsof de eeuwen waren als kwartalen Bomen haastigen zich naar verheven hoogten Bergen heffen zich heel statig boven zee Beekjes drijven weg in gele droogten Maar mijn leven wordt nu eindelijk gedwee…

voor jac van someren er komt naar het verluidt geen traan uit deze tuit deze pot schenkt gedwee allerlei soorten dampende thee jac heeft vele soorten potten het is heus zeer van de zotte hij heeft er beslist meer dan twee daar huist ie al een tijdje mee doe nu maar luid een wens een pot met ’n oog of ’n mens jac schenkt altijd met…