Alle inzendingen over geen geluid in het v

Door het inslikken van menig blaasinstrument ontstaan keelklanken fluit Charles Bronson, eentonig schurkengeluid, blikt toegeknepen.…

ontbreken van lawaai is niet genoeg herrie irriteert me mateloos, begint ook veel te vroeg een paar uur rust is mij gegund na het sluiten van de kroeg ik houd het niet meer vol, decibellen draaien me al dol vlieg naar lagen die steeds moeilijker de tonen kunnen dragen vlucht naar een tekort aan lucht, hier sterft het geluid…

Ze vormen samen een prachtige V; de ganzen roepen tijdens hun vlucht: “Dit is de V van Vrede”. Toch iets wat ik wél snap.…

dan lijkt het leven op het verzamelen van littekens voel je de huid niet meer eronder een leeg boek vol onzichtbare inkt alleen leesbaar voor die ene lezer het gemis dat er is zal altijd blijven voor een deel dat andere deel moet je helemaal opnieuw schrijven de gaten invullen de letters spellen: o v e r l e v e n…

in de avondschemering het zijn deze geluiden die mij laten huilen, huilen van verlangen en verdriet om jou mijn kind…

terwijl er grote vlokken vallen in eindeloze stilte beweegt het in mijn oor de stemmen van een broos gesprek met spatten glasgerinkel en kletterend servies in kleren wil ik ze wel hullen de vreemde schelpen aan mijn hoofd beschermend koesteren tegen de golven die ongevraagd en onverwacht soms zacht soms ongenadig mij willen overspoelen…

met luisterogen kijk ik naar schreeuwende monden en hoor klanken die mij niet bereiken…

ontbijt op kaal eiken, de randen zijn verweerd, het blad stamt van lang voor ons leven een raam vergeten te sluiten de takken grissen naar binnen het krassen langs de ruiten overstemd dat van de sleutel die na al dat vele draaien bruin werd in haar handen en het zal me diep en dieper spijten, dat zij nooit meer zal wrikken en het geluid…

Het geluid van geluk is voor mij de stilte waarin de zon haar eerste stralen over de aardbol schijnt, en de merel weet dat waarna mijn angst voor de dag met de donkerte verdwijnt.…

Nu lig ik in het donker, Het donker vol geluid, Geluid dat mij benauwt... Ik lig met open ogen... Wacht op de slaap, Die eindelijk zal komen, Als straks de morgen grauwt.…

je schoenen staan er nog hoe ben je weggekomen hier in de namiddag van het besef tussen zijn en niet zijn daar glipte jij tussen de kieren van m'n vasthoudendheid barvoets zonder geluid…

In het geluid van de stilte wandel ik met -- mijn oordopjes in.…

fijngevoelige minimale aanraking doet u vibreren…

De sonde landde maar ternauwernood, Vervolgens ging hij in de bodem boren, En nu we ook geluiden kunnen horen, Is wereldwijd het enthousiasme groot. Maar volgens mij is dit van weinig waarde, De wind op Mars klinkt net als hier op aarde.…

Spel eens even b o u l e v a r d voor me? Wil je? Kom op zeg! Toon eens even een beetje meer spirit! Net als die helden van toen die je zo-even nog neersabelde Grote bek bandje lek Admiraal lafbek. http://www.youtube.com/watch?v=wq-kfVmtzOI&feature=youtu.be…

v=4PtPIEW3Dh…

Ze smasht, ze blockt en staat haar mannetje (m/v) als bronzen reuzenfee. Ze mept de bal en slaat een goed figuur ermee.…

Maar als ik thuis mijn benen spray dan ruik ik geen vanille, maar Mevrouw v. W.…

De tijd is als een mooie vlinder Oudheid is als een stofdoek met mooie kleuren Zo interessant als een Egyptenaar in de tijd van Karel V Als een klok met jaren als cijfers…

Vogels zuchten Onder t Vergezicht Plots is hij daar Die aanzuigende lucht Een gevleugeld Vertrek naar lengend licht Samen vliegend in de V van vlucht…

v=n7k5mhlB6sM…

v=aYAJopwEYv8…

Vanmorgen vlogen ganzen over ik zag dat ze daar boven in de lucht geen V meer schreven voor ik mij verheugen kon op mogelijke lenteboden herkende ik het teken van hun vlucht .../---/... -------------------------- toelichting: H5N1…

het zou mooi zijn als er nu een V van ganzen overvloog en die voor de eeuwigheid in hun vogelvlucht zouden shinen de kracht schuilt in het ontstijgen reiken naar het hogere noem dat maar een klein verhaal…

Corona diende zich aan als een stortbui die plotseling uit de bewolkte hemel kwam vallen De zon brak door en langzaam hebben we ons overeind gezet Maar 't mocht niet baten het is als uitstel van executie Geef ons een hark zodat we de grond om kunnen ploegen laat ons de kluiten breken, de grond zaai klaar maken voor een nieuw…

Gevangen in de ronde cirkel Ben ik als vierhoek vals misplaatst Bemerk ik alles op het laatst Krijg ik aan de ronding hekel Doch draaierig van het verdwalen Zoek ik door naar mijn ontsnapping Verliezend in de overlapping Van de tijd die mij laat dralen Zolang ik niet vergeet te hopen Zal ik wachten, zoeken, leven Nimmer een hoek van mijn…

Mmm, even proeven, witfranse crispy Chablis op een smal balkon. Mmm, stil luisteren, parelende vogelzang merel in de beuk. Mmm, even voelen, dieprood gebakken stenen verwarmd door de zon. Mmm, even kijken, priljonge lenteblaadjes duizend kleuren groen. Mmm, even ruiken, tere leliebloesempracht, eeuwige lente. Mmm, even denken…

verborgen vogel je roept steeds je eigen naam vanuit loofrijk bos…

Er was er eens een dichter die maar niet goed kon onthouwen of hij vanuit de man schreef, of veeleer vanuit de vrouwen. Dat maakte hem van streek en deed hem menig maal benauwen, zodanig dat de twijfel aan zijn geest begon te knauwen. Het viel hem reuze zwaar steeds bij zijn versjes te bepalen: ~Moet ik hier nu de borsten of de ballen bij gaan…

Vingertoppen gegoten in dons traag zichtbaar een bewegende contour dat zich voorover buigt een rilling zonder koorts puntje van de tong die langs over de treden van de ruggengraat via het dal van de heupen naar de diepten van de bron odyssee van de hersenen verleiding tokkelt de snaren van een dwanggedachte verbeelding dat…