inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 10.512):

geluid

terwijl er grote vlokken vallen
in eindeloze stilte
beweegt het in mijn oor
de stemmen van een broos gesprek
met spatten glasgerinkel
en kletterend servies

in kleren wil ik ze wel hullen
de vreemde schelpen aan mijn hoofd
beschermend koesteren tegen de golven
die ongevraagd en onverwacht
soms zacht soms ongenadig
mij willen overspoelen

het is zo zalig om je zelf te horen
de harteklop en het ruisen van het bloed
de wervelingen van de eigen adem
en af en toe het rispen
als een afscheid van het maal
maar liefst toch niet te lang

Schrijver: Raf Geusens, 29 maart 2006


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 353

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)