geluid
terwijl er grote vlokken vallen
in eindeloze stilte
beweegt het in mijn oor
de stemmen van een broos gesprek
met spatten glasgerinkel
en kletterend servies
in kleren wil ik ze wel hullen
de vreemde schelpen aan mijn hoofd
beschermend koesteren tegen de golven
die ongevraagd en onverwacht
soms zacht soms ongenadig
mij willen overspoelen
het is zo zalig om je zelf te horen
de harteklop en het ruisen van het bloed
de wervelingen van de eigen adem
en af en toe het rispen
als een afscheid van het maal
maar liefst toch niet te lang
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid